transmission

Ik wist het, echt waar ik wist het.
Ik wist het dat het serieus ging zijn, ik rij nu toch al lang genoeg om te voelen wanneer er echt iets mis mee is, die remmen waren maar een bijkomend probleem.
Bij dat schokken had ik altijd het gevoel om te gaan ontkoppelen, maar dat kan je niet bij een automatische versnelling, daar heb je enkel een gas en een rempedaal en die laatste is tegelijkertijd de ontkoppeling. Onze eerste vrees was dat er wat mis zou zijn met die automatische versnellingsbak, spijtig genoeg hebben we nog gelijk ook.

Tijdens de testrit in de garage heeft hij het volledig begeven en is hij uitgevallen, gedaan ermee. Ben ik even blij dat ik dat zelf niet voorhad midden op de baan. Er moet dus een nieuwe in, een "reconditioned one" of ene die in het fabriek opgekuisd en weer als nieuw is. Over de kost wil ik het liever niet hebben, ik ben al misselijk genoeg. Tegen dinsdag zou hij weer moeten bollen.

Gelukkig mogen we de "rental car" nog altijd gebruiken, de kinderen vinden het de meest fantastische wagen, omdat hij schuifdeuren heeft en een groothoekspiegeltje zodat ze mij goed kunnen zien, maar eigenlijk dient dat om ik hen goed te kunnen zien.

het gedicht

Ze doet niets liever dan het gezellig maken op haar kamertje, daar zit ze dan uren te tekenen en te schrijven. Het schrijven vaak in opdracht voor school, daarvoor doet ze meestal meer dan verwacht wordt, "dan krijg ik extra credits" zegt ze, maar ook gewoon omdat ze het graag doet.

Zoals toen, nu ook weer een gedicht voor "engels", de titelopgave was "If you were me" of -als jij ik was- de rest heeft ze zelf ingevuld.

Gek hoe ze over een mama spreekt die haar niet begrijpt, een mama die niet wil dat ze brieven schrijven, terwijl ik dit net altijd al zo gestimuleerd heb. Het is zelfs heel belangrijk dat ze schrijven met vriendinnen uit hun vaderland of gewoon voor zichzelf; postzegels, papier, kaartjes en envelopjes liggen zomaar voor het grijpen, een ritje tot het postkantoor is nooit teveel.

Het gedichtje vind ik in ieder geval super, even een glimp in de gedachtenwereld van een tiener, over haar ervaringen toen, hoe zij er op terugblikt, want nu heeft ze ook alweer leuke vriendinnen en het Engels is haar ondertussen al goed vetrouwd.

the rental

Natuurlijk voelen ze zich nu schuldig, omdat ik met een probleem gekomen ben maar er nog niet vanaf ben zodat ik deze ochtend weer terug kon, de derde dag in rij. Bij aankomst hing er een vies luchtje van verhitte remmen rond de wagen. De man rijdt de Chevy een beetje achteruit en dan weer vooruit, de parkeerstand en de remmen, er is duidelijk een probleem, de trommelrem die blijft plakken, maar het is onduidelijk vanwaar de oorzaak.

"What do you think if we organise a rental car for you?"
"Do I have to pay for it?" met een zeer verontrust gezicht

"Oh no, it's on us. We feel very sorry we couldn't solve your problem! We try to find out what causes the problem and give you a call before we do anything."

Zo wordt ik keurig opgepikt door het verhuurbedrijf en nadat mijn BE-rijbewijs en creditcard goedgekeurd zijn krijg ik een wagen toegewezen.

Ok, 't is eens leuk weer met iets anders rond te toeren, de kinderen vinden het fantastisch en ikzelf geniet ook. Het verbaast me steeds hoe snel ik aan andere wagens wen, van automatische versnelling naar handmatige koppeling, van gigantisch formaat naar compact en dan weer omgekeerd. Zo hebben slechte tijden altijd wel een positief kantje.

sand dollars:

zijn te vinden op enkele stranden, kwetsbaar en wonderschoon.

Hij is gerepareerd maar ook weer niet, er voelt nog altijd iets niet goed, dat heb je dan met tweedehandswagens, meer kans op teruggaan dus.

De tweewekelijkse poetshulp had ik afgebeld, omdat ik het me nu niet kan veroorloven, onvoorziene uitgaven na die vorige en na al die andere.

Het vliegt sneller buiten dan het binnenkomt, we zullen een plan moeten opstellen, tellen hadden we al geprobeerd maar helpt niets. Bezuinigen, het grote woord was al eerder gevallen en toen hebben ze me met grote ogen aangestaard.

Ze durven nu niets meer vragen, maar de een heeft dringend korte broeken nodig omdat ze alleen lange of super korte heeft en hij ook omdat ze allemaal te klein worden en een andere zij heeft nood aan wat t-shirtjes en ook nog boots voor op haar kleedje voor haar promotion pictures en de ceremony en de dance. Voedsel verdwijnt als bij de zwijnen, dan denk je voorraad in huis te hebben voor een heel leger, dan blijft daar na enkele dagen niets meer van over.

De dollars vliegen ongecontroleerd de deur uit, het houdt niet op. De vraag waarom Californische gezinnetjes zo klein blijven is al lang beantwoordt, de tafel van vijf is twee en een halve keer duurder dan de tafel van twee. Niets of nergens korting voor grote gezinnen, behalve dan die enkele keer toen we druiven kochten op de 'Farmers Market', alle kindjes netjes bij mama aan het kraam. De man kon niet geloven dat ze alle vijf samen hoorden en stopte uit pure compassie een extra tros in onze zak.

pouring

= "To rain hard or heavily."
= "To pass or proceed in large numbers or quantity".

Een regenboog bij zonsondergang, deze avond vanuit de garage.


"Zo regenen dat het vandaag deed!"
"Nee mama, da's geen regenen, dat is pouring!"

Maar ook voor de kosten van de Chevy zal het pouring worden, maar dan money.

shuttle dienst

Gekluisterd aan de binnenkant van het huis dat langs de buitenkant natgeregend wordt, een draaiende was en wachtende strijk.

Ik kan geen kant op omdat ik deze ochtend niet anders kon dan met de Chevy zo snel mogelijk langs de Chevrolet garage te passeren omdat er wat raars aan de hand was. Een automatische versnelling die aanvoelt alsof hij het elk moment gaat begeven van het schokken, tijdens het stoppen, tijdens het vertrekken, tijdens de parking-stand, geen erg goed gevoel om je kinderen veilig en wel te brengen en te halen. Een voorzichtige rit van school naar school en dan langs de snelweg richting garage.

De service guy doet zijn inspectie en denkt dat het een dubbel probleem is, iets met de trommelremmen die blijven plakken en iets met de versnellingsbak.

Hij is dus binnen, voor dit en voor dat en dan ook maar voor dat ander en voor een gratis totale inspectie waar ze dan vast nog wat anders vinden.

Het shuttle busje heeft me gratis naar huis gebracht, was dat even plezant zeg. Zitten we daar met 5 huisvrouwen in sportswear en een peuter 'en' 1 Amgen-werknemer in kostuum en zijn headgear in zijn oor, een beetje zenuwachtig omdat die huisvrouwen gezellig zitten te kletsen en te lachen over kindjes en datjes en hij al lang daar had moeten zijn.

Straks, of morgen, of wanneer de kosten aan de Chevy gedaan zijn, komen ze me weer ophalen.

De kindjes ophalen doe ik straks met -carpoolende- Bert zijn karretje, een klein tweedehands bmw-tje convertible, maar hoe we ons daar met zijn zessen gaan inproppen weet ik nog niet. (update: is nog redelijk goed gelukt ook)

ovens

Er hangt een raar, irritant geurtje in het huis, hoe hoger je gaat hoe beter je het reukt. Niets vies, maar het voelt een beetje prikkerig aan. Overstaande geopende ramen doen goed werk, niet te veel want het is al avond en dan is het te killig, net genoeg om wat lucht te laten circuleren.

"Mama, waarom hebben ze hier allemaal twee ovens, en dan nog zo'n grote?"
"Ik weet het niet kindje. Omdat dit Amerika is misschien?"
"Maar mama, eentje is toch eigenlijk genoeg?"
"Ja natuurlijk, meestal wel, dat zal zo ook wel bij de meesten zijn hoor meisje. Niet iedereen heeft er twee. Jij bent alleen nog maar in grote huizen geweest, daar hebben ze er twee maar in al die andere zullen ze er zeker maar een hebben."

De frikandon is wat afgekoelt en wordt ingepakt in alu-folie, die is voor morgen, met appelmoes en aardappelpuree. Of koud, de dag erna, als er dan nog overschot is tenminste.

Ondertussen tikt het klokje van de oven lustig verder, de deur is "locked", hij is in "self-cleaning", nog een dik uur te gaan. Daarna zal hij weer blinken als nieuw.

fenomeen

Om drie uur in de namiddag, bij het parkeren aan het Leo Carillo statebeach, een gefilterde zon met helemaal rondom een voor ons uitziende regenboog. Dezelfde kleurenschakeringen, maar in een cirkel rondom de zon en helemaal geen regen te bespeuren. Kunnen we dan wel van een echte regenboog spreken?

Ons uitstapje op het strand bij laag water met de befaamde "tidepools" in de VanBrandekesGazette.

simoniz

Het eerste jaar deden we het steevast zelf, tot ik onlangs de onbemande hogedruktunnel achter de hoek heb geprobeerd, tot ik vandaag het gigantische superdeluxe autowasbedrijf uit de streek heb ontdekt.

Soms staat er aan de hoek een mannetje te zwaaien met een reklamebord dat het maar $4.95 is voor een buitenwas, nu stond hij er niet, omdat het druk was en reklame vandaag niet nodig. Maar ik had mijn coupons op zak, van $10 stuk voor een volledige binnen-en buitenwas, gekocht ten voordele van Eveline's promotie einde schooljaar 'en' de SUV was goed vuil.

Je rijdt net een tankstation binnen met achten naast elkaar, de wagen laat je onbemand met sleutels achter. Met twee beginnen ze in volle vaart met reuzeslurfen te stofzuigen. Dan zie je de wagen naar de hogdrukreinigers rijden waar hij automatisch door het carwashsystheem wordt gegleden. Ondertussen ben je zelf binnen om te betalen en zie je door de ramen je wagen voorbijglijden, vol schuim, onder druk en door de blazers. Je kunt volledig je voertuig volgen tot het weer buiten staat en er iemand inspringt en hem bij de rest parkeert om af te drogen, de ramen en de binnenwas te doen. Alles ging in een flits aan me voorbij.

Ik was er helemaal van overdonderd, totaal van slag door de snelheid en professionaliteit, zodat ik veel te laat weer tot mijn positieven kwam om een foto te maken, maar toen was het al bijna weer over. Hij blinkt nu als een pareltje en als het binnen de 24 48 uren regent mag ik gratis opnieuw!

deel1

Onze schaduw langs de velden in Ventura County.

Oef, van dit stuk ben ik alvast vanaf.

Hoe gek eigenlijk dat ik toch een klein beetje zenuwachtig was, voor niets nodig maar kon het niet tegenhouden. De doemgedachte dat ik misschien wel net te veel foutjes zou hebben en dan pas na een week opnieuw mag proberen, Bert die zo lief was om met me mee te gaan, al zijn kostbare tijd voor niets geweest. Ge kunt dus denken hoe blij ik was, na het beantwoorden van alle 38 vragen, dat ze allen correct waren, nul fouten, Yes!

Niets, geen enkele vraag over echte verkeersregels, geen enkel verkeersbord, geen onbruikbare theorie, maar allemaal praktische naar de veiligheid gerichte strikvragen.

Paperassen, oogtestje, vingerafdruk en foto. Deze "license" wordt ook mijn nieuwe identiteitskaart en die krijg ik na een positieve praktische rijtest.

Zo fier als een gieter heb ik me daarna getrakteerd op wat nieuwe potterij voor om en rond het huis, nog wat bloemenplantjes allerhande en tomatenplantjes. Ook al kennen we geen echte winters, het lentegevoel heb ik nu wel in mijn vel.

doorgelezen

Ik voel me weer het studentje van 18, de blauwe map met het uitgeprinte "California Driver Handbook" naast me, de belangrijke punten gemarkeerd met fluo-tje om nog een tweede keer snel door te nemen, maar 't is ondertussen al na half tien 's avonds en heb voor dat laatste dus geen zin meer.
'k Ben al blij dat ik het allemaal begrijp, hoe kan ik anders die multiple choice vragen deftig beantwoorden? Je kunt wel kiezen in welke taal je het wil doen maar nederlands zit er nu net niet tussen, trouwens, ik zou het maar gek vinden ook.

Een klein testje, wie durft?:

A: When you are merging onto the freeway, you should be driving:

1. At or near the same speed as the traffic on the freeway.
2. 5 to 10 MPH slower than the traffic on the freeway.
3. The posted speed limit for traffic on the freeway.

B: You want to make a right turn at an upcoming intersection.
You should slow down and:

1. Move toward the left side of your lane.
2. Avoid driving in the bicycle lane.
3. Signal for 100 feet before turning.

almost!

Wettelijk ben ik al lang niet meer in orde; en ik ben er ook helemaal niet meer gerust in. Telkens ik de "Sheriff" of de "Highway Patrol" tegenkom begin ik stilletjes te huiveren, vooral als ze ook nog eens vollenbak met sirene en zwaailichten vooruit schieten om iemand te doen stoppen.

Tot hier toe had ik geluk.

"Ge moet niet zo bang zijn!" sussen ze me, "zeg dat ge hem niet verstaat en dat ge hier nog niet lang zijt en praat zo slecht engels als ge kunt!"

Gemakkelijk gezegd tegen een perfectionistje als ik, een braaf meiske die altijd met alles in orde wil zijn. Maar dit, is door een heleboel omstandigheden en een hele rij niet te verantwoorden redenen er nog niet van gekomen, maar dus binnenkort wel want de afspraak ligt vast.

Donderdagochtend ga ik eindelijk de "California Written driver test" of theoretisch rijexamen afleggen. Als ik slaag maak ik onmiddelijk een nieuwe afspraak om de "Driver Test" himself of praktijk te doen.

De theorie zou niet moeilijk zijn, hoor ik van dicht en van ver, alleen is het niet eerlijk dat wij buitenlanders dubbel zoveel vragen krijgen als die jonge snotneuzen hier en ook nog eens maar de helft fouten dan hen mogen maken. Over discriminatie gesproken!

De wetten zijn in ieder geval veel eenvoudiger, alles is gericht op veiligheid en logica. Het zou dus moeten lukken. Mijn Belgisch rijbewijs van 23 jaar geleden is hier als resident niet echt geldig, als bezoeker wel, dus ga ik me binnenkort met mijn nieuw ID-card weer helemaal echter voelen.

(Bert heeft dat al lang geleden gedaan natuurlijk, anders konden we ons nooit een wagen kopen en verzekerd raken. De verzekering eist een Californisch rijbewijs.)

family time

Als het zou kunnen,
dan zouden we er graag een derde weekenddag bij boetseren.

Eentje waarop de kinderen naar school zijn en wij dan met ons tweetjes eens rustig iets kunnen vertellen zonder dat er wel altijd iemand tussenkomt of zich begint te moeien, eentje waarop we dan eens gezellig wat boodschappen kunnen doen zonder loslopende kinderen die met handenvol eigen vindsels komen aandraven, eentje waarop we dan eens ergens kunnen gaan zitten en wat bestellen zonder dat de rekening de spuitgaten uitloopt omdat iedereen wel honger en dorst heeft, eentje waarop je enkel op de klok moet letten en verder niets moet en alles kan.

allergic reactions

HELP! Pets make me sneeze!

Of is dit nu verleden tijd?

Watch the movie, klik on the picture.

houten huizen

't Heeft eigenlijk niets met ons te maken, maar 't is wel eens interessant, een huis bouwen.
We rijden daar nu elke dag voorbij, op de hoek, aan de verkeerslichten, tijdens het wachten. We volgen het sinds het prille begin. Toen ze eerst weken aan een stuk in en op de grond bezig waren, ondertussen werd ook de tuin aan de straatkant al aangepakt, toen er uiteindelijk allerlei vormen zichtbaar werden op de grond, toen het houten staketsel er stond en toen het begon te regenen en alles ingepakt zat in blauwe plastiek.
Toen kwam weer het zonnetje en verdween de plastiek.
En nu zijn ze de muren aan het timmeren. Houten huizen zijn het dus in California. Na het hout komen de ramen en gaas rondom en dan plaaster. Of toch ongeveer zo iets, want zo ver zijn ze nog niet en heb ik het nog niet kunnen bestuderen.

costco planten

Het moest er maar eens van komen, mijn eerste eigen zelf gekochte fruitboompjes, een kumquat boompje omdat het een ideale potplant is en ik graag potplanten heb omdat ik die zomaar kan verzetten, een boompje met appelsienen om te persen en eentje met appelsienen om te eten die geplant zullen worden ergens bij de citroenbomen die er al staan. Als laatste -vandaag althans- een palmboompje dat er geen is, een sago-palm, omdat die ook goed in een pot gaat en ik het een mooie plant vind.
't Is een begin, om al eens te oefenen vooraleer we aan het grotere werk beginnen, namelijk echte palmbomen, nu we hier wonen wil ik er ook in mijn tuin!

schaapjes

Omdat ik ze toch wel mis, omdat ze thuis in doorslaar zijn gebleven op de weide en omdat ze volgens buurman b. nu ongeveer ook wel lammetjes zouden hebben en omdat ik dankzij eug. dit nieuwe weblog mocht ontdekken.
Wie vindt ze in de collage boven op de pagina?

kokkerellen

We zijn goed op dreef geraakt in de keuken, misschien wel dankzij de ijzige temperaturen buiten zodat we het liefste binnen blijven, er lag deze ochtend zelfs sneeuw op Mount Boney (hierboven in de regen) , een berg(je) in Newbury Park dat we iedere dag zien op weg naar school.

Eindelijk heb ik het ideale gehakt en de juiste tomatenpuree gevonden om eens goeie spaghettisaus te maken, of zijn we het andere ondertussen zo goed gewoon geraakt?

Feit is dat ik mijn receptjes uit Belgie niet altijd zomaar kan gebruiken, ook al is het aanbod hier erg uitgebreidt waarvan ik denk dat echt alles te krijgen is.

Toch zijn de basis ingredienten vaak een beetje anders en vooral verschillen ze vaak in smaak.
En dan de maateenheden natuurlijk, we spreken hier nog niet over kilo's en grammen maar over een pound (lb.)=453.6 grams of een ounce (oz.) 16oz.=1lb.

In het begin durfde ik echt niet bij de versafdeling bestellen, ik wist niet wat te vragen dus zocht ik mijn gerief in de koelafdeling. Door de eenheden op de verpakkingen te lezen leerde ik langzaamaan hoeveel een pound nu wel was en op een keer durfde ik het toch om vers te bestellen, na eerst aandachtig geluisterd te hebben naar mijn voorgangers in de rij, met wat na-apen kon ik dan ongeveer hetzelfde vragen.

Mijn eerste ervaring in de keuken waren de wortelen en aardappelen die hier veel harder zijn, bij het schillen en vooral in stukjes snijden had ik het in het begin vaak lastig, een worteltje snij ik hier nu altijd op een plankje omdat ik het gewoon losjes uit de hand -zoals ik het altijd deed- niet kan doordat ze te hard zijn, soms lukt het met de aardappeltjes wel maar soms ook niet.

Toen gingen de kinderen wafeltjes bakken, tof, maar nergens vanille suiker te vinden, wel een fles met vanille essence, ook goed maar toch niet hetzelfde, het smaakt al gauw wat kunstmatig.

Dan wilden we chocolademousse maken maar de gelatineblaadjes zijn nergens te vinden. In een land waar het favoriete kinderdessert een gelly puddingkje is moet toch gelatine te vinden zijn? Ja hoor, maar in poeder, in diverse smaken maar gelukkig ook natuur, in kleine doosjes en in grote, maar hoe vergelijk je 1 blaadje gelatine met hoeveel gram poeder?

Deze week hadden we nu echt eens goesting in gewone vanille pudding van Dr. Oetker, damn, niet te vinden. Vandaag dus 'het' grote experiment: met gewoon maiszetmeel en de vanille essence en melk en suiker natuurlijk. Jee, dat ziet er wit uit, dus snel een eierdooier erbij, maar helpt niet echt veel, toch was het nog redelijk te smaken.

De komende week concentreer ik me dus in het zoeken naar Dr. Oetker en naar vanillestokjes of 'the beans', kan ik tenminste zelf vanillesuiker maken en kan ik ze ook wel in de kokende melk proberen.

Mijn Duitse klasvriendin Claudia heeft me aangeboden in mei een grote doos Oetker mee te brengen van haar thuisland, want ook zij mist de vanillepuddingkjes 'home-made' zo erg.

Ik vraag me nu af of het daarom is dat hier heel veel desserten met 'cinnamon' of kaneel gemaakt zijn?

relocated marriage

Het intrigeert me wel heel erg de laatste tijd, wonen in het buitenland, wie zijn ze , wat drijft hen... (ik lijk nu wel Jambers!).

Ik heb een zucht naar boeken om erover te lezen, mezelf te begrijpen, ook naar de kinderen toe, hoe kan ik ze het beste helpen, hoe komen zij hier beter uit?

Ondertussen heb ik al heel wat verhalen gehoord, niet een enkele keer zoals wij, maar wel tien keer zoals Heidi, of Terri al zestien keer verhuisd, steeds hun geliefde volgend samen met de kinderen, andere werelddelen, andere staten, andere klimaten, andere tijdszones, vreemde talen en vooral andere culturen.

Wat me opvalt is hoe zij zich profileren als sterke vrouwen, hoe snel zij het normale leven weer op gang krijgen, soms krijg ik tips van hen die nog maar enkele maanden hier zijn terwijl ik me nog steeds een nieuwkomer voel. Straf hoe zij ook makkelijk contact maken, vragen stellen en steeds op zoek naar wat en hoe en waar.

Dat vind ik het leukste stuk, samen nieuwe dingen ontdekken en er samen blij om zijn. Of samen eens lekker vitten over die gekke amerikanen, maar er steeds eensgezind uitkomen dat ze nog zo slecht niet zijn, meer nog, ze zijn best ok.

Misschien probeer ik mijn situatie te plaatsen en te begrijpen, zoek ik naar voorbeelden en verhalen om mezelf terug te vinden. Zoek ik naar wat toekomst in het verleden van anderen. Toch kan ik met mijn verhaal niet altijd terecht, het praatje wordt snel een beetje turbulent, hun eigen ervaringen zijn nog te vers en doorspekt met afscheid en heimwee. Hun zoeken naar de plaats waar ze toe behoren, nergens en overal.

relativeren

Dan denk ik "Oh kom, ge moet dat allemaal niet zo forceren en pushen, wees maar eens jezelf, ge moet niet naar de les en ge moet niet doen alsof." Dan ben ik gewoon eens rustig thuis gebleven en heb ik gedaan als een echte huismoeder, ne goeie pot koffie gezet en mijn eigen ding gedaan.

Misschien wil ik wel veel te veel integreren en doe ik veel te veel mijn best om mee te draaien, wil ik perfect engels praten zonder accent en wil ik ook koffie uit de Starbucks halen en wil ik ook voor alles hulp in het huishouden.

Maar vergeet ik daarbij dat ik gewoon een echte Oost-Vlaamse huismoeder ben die toevallig of niet in het Amerikaanse California terechtgekomen is. Ben ik nog altijd die mama van vijf Belgische snotneuzen die razendsnel veranderen. Maar vooral, ik ben nog altijd diezelfde Ann van vroeger, die Ann uit Doorslaar, alleen wat ronder en met langer haar dat ik nu netjes op een knotje draai.

als een cactus

Ik kan er niet aan doen, maar soms kan ik zo opstaan met een rothumeur en er helemaal geen reden toe hebben, dan loop ik te zagen tegen iedereen en alles dat in mijn buurt kom terwijl ik mezelf dan op dat eigenste moment ook wel heel erg verfoei omdat ik zo doe.

Eigenlijk weet ik het wel waarom, omdat ik helemaal geen zin had in de was, plas en kuisplichten maar het wel moet omdat het anders blijft liggen en morgen er nog meer werk is. Omdat ik graag eens op stap was geweest in Lokeren of Gent, om eens heerlijk te kletsen en te filosoferen in mijn eigen moedertaal met een zielsverwante, niet dat ik dat vaak deed, helemaal niet, als moeder van vijf was het zelfs een rariteit, maar de keren als ik het deed, kon ik er ook wel ongelooflijk veel deugd van hebben.

Omdat ik dat hier niet kan en nieuwe vrienden maken zoveel energie vraagt.

Gelukkig staat ons cactussen hoekje er momenteel prachtig bij.

quaint

(=charmingly old-fashioned, picturesque)

In de ESL-class draaien we er elke week een nieuwe reeks met essentiele, moeilijke woorden door, om te studeren.

Met spijt kan ik ze thuis niet altijd eens opnieuw grondig doornemen, maar dat neemt mijn werklust in de klas niet weg. Als schoolplichtige was ik nooit zo aandachtig en meewerkend als ik dat nu ben als vrijwillige student.

Ik mag best wel zeggen dat ik in de klas dubbel werk, omdat ik niet elke dag kan gaan wegens huishoudelijke plichtplegingen, haal ik op de aanwezige dagen de gemiste lessen in.

Ook bij het doornemen van de nieuwe lijst met woorden doe ik altijd gezellig mee, zoals de correcte uitspraak met de juiste klemtoon, een korte studie van het woord en natuurlijk ook wat uitleg over de betekenis en wat over het gepast gebruik en dan wat zinnen construeren waarin het woord in de juiste context gebruikt kan worden en soms komt er dan een klein gezellig gesprekje rond.

"Our house in Belgium is a quaint old house". Zeg ik met trots.
"Oh yes!", zegt de juf "A house can be quaint! Tell me more about it Ann"!
"Well, our house over there is more than hundred sixty years old and it is the most charming and cozy house I ever lived in".
"Whaauw! That old?" waarop ze wat wazig begint te kijken.
"Do you have ghost???" vraagt mijn japanese buur spontaan.
"Yes, I was thinking about the same thing!" zucht de juf opgelucht.

Tjeezes zeg, die reactie had ik nu niet verwacht op mijn klein uit het leven gegrepen verhaaltje. Dus probeer ik nog snel de hele klas te overtuigen dat ik niet samenleef met geesten in mijn oude huisje in het oude Belgie, maar al mijn pogingen blijken tevergeefs te zijn want ondertussen is hun fantasie al rijkelijk op hol geslagen. (Of waren het dan toch echte spoken toen?)

achievement

(= success, accomplishment)


Nee, ik ga het niet hebben over de Oscar uitreikingen of de Academy Awards.

Waarom niet? Omdat iedereen er vast meer over weet dan wij en er meer beelden en tekst en uitleg over leest dan wij doen.

Toch kwam Bert afgelopen vrijdag weeral met een fles champagne van Sony Imageworks thuis omdat ze een nominatie hadden met "The Chronicles of Narnia: The Lion, the Witch and the Wardrobe" voor de Academy Award for Achievement in Visual Effects. Maar de arme schat wist geeneens dat het zondag al de uitreikingen waren omdat hij veel te hard werkt aan andere visuele kunstwerken.

Na de "Polar Express" werd het "Monster House" (zomer 2006) en vorige lente schakelde hij full-time over naar "Surf's Up" waar hij hart en ziel aan schenkt, zomer 2007 zou het klaar moeten zijn.

Genoeg prestatieplicht gedurende de werkweek en dus wat minder tijdens het weekend, maar wat meer echte ontspanning.

Ondertussen heb ik geleerd hier goed mijne plan te trekken en moet ik hem gelukkig niet zo vaak meer lastig vallen als ik op het Help-knopje moet drukken. Daar voel ik me ook beter bij, niet te veel afhankelijk zijn. Ik droom zelfs ook weer om een jobke te zoeken, eens mijn visum het toelaat zou ik dat wel zien zitten, een paar uurtjes, niet te veel, net genoeg om ook mijn achievements wat gewaardeerd te zien met een extraatje voor de extraatjes.

notebook

Het is helemaal buiten mijn principe, ik loop er dan ook al heel de dag over te twijfelen of ik het er nu wel of niet over ga hebben. Eigenlijk zou ik het niet mogen doen, helemaal niet mezelf, of ben ik nu dan echt buiten mezelf?

Buiten mezelf van verbazing, de verrassing, het ongeloof maar vooral vreugde.
Ik zou het over de daken willen schreeuwen, iedereen mag het weten, ik had het niet gedacht, nooit meer verwacht, en toch en plots.

Ons ma heeft zich een computer gekocht, een laptopje met draagzak en headset en muis en nog iets dat ik niet ken. 't Is niet te geloven. Dat wil zeggen dat ze op haar vijfenzeventig het nog gaat proberen leren, gewoonweg fantastisch dat ze dat durft. Ons pa die zal wel meedoen, op zijn tachtig laat hij zich niet doen.
Oefenen met de muis en het aan en af zetten zullen hun eerste stapjes zijn. Een cursus voor senioren en de helpdesk van broer en zus en neefjes en nichtjes.
Het zal wel lukken, dat weet ik zeker, hun motivatie is er want ze willen internetten en chatten en skypen.

Voor hen is het nog altijd aartsmoeilijk te verwerken dat we zover weg zijn, je reist dat niet zo maar even heen en weer. Een brief, een kaartje, een telefoontje, terwijl er hier en in de vanbrandekesgazette bijna dagelijks nieuws te rapen is.