marathon mama

Zoals ik net op de Vanbrandekesblog al schreef, heeft een luie zondag zo zijn voordelen. Dan kom je uiteindelijk eens toe aan dingen die altijd maar opzij worden geschoven. Het is nu kerstvakantie voor de kinderen en dan zijn er minder geplande en georganiseerde activiteiten voor hen heb ik zo veel meer vrije tijd over. Hoog tijd dus voor wat nieuws dus. Hoe het met de kinderen gaat kun je op de andere blog weer zien, hoe het Bert gaat kan ik wel even snel vertellen: druk, druk, druk, die werkt zowat zijn eigen marathon door. Er is nog steeds heel wat werk vooraleer Alice in Wonderland klaar zal zijn, maar op 5 Maart 2010 komt die film wereldwijd in de filmzalen dus is het voor hem nog maar een goeie vijf weken doorbijten en daarna even gedaan met de stress.

Hoe het met mezelf gaat? Prima, prima, prima, wie meedoet aan de facebook rage, kan zich 'vriend' met me maken en dan kan je dagelijks wel wat flauwekul in het engels lezen dat ik daar neerschrijf, kort en bondig met focus op mijn loopbezigheden zonder ver in detail te treden.

Maar goed, we zijn nu op mijn blog en ik voel me best wel schuldig dat ik het hier tegenwoordig zo verwaarloos. Weeral foei aan mezelf. Maar sinds we goeie voornemens beginnen bedenken, maak ik deze alvast een prioriteit voor het nieuwe jaar, ik beloof plechtig heel hard mijn best te zullen doen om hier weer wat meer leven te zullen opwekken, kortom, regelmatig wat te vertellen over mijn best wel druk maar leuk leventje hier.

Tijdens de Malibu marathon in november ergens onderweg op de Pacific Coast Highway naar de finish op Zuma Beach.

Tijdens de Santa Barbara marathon drie weken na Malibu op weg naar weeral een PR maar vooral naar een kwalificerende tijd.


Ondertussen liep ik de Malibu marathon in de maand november die als een lange trainingloop diende voor de Santa Barbara marathon drie weken later, waar ik zou proberen een tijd neer te zetten van minder dan vier uur. Een marathon lopen in sub4 -zoals dat in lopersvaktaal heet- is zowat voor vele lopers een mijlpaal, maar voor mezelf betekende het meer dan dat. Als US resident kan je pas in de meest gegeerde, geeerde en oudste US marathon -de Boston marathon- meelopen als je eerst een bepaalde snelle tijd neerzet in een andere gekwalificeerde marathon, een tijd die berekent is volgens je leeftijd en geslacht, als vrouw van 45 zoals mezelf- is dit vier uur. En zoals ik graag een uitdaging met mezelf aanga wou ik dit wel eens proberen. En weet je, het is me nog gelukt ook! Ik haalde de finish in 3u en 56min. Een tijd waarmee ik bijzonder tevreden was en waarmee ik mezelf een entreetje voor Boston heb verdiend, welja ik zal nog wel moeten betalen hoor, maar ik ben nu 'gekwalificeerd', ik heb nu 18mdn tijd om Boston te lopen, doe ik dat niet binnen die tijd dan moet ik me opnieuw kwalificeren. Dit jaar zal Boston niet meer lukken omdat het al uitverkocht is, het wordt dus april 2011 voor dit reisje.
Zie je hoe blij ik hier ben tijdens het finishen van de Santa Barbara marathon. Nog geen vier uur onderweg geweest, het gevoel van een echte kampioen.