Wednesday, March 29, 2006

sand dollars:

zijn te vinden op enkele stranden, kwetsbaar en wonderschoon.
Hij is gerepareerd maar ook weer niet, er voelt nog altijd iets niet goed, dat heb je dan met tweedehandswagens, meer kans op teruggaan dus.
De tweewekelijkse poetshulp had ik afgebeld, omdat ik het me nu niet kan veroorloven, onvoorziene uitgaven na die vorige en na al die andere.
Het vliegt sneller buiten dan het binnenkomt, we zullen een plan moeten opstellen, tellen hadden we al geprobeerd maar helpt niets. Bezuinigen, het grote woord was al eerder gevallen en toen hebben ze me met grote ogen aangestaard.
Ze durven nu niets meer vragen, maar de een heeft dringend korte broeken nodig omdat ze alleen lange of super korte heeft en hij ook omdat ze allemaal te klein worden en een andere zij heeft nood aan wat t-shirtjes en ook nog boots voor op haar kleedje voor haar promotion pictures en de ceremony en de dance. Voedsel verdwijnt als bij de zwijnen, dan denk je voorraad in huis te hebben voor een heel leger, dan blijft daar na enkele dagen niets meer van over.
De dollars vliegen ongecontroleerd de deur uit, het houdt niet op. De vraag waarom Californische gezinnetjes zo klein blijven is al lang beantwoordt, de tafel van vijf is twee en een halve keer duurder dan de tafel van twee. Niets of nergens korting voor grote gezinnen, behalve dan die enkele keer toen we druiven kochten op de 'Farmers Market', alle kindjes netjes bij mama aan het kraam. De man kon niet geloven dat ze alle vijf samen hoorden en stopte uit pure compassie een extra tros in onze zak.