op het topje

De vakantie schuift ondertussen lustig verder. Belgie is al lang achter de rug, maar nog niet vergeten, kinderen zijn aan het werk of brengen hun dagen door met kampen aan het strand, de Sophies op bezoek zijn weer thuis in vlaanderen en ik probeer zoveel mogelijk ritme te houden in een anders chaotische dagorde.

Sporten staat op een lager pitje, onderhoudsniveau noem ik het maar, twee keer rennen door de week lukt nog net en met de niet te missen langere zondagsloop met de groep kan ik op het randje af mijn conditie behouden. Alhoewel, het verval laat zich al langzaam voelen. De gym is ook al zoiets, ik ga wanneer ik kan en is dat twee keer in de week dan prijs ik mezelf al gelukkig.

Maar het schooljaar loert en dan wordt alles weer snel normaal. Deze week ondernemen we al diverse tripjes naar de scholen, ophalen uurroosters en invullen paperassen, 27 augustus is hun eerste schooldag.

Deze morgen eindelijk de langverwachte trek naar het hoogste puntje van het Santa Monica gebergte gelopen met de trailrunners, mijn naam staat nu ook in het logboek op de top. Het was reuze, fantastisch gevoel zo helemaal ver weg van alle beschaving in de wildernis. We ondernamen een hele rondtrip van zowat 11mijl, zalig maar vermoeiend.