notebook

Het is helemaal buiten mijn principe, ik loop er dan ook al heel de dag over te twijfelen of ik het er nu wel of niet over ga hebben. Eigenlijk zou ik het niet mogen doen, helemaal niet mezelf, of ben ik nu dan echt buiten mezelf?

Buiten mezelf van verbazing, de verrassing, het ongeloof maar vooral vreugde.
Ik zou het over de daken willen schreeuwen, iedereen mag het weten, ik had het niet gedacht, nooit meer verwacht, en toch en plots.

Ons ma heeft zich een computer gekocht, een laptopje met draagzak en headset en muis en nog iets dat ik niet ken. 't Is niet te geloven. Dat wil zeggen dat ze op haar vijfenzeventig het nog gaat proberen leren, gewoonweg fantastisch dat ze dat durft. Ons pa die zal wel meedoen, op zijn tachtig laat hij zich niet doen.
Oefenen met de muis en het aan en af zetten zullen hun eerste stapjes zijn. Een cursus voor senioren en de helpdesk van broer en zus en neefjes en nichtjes.
Het zal wel lukken, dat weet ik zeker, hun motivatie is er want ze willen internetten en chatten en skypen.

Voor hen is het nog altijd aartsmoeilijk te verwerken dat we zover weg zijn, je reist dat niet zo maar even heen en weer. Een brief, een kaartje, een telefoontje, terwijl er hier en in de vanbrandekesgazette bijna dagelijks nieuws te rapen is.