Ironing

Bijzonder handig, zo'n strijkplank die slecht 3/4 lengte van het gewone model heeft, aan de muur vastgemaakt en opklapbaar is zodat ze uiterst weinig plaats inneemt.

Maar wat als ze veel te hoog voor je hangt, zodat je beter op het kleuteropstapje staat, en wat als ze in het bijna kleinste kamertje hangt, een washok, niet veel groter dan de wasmachine en droogkast samen, daarbij nog op een ongelukkige plaats, zodat je slechts dat allerleukste karweitje kan doen met een gesloten deur en je op de koop toe vlak voor die deur staat zodat ook niemand even binnen kan om ondertussen een gezellige babbel te slaan.

Wat mis ik dan mijn oude gezellige woonkeuken, mijn oude strijkplank naast het fornuis, de stapel strijk doorwerken terwijl ik luister naar radio 2, van een versgezette koffie geniet met een lekker koekje van bij de bakker en ondertussen ook nog kan kletsen met het onverwacht bezoek.

Waarom steken die Amerikanen de was en de plas zo angstvallig weg? Waarom zie je hier nooit de lakens vrolijk en fris wapperen in de wind? Waarom moet ik me hier nu elke dag verstoppen achter de deur?

Ik koop alvast alleen nog kledingstukken die NIET hoeven gestreken te worden, zodat ik me zo kort mogelijk moet opsluiten in dat akelige kamertje.

Smoothies

Get some zip,
zing,
zeal and zest
to help you
get through the day
and be at your best!


Een smoothie of een heerlijk drankje,
gemaakt met ijs en verse vruchten,
(of met een calorierijke siroop,)
in ieder geval goed gemixt,
ijskoud en met een rietje.

stroompanne

Het is nog vroeg in de ochtend,
ben om 5 uur opgestaan.

Gisterenavond had onze buurt een stroompanne en aangezien je met een paar kaarsjes niet veel kan uitrichten en we allemaal moe en uitgepraat waren, zijn we eens heel vroeg gaan slapen.

Wat heb je na een stroomonderbreking?: dat alle klokjes ontregelt zijn, ook die van de verwarming/airconditioning met als gevolg dat die volle bak warme lucht aan't blazen was.
Zo word je dan vroeg in de ochtend wakker van het veel te warm te hebben onder je lakens.
Dan ben ik stilletjes uit mijn bed geslopen en heb de desbetreffende boosdoener opnieuw geprogrammeerd.

Daarvan ben je dan klaarwakker en heb je geen zin meer om nog te gaan slapen en wil je nog even van alle rust in huis genieten voor de ochtenddrukte van ontbijt, kindjes aankleden, lunchboxskes klaarmaken en kindjes naar school brengen.
Eens zien wat of wie nog ontregelt zal zijn vandaag.

Als echte toeristen.

Er was eens een zondag die desondanks een voorafgaande slechte nacht toch mooi begon, kinderen vrolijk en blij, warme broodjes in de oven en geurende koffie op het aanrecht.
Na een gezellig ontbijt met zijn achten, een zon die door de wolken zijn best doet, gaat ieder zijn zondagochtend-ding doen, huiswerk afmaken, met autootjes spelen, douchke nemen, boekske lezen en internetten.

De sightseeing plannen van de dag worden een paar uur opgeschoven na een ontstellend slecht nieuws aan de andere kant van de aardbol, even staat de tijd stil, pijn en verdriet krijgen de bovenhand, het leven is veel te kort, wat zijn wij onmenselijk klein.
Op die veelbelovende zondag blijkt dan ook nog 1 van de kinderen lichte koorts te hebben maar een koortsdalend middeltje en een tukje in de sofa doen wonderen.

Na een broodmaaltijd met salami, kaas en choco lijkt de zondag weer wat meer in petto te hebben en stappen we allen in de auto richting 'Hollywood', 'Beverly Hills' en 'Malibu', als rasechte toeristen vertoeven we tussen alle anderen, met digitaaltje in de aanslag op jacht naar 1 of andere filmster of in het slechtste geval naar een verduisterde limosine. We moeten het stellen met een lege limo en beroemdheden zien we slechts op filmaffiches in de straat, maar na een avondsnack in een bikersrestaurant langs de Pacific Coastway zijn we toch voldaan en snellen we, eens thuisgekomen, naar ons bedje en dromen daar hopenlijk zoete dromen.

Heimweevlagen.

Nog steeds word ik midden in de nacht even wakker, meestal val ik snel weer in slaap, maar nu lukt het niet, het is 3 uur 's nachts en ben na lang draaien uit mijn bed gestapt, het is nu zondagmiddag in Belgie.

Ook de jongste kinderen lijken meer last te hebben van heimwee dan ze de afgelopen maanden al laten merken hadden, Benjamin heeft het prima naar zijn zin, toch heeft vorige week al huilende zijn beklag gedaan en hoe hij alleen naar Belgie wil terugvliegen en er bij zijn vriendje wil gaan wonen, het zou er naar het schijnt zo veel beter zijn dan hier, ook Helena heeft het emotioneel wat moeilijker, ook zij koestert het verlangen naar haar vertrouwde tuin en vriendjes.
Dan komt weer die filosoferende mama in me boven: komt het doordat het allesoverweldigende 'nieuwe' er af is of omdat we door het bezoek van ons Belgisch nichtje met onze neus op de feiten worden gedrukt? Ze doet ons weer veel aan 'thuis' denken, hoe we iedereen daar missen en hoe zij straks weer terugvliegt en wij hier 'achter'blijven?

Maar het is zo fijn ze hier te hebben, van 's morgensvroeg is ze met de kids in de weer, in de keuken, in de badkamer, in de slaapkamers, op weg naar school, met huiswerk maken, in het zwembad, aan het strand, om dan 's avonds doodmoe samen met hen onder de wol te kruipen. We genieten tenvolle want het is maar voor even.

Third Street Promenade

"Santa Monica", daar zijn we naartoe gereden, lekker shoppen terwijl het weer zich van zijn slechtere kant laat zien, bewolkt, een klein beetje regen en frisser dan we de laatste dagen gewoon waren.

"Third Street Promenade" is an open air, pedestrian-only shopping and entertainment area that runs three blocks from Wilshire to Broadway. This is shoppers' paradise, offering everything from brand favorites to small boutiques. The Promenade is exclusive, boasting stores that won't be found anywhere else in L.A. Downtown Santa Monica, bordered by Ocean Avenue on the West."

Alhoewel we de zee konden ruiken, zijn we niet tot daar geraakt, zo druk hadden wij het met het binnenlopen van de meest 'fancy' winkeltjes, met passen, tateren, lachen en hop naar de volgende, tot de tijd begon te dringen om dan snel naar huis te rijden, jammer genoeg om in de file te staan op Hwy 10 op weg naar Hwy 405 en Hwy 101.

via Hwy 23?

't Is toch fijn zo een vriendin te hebben om eindeloos te kletsen, gisteren heb 'ik' mijn filosofische verhalen bovengehaald, vandaag is zij er ook aan begonnen, nog wat onder invloed van de jetlag maar toch al een flink pak frisser dan gisteren.

Eerst nog een supersnelle boodschap in 'The Oak Malls', dan richting kust, los door de 'Santa Monica Mountains' via 'Hwy 23', recht naar 'Hwy 1'. Een spannende rit van de ene steile haarspeldbocht in de andere, maar wondermooie natuur, je ruikt de Provence, je ziet de prairie, je hoort niets behalve de gierende motor van de Chevy die ons soepel door het gebergte probeert te leiden. Tot dan, wanneer het ons bijna te lang duurt en we een klein beetje duizelig beginnen worden, zien we plots in de diepte de 'Pacific Ocean' liggen, nog een paar haarspeldbochten dalen en we komen tot rust op 'Hwy 1' die ons verder tot aan Zuma Beach brengt.
En ja, we hebben de eerste groep dolfijnen gezien voor deze week.

Kijk, ze is er!

"Ja, ze is er!" gilden we als ze de straat kwamen ingereden.
Het is ons eerste bezoek, het was ook al zo lang beloofd, zij zou eerst komen. We zijn allemaal zo blij, de kinderen hebben afgeteld tot vandaag, elk uur tot nu...
"He! Wat heeft die allemaal meegebracht?"
"He, he, he, rustig kinderen", "Geen zakken opentrekken die niet van jou zijn!"
"Whaauw, paaseitjes, ooooh snoepstokken, nog chocolade en nog, strips! tijdschriftjes,..."



Het is nu avond, ze liggen lekker te slapen, morgen weer vroeg dag voor de kinderen, maar 1 ding is zeker, al dat Belgisch lekkers zal zeker niet over datum raken en wij gaan ons amuseren.

Vrouwen of meisjes?

Je bent Belgische en je woont in Los Angeles of omstreken, je spreekt af met 4 andere Belgische vrouwen in Burbank op het terras van een "vree" gezellig restaurant-cafe, je keuvelt een hele avond over "Amerikanen", over geldige of bijna vervallen verblijfsvergunningen, over het percentage Belg je nog denkt te zijn, en of je nu een "vrouw" of een "meisje" genoemd wil worden. Het luidruchtige gekwebbel en gelach overstemd het hele pleintje, de ober durft ze nauwelijks lastig te vallen.

Een terrasje op de Gentse Feesten is er niets tegen.

Opgepast werken.

Oeps, niets mis met je scherm,
probeer tussendoor wat te knutselen, ben het zwart wel even beu.

The story of a friend.

Aansluitend op gisteren kreeg ik vandaag dit verhaal in mijn mailbox, met een lach en een traan heb ik het gelezen, zo herkenbaar.
Thank You Inge, for sharing this!

Can I help you?

When I was a child, one of my favorite things to do was grocery shopping.
I looked at the large variety of foods with big eyes and hoped my mother would put all of this in her shopping cart.

Later on in life, when I lived by myself, grocery shopping became less thrilling.
I realized that most things in life, when you have to do it over and over again, become a chore, one more thing on your "to do list". Living in the same place for years also limits your creative thinking. (I didn’t realize that until later.)
I wanted to get out of my predictable, boring life and challenge myself again. That was the main reason for me to move to the US. I desperately needed new experiences in my life.

So, on my second day of living on another planet, that’s the way it felt,
I planned a trip to the local grocery store. I wanted to start with one challenge at a time. This would be an easy one to start with, I thought.

The store was not that big and quite empty when I stepped in. A clerk looked up, saw my unfamiliar face, but unfazed he said "Hello, how are you doing today?" Any local would have smiled and said something friendly back. I was mortified, didn’t know what to do or to say. I looked behind me but there was no one but me. I looked the other way, made a very stern face and hoped that would discourage him from doing any more talking. I’m sure this guy took me for somebody else. I had never I my entire life met any store clerk or owner who had greeted me upon entering a store. In my country, some clerks might make some mumbled remark about the weather, an equivalent of "Hello" in Belgium. More likely, they wouldn’t even look up when someone walks in. They certainly would never have the audacity to ask someone how they were doing. Was I supposed to tell this stanger my life story?

I started looking around and forgot my distress for a while. All the multi colored, strange looking foods looked very intriguing. I had never seen such a huge assortment of cereals.There was even a cereal with candy in it. I was trying to imagine the kind of mother who would give this to their kids. Cereal was a serious food in Belgium, not a fun food!

A few more customers walked in and I noticed that they chatted animated with the store clerk.I was sure they were good friends of his. One of the female customers was shopping in the produce section, like I was. In a typical Belgian manner, I acted like I was totally unaware of her. But she was an American and looked at me and smiled. I couldn’t figure out what all these smiling, friendly people wanted from me. Only my best Belgian friends would smile at me upon meeting me in a grocery store. Maybe my doctor or dentist would too, if they happened to be in a good mood. I smiled back in a very unnatural way and left all the exotic looking fruits and vegetables to her.

I marched over to the drugs area. At least there was no one there. I was amazed at all the different medicines that were for sale without a prescription needed. We have to have a prescription for any kind of drug in Belgium. Even for Aspirine. Of course health care is much cheaper and is available to everybody.
A guy walks up to me and starts telling me, like I’m his long time buddy, about a chemical that is in the cold medicine he’s about to buy. According to him it could give you a fabulous high. Anyone talking to a stranger in Belgium about getting high, or actually just about anything else, is considered insane. And that’s exactly what I thought was wrong with this guy. Maybe he was one of those homeless, crazy people I was warned about.

I moved quickly into an other aisle and bumped into another store clerk. ”Are you finding everything ok?” he asked. I rolled my eyes and ignored him.
I was perfectly capable of shopping by myself, thank you! I had never asked for any help ever, from any Belgian store clerk. We look for the things we need until we find them. If we don’t, then we won’t buy it. It’s that simple.

My pleasure for shopping was fading quickly. I felt nervous and a little paranoid. I didn’t know Americans were so unnervingly chatty. I was used to the introvert Belgians, living inside their heads most of the time.
I did want to buy something before I would flee the scene. I walked over to the cookie aisle and put a few boxes of eye opening orange, pink and black cookies in my cart. Anything pink or orange that I had seen before was definitely not meant for consumption. I wasn’t going to eat them of course, I just bought them for the sheer weirdness of them.

I headed towards the cash register, fully engulfed in my own thoughts, like usual. "Did you find everything you need?" the clerk asked and smiled at me.
I hardly heard him. A register clerk who talks? Who would have expected this. Belgian clerks are mute and look very bored.
Again I didn’t respond and just gave another one of my forced smiles. "Paper or plastic?" another guy asked. Totally unprepared for this next comment and absolutely not knowing what to answer, I hesitantly answered, "Plastic?" I truly hoped that was the right answer. But even before the guy could pack my bag I had already done it myself. I was totally unaware of this service. In Belgium you learn to be quick in packing your stuff or your groceries might roll off the belt and onto the floor. This time it was the clerk, not me, who looked puzzled.

Feeling very dazed and confused, I went back home. I hadn’t only gotten a quick lesson in what American grocery stores have to offer, but I had also learned a great deal about the social behavior of the American people. I was sure that would take me a lot longer to get used to than their need for a big variety of choices.

Ten years later, and I’m still here, living in Southern California.
By now I am used to the “shocking“ behavior of my fellow Angelenos. Every time I go back home, to Belgium, and visit my old grocery store, I find it hard to control myself and behave like a good Belgian. I want to dance and sing and say "hi" to everybody, smile at the cashier and ask her how she is doing. I’m desperate to show them what I learned from living in a much more open, friendly culture. But I haven’t found the guts yet. Maybe in another ten years.

"Plastic or Paper?"

"Helping make your live easier" staat op de zakken, het je leven gemakkelijker maken is hier nog altijd belangrijker dan denken aan het milieu. Een ware wegwerpmaatschappij, maar waar wel nog plaats is voor heel wat werkkrachten in jobs die ik niet meer kende.

zomer 2003: Albertsons in Marina Del Rey

Mijn boodschappenkar in de supermarkt ligt vol, ik leg mijn koopwaren op de rolband van de kassa en tot hier zit mijn job erop. Als het mijn beurt is krijg ik de vraag "Plastic or Paper?", ik kies meestal voor papier en soms voor de twee, zoals vandaag. Zelf moet ik het niet inpakken, daar hebben ze hulpjes voor, een groentje deze keer. Als ik zowel plastiek en papier wil, dan bedoel ik dat ik sommige dingen in een papieren zak wil en andere gewoon in plastiek, maar deze kerel steekt na even na te denken, de papieren zak in de plasiek zak en begint dan traag en erg onzeker in te pakken. Heb hem dan even uitgelegd dat ik het zo niet bedoelde, nu ja, daarvan was hij totaal van de kaart, erg moeizaam is alles in de cart geladen. Waar ik ergernis zou verwachten bij de kassierster, blijft ze rustig en vriendelijk en helpt gewoon mee.
De kar heb ik zelf naar de auto gereden, want dat doen ze ook graag voor je, je karretje na gebruik wegstallen hoeft ook niet, daar hebben ze ook nog steeds jonge werkkrachten voor.

Maar als jarenlange, wekelijkse klant bij de colruyt, kan ik het niet laten om te helpen, probeer hen telkens duidelijk te maken dat die grote verpakkingen echt niet in een zak hoeven, zet ik mijn karretje altijd netjes terug op de 'karretjesplaats' en het liefst van al zou ik mijn groene vouwboxen willen gebruiken, maar die hebben we achtergelaten en hier vind ik geen nieuwe, misschien al goed, het zou echt wel opvallen.

Citrus Juice

Neem een paar, uit de tuin van de buurman, versgeplukte citroenen, koop in het week-end een zak sappige, ook versgeplukte appelsienen uit "Ojai", pers die uit met je nieuwe 36 oz "Citrus Juicer" op 120 volt.
Dan krijg je een heerlijk verfrissend vitaminendrankje zonder overbodige suikers en kleurstoffen.
Californie op zijn zomers in april.

from Belgium

Als ik onderweg ben voor mijn doordeweekse boodschappen en al voor de 4de keer op de Urgent Care kom en een kapsalon ben tegengekomen dat me wel enigszins aanspreekt (als ik het in luipaardvlekken gekleurde kapsel van de man in kwestie bijneem), dan begin ik me soms wel een beetje thuis te voelen.

Maar dan nodigt je dochter een stel vriendinnen uit om te komen zwemmen na school, dan belt in de loop van de ochtend iedere 'mam' je eens op voor een kleine babbel, om zich even voor te stellen en om de zaken even te checken of alles wel OK is en om te zeggen "what a nice girl" Eveline wel is, enz. , ... maar dan voel ik me plots een 'buitenlander' die je best met argus-ogen bekijkt.

Niemand heeft hier een sociale achtergrond, geen of weinig referenties, dus je kunt zelf maar zo snel mogelijk de mensen leren kennen. Zo doe je dat in een stad waar iedereen "in de minderheid" is en wel uit een andere staat of een ander land afkomstig is.

Ojai = moon?

The Chumash Indians lived in Ojai prior to the arrival of the Spanish missionaries. The name "Ojai" is taken from the Chumash word "A'hwai," meaning "moon."

Van een echte Indianencultuur hebben we niet veel meer gezien, wel een buitengewoon klein stadje, het zou het bijna kleinste zijn van heel Ventura County, het straalt rust, zorgzaamheid en kunst uit, de omgeving is nog mooier en het ruikt er ongelooflijk lekker naar de kilometersgrote appelsienenboomgaarden, eeuwenoude eiken en gewoon naar heerlijke natuur.

Met een 18 inch 'partypizza', tussen de motorrijders en de appelsienenranches op een ouderwetse pic-nic tafel, achter de kiezen heeft ieder van ons weer een mooie Californische impressie erbij.

digi-spinsels

Soms moet men de dingen eens een beetje veranderen, zoals deze weblog, een kleine aanpassing.

Na de gebruikelijke huishoudelijke ochtenddrukte en een namiddagdutje in de zon in bikini, was er tijd en energie om een beetje te knutselen, zo kom ik weer langzaam op gang en begint mijn brein druppelsgewijs opnieuw vol te lopen met nieuwe inspiratie voor later uitvoerbare digitale probeersels.

slaapkop

Komt het door de lucht, door de relatieve hoogte, door de vele nieuwe indrukken of word ik gewoon oud? Maar 's avonds na het eten, opruimen en het lezen met de kids, krijg ik de 'klop van den hamer' en val ik pardoes in slaap, waar ik op dat moment ook mag zitten of liggen.

Zoals gisteren, mijn wildste plannen om de site eens te updaten, smelten als sneeuw voor de zon als ik om 9 u 's avonds nog amper tot boven geraak om met slaapogen mijn tanden te poetsen, mijn volle bewustzijn is reeds verdwenen bij het onder de 'wol' kruipen, laat ik me in mijn roes wegglijden, dan ben ik volledig van de wereld en word ik 's morgens met dichtgeplakte ogen wakker. Als ik dan in vroegere tijden steeds als eerste uit bed was, ben ik nu bij de laatste, mijn lichaam ontwaakt in alle traagheid. Gelukkig helpt een verfissende douche me dan steeds tot ontwaken, een dochter die al ijverig de vaatwas heeft geleegd en de tafel gedekt en een echtgenoot die al heerlijk ruikende koffie heeft gezet.

Wat kan het leven toch heerlijk zijn om door die lieve schatten omringd te zijn.

Vrij en Vrolijk

Zo is dat, de South- Californische jeugd ziet het leven toch een stukje anders, hoe langer ik hier ben, hoe meer ik de vergelijking maak met de welgekende Amerikaanse film "Grease" of de televisieserie "Happy Days" beiden uit de zeventiger jaren.

Onbezorgd, vrij en vrolijk, vollop genietend van het leven, van het naschoolse leven, de zon en de zee.

Huiswerk, maken ze wel, maar achter de computer en met de 'cellphone' in bereik. Over het milieu maken ze zich geen zorgen, afval wordt met 'hopen' geproduceerd, de kids laten zich voeren naar school, vrienden en sport of hebben op hun 16 een eigen truck of jeep of een tweedehands 'american car'.
De fiets dient enkel als sportattribuut, bijna niemand die het in zijn hoofd haalt om ermee naar school te trappen, zeker niet om er een boodschapje voor je ouders mee te doen.

Ik pas me ook aan

Voor mij betekent dat:

in de vroege ochtend naar de tandarts rijden, zonder baanvrees, zonder orientatieverlies en zonder hulp, maar met de gebruikelijke tandarts-zenuwen. Na de (perfecte en uiterst zorgzame behandeling) langs de "Target" rijden, daar een paar uurtjes genietend rondneuzen tot mijn karretje behoorlijk vol begint te liggen, aan de kassa zonder haperen met mijn (Amerikaanse betaalkaart) afrekenen. Met een frisse "soda" in de "car", langs de supermarkt passeren voor de dagelijkse mondvoorraad en dan snel-snel naar huis, om daar snel-snel nog wat op te ruimen, de kids tegemoet te wandelen en daarna een hele middag te kletsen met het bezoek, aan de rand van het zwembad.

Ik pas me aan

Zich aanpassen aan deze omgeving betekent voor den oudsten: je niet belachelijk maken om met je fiets naar school te moeten rijden, je nog meer belachelijk maken om met je fiets brood te halen voor je mama, en je nog veel meer belachelijk te maken als je moet wachten tot je 18 om te leren auto rijden.

Voor de oudste dochter betekent het: ik zoek hier wel een goede tandpasta in de rekken, ik draag plezante rokjes, t-shirts en broeken zoals mijn vriendinnen en ik wil wel mijn eigen telefoon op mijn kamer.

Voor de middelste in de rij is zich integreren: heel veel tatherball spelen, met mama gaan shoppen en zeker nooit meer van die vieze visgerechten eten.

ESL classes

Het wereldnieuws van de dag en gisteren en van de komende dagen kennen we natuurlijk allemaal, ook hier in L.A. is het voorpagina-nieuws. Aangezien we geen krantenabonnement hebben en ikzelf nog niet aan de Amerikaanse televisiezenders gekluistert zit, verneem ik het allemaal via internet, de vele online kranten, een geschenk voor de expats met een computer en een internetverbinding.

Voor ons gezin een kleinood, de kids moeten we dagelijks van het toetsenbord slaan en ook mezelf betrap ik regelmatig op overmatig internetgebruik. Moet ik uitmaken of het met minder ook kan, moet ik mijn voelsprieten niet meer naar mijn nieuwe leefomgeving richten, zou ik dan wat meer afstand kunnen nemen?

Begin alvast met deze week eens tot aan een "Adult School" te rijden, zou mijn engels toch wat graag bijschaven, het zou me een stuk sterker maken als ik de dingen deftig kan uitleggen en alles beter kan verstaan, nu begrijp ik wel het meeste maar het andere stuk raad ik er zelf bij... en dit is niet de juiste manier van comuniceren!

Daylight-savings begins.

It's that time of year to "spring forward". At 2 a.m. april 3, Californians and others will advance clocks one hour.
Fire department officiels suggest that when changing clocks for DST and then back for standard time, it's a good idea to replace smoke alarm batteries.

Die Amerikanen doen het dus een weekje later dan Europa, 1 week was er 10 uur tijdsverschil met Belgie, vanaf nu weer de gebruikelijke 9 uur.

Maar niet iedereen kent het verhaal achter DST (daylight saving time). Experts menen dat zoals de zonnebloemen hun kopjes draaien naar de zon om het meeste profijt uit die zon te halen, zo ook de mens een manier gevonden heeft om meer voordeel uit de zon te halen.

In Europa gebruiken ze het 24-uren stelsel om de tijd aan te geven, in de USA a.m. en p.m. om aan te geven of het voor de middag of na de middag is.
Waar komen die termen vandaan?
a.m. komt van het Latijn "ante meridiem" (ante=before, meridiem=noon)
dus 2 a.m. betekent 2u. voor de middag dus 2u. in de nacht
p.m. komt van het Latijn "post meridiem" (post=after, meridiem=noon)
dus 2 p.m. betekent 2u. na de middag dus 2u. in de namiddag

Het is even wennen en altijd nadenken wat die a.m. en p.m. weeral betekenen maar er is in ieder geval geen geknoei met 12 uur bijtellen voor de uren na de middag.

En wie weet waarom ze het uur laten springen om 2u. 's nachts?
Omdat dan de meeste thuis zouden zijn, omdat er dan de minste treinen rijden, omdat ...?

En voor wie steeds in de war is of het uur nu vooruit of achteruit springt hebben ze hier ook nog en leuke truc: "Spring (lente)Forward" en "Fall (herfst)Back"

Het is nog vroeg in de avond, maar ik ga toch al slapen, de nacht is nu voor ons een uurtje korter, de kids liggen er ook al in en door de open ramen hoor ik reeds de sprinklers van de buren aanspringen, morgen zondag en maandag na 1 weekje "spring break" terug school, het laatste lange eind tot de zomervakantie.