Ventura

Ventura aan zee, een surfersspot, wat alternatiever dan alle andere, het straalt zijn eigen sfeertje uit, best gezellig, vertoeven tussen surfers en stoere bikers, daar wilden we graag nog eens naartoe. Het strand ligt bezaaid met een massa aangespoeld hout en bamboe, een herdenkingsplaats van een verongelukte surfer trekt onze aandacht, op het water is het ongewoon stil. Vorige zomer hadden de kids daar hun surfkamp, met de traditionele hamburger en french fries in a basket bij Duke's Griddle 'N Grill, waar afgedankte surfboards als dekoratie, tafels of banken dienen, of waar je moet tevreden zijn met een gammel krukje, waar de houtsnippers rijkelijk over de vloer verspreid liggen, waar je snoepjes kan grijpen in een automaat van Elaut, waar je vanop het kleine buitenterrasje kan kijken op de kleine balkonnetjes waar de bbq in de hoogte over de balustrade is vastgemaakt om plaats te sparen, maar waar je uren kan kletsen met je vrienden terwijl je eindeloos je 'soda' kan bijvullen, het liefst gekleed in een oude jeans of verbleekte tot aan je knieen hangende surfshorts met de bijhorende dreadlocks.

Een klein detail: ben heel ontspannen, zonder aanwijzingen van mijn co-piloot, maar met de hulp van mijn tom-tommetje heen-en teruggereden, voel me weer een beetje heer in het verkeer, mijn gemis aan orientatie is aangevuld met prachtige technologie.

zaterdag zonder meer

Zaterdag, iedereen is thuis, geen week-end verplichtingen, geen boodschappen, gewoon even thuisblijven. Wel een testritje gemaakt met het nieuwe navigatiesystheem voor in de auto. Zonder zou ik me echt snel verloren rijden, ergens geraken lukt me meestal wel, maar de weg naar huis terug vinden is veel moeilijker, dan weet ik echt niet meer van welke kant ik kom en welke kant ik op moet, hopeloos.
Het begint er sterk op te lijken dat we onze jarenlange traditie van spaghetti op zaterdag vervangen hebben door "koud" eten (zo noemen de kinderen dat toch). Dat wil zeggen sla enz. met koude patatjes en (warme) gebraden kip. Ze voelen zich daar niet gelukkig mee, waarschijnlijk dus volgende week terug de oude gewoonte opnemen?
Heb deze namiddag eens een goed zonnebad genomen, tussen de wolken door en met mijn winterbroek nog aan, maar heb nu toch weer nieuwe energie om even verder te gaan.

Chocolade

Heb net den hele dagelijkse (kuis)toer gedaan in huis en ben nu eventjes toe aan koffie-pauze, met het laatste stuk echte chocolade "Eclat Noir" van Nestle, wil er zo zuinig mogelijk van eten maar eigenlijk zou ik liever het hele stuk stiekem alleen verorberen, maar zal dat maar niet doen... laat nog een (klein) stukje over voor vanavond. Ik had nochthans een hele lading van onze favoriete merken in Bert's valies gesmokkeld, maar langzamerhand zijn die ongemerkt verdwenen.
Wat zullen we zijn zonder? Wat moet ik nu doen als ik een onbedwingbare zin heb in chocolade?
Straks rij ik tot de supermarkt, de dichtsbijzijnde want zelfs tot daar heb ik me de vorige keer minstens 2 keer misreden, ik waag het dus nog een keer MET een stratenplan op zak en ik ga daar dan eens naar een lekker alternatief zoeken, wie weet?

update: ik heb lekkere chocolade gevonden, dikke repen After Eight, zoals wij die dunnekes kennen maar dan ik blokvorm, mmm... die combinatie van munt met chocolade.

Sun Comes Out

de plantjes nu in onze voortuin
De zon is er weer, helemaal, maar niet voor lang volgens de weersvoorspellingen. Eigenlijk hoor ik nu buiten, wat ik ook ga doen aangezien ik hier wireless aan't internetten ben, wel zie ik niet veel op mijn laptopje, maar wie kan er nu binnen blijven na al die regen? Het doet werkelijk deugd. Heerlijk, die warmte op mijn lange winterbroek, we zijn dan toch in California?
Mijn ochtenden lijken zich te vullen met uitgebreide chat-sessies die meestal uitlopen tot na de middag, ondertussen nog wat emails beantwoorden en kijken naar de mooie foto's en filmpjes van mijn prachtig petekindje. Tot ik in paniek schiet en bedenk dat er nog wat vervelende huishoudelijke taakjes op me liggen wachten, die ik nu niet langer wil uitstellen sinds we gisteren bericht gekregen hebben van de verhuisfirma hier ter plaatse dat onze container in de haven ligt te wachten tot hij vrijgegeven wordt door de douane om dan naar hier gebracht te worden om dan uitgeladen te worden. Ai, ik krijg al buikkrampen bij de gedachte aan de hele bedoening, wie de volle container heeft gezien, weet wat ik bedoel... Nog even genieten van alle rust en een nog leeg huis dat niet ondersteboven ligt.

nat, nat en nat

Het weer zit echt niet mee, volgens de nieuwsberichten is er nu al meer neerslag gevallen dan ooit tevoren, stevige regenbuien met donderslag, tornado's en rukwinden, onwaarschijnlijk. We hebben deze ochtend toch maar onze winterjassen aangetrokken en we hadden het niet te warm, wel, weer eens drijfnat. Helena zou morgen met de 3de klassers op "field-trip" gaan, in de "Santa Monica Mountains" over de "Chumass" idianenstam, maar deze is afgelast.
Het nat zit me in de botten, hoofdpijn speelt me parten, hou het dus een beetje korter, ik werk dit snel even af en kruip dan vliegensvlug in een warme slaapzak.

President's Day

President's Day is the third Monday in February! This holiday was created to celebrate the deeds of two legendary American Presidents:
George Washington and Abraham Lincoln.

Vandaag was het dus President's Day, een verlofdag voor velen maar niet voor de scholen, wel voor Bert. We zijn er samen op uit gereden, de eerste keer zonder kinderen on the road in California. Nog steeds hangt de lucht vol met drijgende wolken met af en toe een stevige plensbui, de opspattende plassen zijn onwaarschijnlijk hoog en plensen over de middenberm over de tegenliggers heen, het is een wisselwerking van heen en weer gespat. Grappig maar gevaarlijk. Net op tijd terug aan de High School om Alexander om 2.05 p.m. op te halen want die kan met dit weer niet met de fiets. De andere kids heb ik tussen de buien door toch te voet kunnen ophalen, zo hebben we nog eens wat frisse lucht, daarna samen met Catherine een hele stapel suikerwafeltjes gebakken om morgen mee te nemen naar school als verjaardagstractatie.
Nu zitten we samen naar Princess Diaries te kijken, de meisjes hun favoriete film, op Disney Channel, vandaag op President's Day.

California Storms

Het is hier echt slecht weer, "This isn't California? is it?" vroeg ik in mijn gebrekkig engels al meermaals? Iedereen loopt hier rond met regenjas en paraplu, een erg ongewoon gezicht voor deze streek. Een paraplu hebben we niet meer, want die heb ik met een grote mond "die heb ik nu toch niet meer nodig!" weg gegeven, onze KW's die zitten ergens in een doos op de boot, enkel onze winterjassen van bij het vertrek hebben we, maar die zijn te warm. Maar ik weiger pertinent paraplu's te kopen, daar ben ik echt niet voor gekomen, dan kom ik nog liever druipend nat aan de schoolpoort toe, nee nee, en trouwens, als het echt te slecht is heb ik nu de Suburban, dan doe ik zoals alle mama's hier, in je truck rustig in de rij staan aan de "drop off" of "pick up" met een beker koffie in de ene hand en de gsm in de andere.

de Suburban

Dit is hem!

Sinds deze ochtend zijn we de trotse bezitters van een Suburban, ik heb er ook al mee "ge-oefend", ben de oprit afgereden, de Free-way op, richting "Thousand Oaks Boulevard" naar ons winkeltje waar ik "iets" heel tof heb meegebracht voor mijn petekindje. Daarna de hele boulevard afgereden, naar "Whole Foods Market" in de "Avenida de los Arboles", dan langs de "Oak Malls" waar we niet zijn binnengegaan maar om te 'testen' of ik vandaar ook nog thuis geraak, wel, 't is nog gelukt ook, mits een paar kleine richtingaanwijzingen van mijn co-piloot, maar daar dienen die toch voor niet? In het begin zat hij wel niet op zijn gemak: "kindjes, stil, want mama moet haar kunnen concentreren!", "niet te dicht tegen dien auto rijden!", "oh, pas op!", "parkeert u daar maar, daar is wat meer ruimte!, nee niet achteruit parkeren dat mag hier niet!!!", ge kent dat wel he! Maar ja, de wagen is ook gigantisch groot en met mijn 1.60m heb ik de zetel toch wel wat hoger moeten zetten hoor. Maar ik vind de truck echt fantastisch, ik rij graag met grote auto's, komt dat door mijn klein gestalte of zou ik dat dan toch van iemand hebben overge-erfd?

Ik zie de zon!

'k Voel me zweven, heb kriebels in mijn buik, heb als een gek de keuken en de badkamers gedwijld, heb mijn pull aan de kant gegooid en ik zie zelfs de zon door de wolken schijnen! YES!!!Ik ben vannacht meter geworden van Ruben, wel aan de andere kant van de aardbol, maar ik heb het wel bij de eersten mogen vernemen en ik heb het klein boeleke al kunnen bewonderen op het web...zo lief... ik kan hem wel nog niet knuffelen maar er zullen er zeker genoeg zijn die dat eens in mijn plaats willen doen. Proficiat Nancy en Raf, jullie hebben dat weer eens goed gedaan he! En dank u dat ik zijn godmother mag zijn. In ons woordenboek omschreven als:"a girl or woman who is sponsor for a child at its baptism", op zijn doop zal ik er dus zijn!

weersinvloeden

Eigenlijk mag ik niet klagen, zo slecht is het nu ook weer niet, het zal het toch wel bewolkte en regenachtige weer zijn van de laatste week die mijn gemoed niet mee in de goede richting helpt. Is dit South-California wel? En zo te zien is er nog geen verbetering in zicht, voor maandag zelfs "Thundershowers", dat beloofd! De sprinklers zullen een weekje mogen uitblijven.
Ik voel me zelfs een beetje schuldig: het vriest niet, geen donker en guur belgisch weertje en geen zieke kinderen.
Binnenkort heb ik een eigen wagen, dan ga ik met stafkaart en GPS-systheem (ja, wie mij kent weet dat dit een noodzakelijk attribuut is) erop uit. Ooit las ik in een artikeltje dat shoppen een positieve invloed heeft op het gemoed van vrouwen, en voor mannen???

quiches en zonneblinden

Een quiche maken, zonder uitgebreid keukengereedschap, een casserole dient als mengkom, een fles wodka als deegrol, een tas als maateenheid. Maar het lukt, de 'provolone cheese' (wat dat dan ook mag wezen?) is wel vervangen door gele 'cheddar' kaas, die lekker "en" betaalbaar is. Alle kids vonden het OK, zelfs de artisjokken en aubergines hebben ze niet met uiterste omzichtigheid verwijderd.

De ruime keuken is zowat het enige wat ik goed vind aan dit huis, de rest hangt me stilletjesaan de keel uit: overal zonneblinden vol stof, je voelt je net in een gevangenis, overal dikke tapijten wat ik vies en stofferig vind, de douches veel te groot met gewoon glas en zonder afneembare douchekop, niet te kuisen dus, de kleerkasten zonder deftig legsystheem, mijn kleren liggen nog gewoon in de valies die op de grond staat en ik heb helemaal geen zin om die leeg te maken. De tuin, ja die is er eigenlijk niet, waar ooit een graspleintje was, ligt nu een zwembad, dat vinden de kinderen wel leuk maar tot hier toe heeft die alleen nog maar gediend als vispoel voor ballen en stenen. Daarnaast een (klein) terrasje waar net onze tuintafel met stoelen zal passen, de 2 ligzetels zullen er misschien nog net bijkunnen. Ik hoop dat de eigenaars snel terugkomen, dan moeten we hier weg en kunnen we ofwel een ander huis zoeken ofwel kan ik dan naar huis.

De wereld is ECHT heel klein!

We zitten hier aan de andere kant van de aardbol maar we voelen ons dichter bij het Waasland dan ooit. Niet alleen door de vele contacten via e-mail, chat en telefoon, maar vooral dankzij een Belg die hier met vrouw en kinderen reeds heel veel jaren woont, we hebben elkaar ontmoet en ontdekt dat we veel, ja echt heel veel gemeenschappelijke kennissen en vrienden hebben, je zou het zo gek niet kunnen bedenken! Thank you SOOOOO much!!!
Straks stap ik met de kinderen naar het warenhuis, daarna bakken we nog eens wafeltjes, voor onszelf en om papa morgen mee te geven naar het werk.
Nu eerst nog Alexander uit zijn bed krijgen en efkes de boel opruimen...

materialisme of minimalisme

In 1 van onze gesprekjes de afgelopen week hebben we elkaar de vraag gesteld: "Stel dat het schip met de container zinkt, welk ding zou jij dan het meeste missen?" We kwamen tot de conclusie dat er eigenlijk niets was dat we echt erg zouden vinden, dat we eigenlijk alles al hebben wat we nodig hebben. Een computer met internet en elkaar dat zouden we pas erg vinden, al de rest is maar bijkomstig. Waarom dan al die moeite?

e-tijdperk

Soms denk ik wel eens "wat voor zin heeft het nu dat ik dat hier allemaal zit op te schrijven?", maar als ik dan merk hoeveel reacties ik krijg via de commentarenbox of via e-mail, hoevelen het leuk vinden om ons niet echt helemaal uit het oog te moeten verliezen, dan krijg ik zo een warm gevoel en heb er zelf ook weer helemaal zin in. Gelukkig leven we in een e-tijdperk en ben ikzelf op tijd beginnen bijbenen met die nieuwe technologie, zodat ik jullie eigenlijk niet echt hoef te missen, die leuke brieven maken me ook blij en die kan ik nog bijhouden ook om keer op keer na te lezen, tof!

the Drugstore

Gisteren heb ik het risico genomen mijn heimwee met jullie te delen, ik hoop maar dat niemand zich onnodige zorgen gaat maken, het is een normaal aanpassingsproces waar ik mezelf kennende meer last van zal hebben dan een doorsnee persoon. Er zijn hier massa's gezinnen die voor het werk naar hier verhuisd zijn, ze kennen het probleem uit eigen ervaring en bijna iedere dag spreekt me wel een mama aan om haar hulp aan te bieden. Blijkbaar wilden ze in het begin allemaal terug maar na verloop van tijd willen velen blijven voor de kinderen die kunnen opgroeien in een open omgeving met gezonde berg- en zeelucht, en ondertussen een prima opvoeding en opleiding kunnen genieten in de goeie scholen. Een buurvrouw uit England raadde me deze ochtend aan om te tuinieren??? Misschien haal ik me een aantal bloembakken met citroen- en appelsienboompjes in, dat lijkt me wel eens leuk in plaats van appel- en perenbomen. Ik zie bij de buren de appelsienen al mooie oranje kleuren. Ook zag ik reeds felgekleurde tulpen in de voortuintjes staan, eveneens kleine paasbloemetjes die wij ook kennen.

Na mijn dagelijks opruimuurtje stap ik eens tot aan de"drugstore".
Toen wij hier de eerste keer waren, dachten de kinderen echt dat je daar drugs zomaar kunt kopen, niet waar dus! Het is een grote winkel waar je alle toiletartikelen kunt kopen en waarin een apotheek(zoals wij die kennen) is ondergebracht. Ik ga daar dan eens op mijn gemak rondsnuffelen, zonder kroost, zoals ik dat graag doe. Daar heb ik wel een stevige wandeling voor over!

Iedereen het huis uit.

Net terug van het naar school wandelen van de kinderen, iedereen het huis uit, favoriete cd opgezet(lekker sentimenteel) en nestel me achter mijn dagboek.

Heb er geen zin meer in, ik mis mijn huis, mijn tuin, mijn schaapjes, het kraaien van de hanen, mijn familie, buren, de snelle babbels aan school, bij de bakker, bij Pieter, aan de muziekschool, in mijn vertrouwde winkels. Ik mis de maandagochtend met Carina, de was ophangen onder de bomen, de vertrouwde geluiden uit de buurt. Ik mis mijn cursussen in Lokeren, het onafhankelijk zijn, mijne plan kunnen trekken, me thuis te voelen in Doorslaar. Mijn leven stelde misschien niet veel voor maar het was wel het mijne, nu heb ik er geen controle over, ben afhankelijk, voel me hulpeloos, kan mijn kinderen niet helpen, ken niemand en heb ook geen zin anderen beter te leren kennen, voel me opgesloten in andermans huis. Ik wil naar huis!
Gelukkig schijnt vandaag de zon en zijn de kinderen om 1.30u thuis.

zon zon zon

' k Heb me buiten in de zon gezet, zo zie ik wel niet veel op mijn scherm, maar heb de laatste dagen bitter weinig van het mooie weer genoten, zonde, komt dat omdat het hier altijd mooi weer is? In Belgie laat ik bij het minste straaltje zon alles vallen om er toch zoveel mogelijk van te genieten en nu ik niets om handen heb, vind ik dat plots niet belangrijk meer! raar Wordt ik dan al een ietsiepietsie klein beetje een Californier? Ik vond het al raar dat de mensen van hier gewoon een hele dag in een shoppingcenter kunnen vertoeven, ook op het strand het niet nodig vinden in bikini te zonnen, zich met hoed en lange broek voor de zon beschermen. Je huid ziet er natuurlijk wel van af, heb ons gisteren van een hele vracht bodylotion voorzien, we begonnen er door die uitdrogende wind als reptielen uit te zien, ook Eveline heeft haar voorraadje mee naar school, de meisjes smeren er naar het schijnt uitvoerig tijdens de pauzes.
't Is ondertussen vrijdagmiddag, einde schoolweek, oef, het huiswerk maken en lezen is ook voor mij zwaar, probeer tussen het helpen door ook nog een warme maaltijd op tafel te toveren en je krijgt een kleine chaos aan onze opklap(leen)keukentafel. Een over en weer gesleur van diverse woordenboeken, briefjes en nota's die je niet eens zomaar snel leest maar uitvoerig moet bestuderen eer je het ten volle begrijpt.
Volgende week geen krokusvakantie hier, ook met pasen hebben ze maar 1 weekje vakantie, ze mogen dan wel de zomervakantie 2 weekjes vroeger beginnen.

My Favorite thing

Inderdaad, mijn favoriete dingetje in de keuken, meegebracht uit de Albertsons (ons warenhuis). Waar dient het voor, vrij duidelijk: om je groentjes af te borstelen onder de kraan, vooral voor de wortelen en de aardappelen heel handig, die zijn hier moeilijk te schillen en nog eens zo lekker in de schil gekookt. Tot als ik mijn pureestamper heb, dan zullen we vast weer eens vaker aardappelpuree eten.

Noord-Amerika

Heb vandaag wat te veel te-lang-blijven-liggen-mailtjes beantwoord, wat te lang gecomputerd, wat te weinig andere dingen uitgespookt. Maar heb toch niet het "waisted time on the internet" gevoel.

Daarom toon ik maar eens de kaart van Noord-Amerika, voor wie Los Angeles nog niet weet liggen: aan de westkust. Wordt vervolgd