Heimweevlagen.

Nog steeds word ik midden in de nacht even wakker, meestal val ik snel weer in slaap, maar nu lukt het niet, het is 3 uur 's nachts en ben na lang draaien uit mijn bed gestapt, het is nu zondagmiddag in Belgie.

Ook de jongste kinderen lijken meer last te hebben van heimwee dan ze de afgelopen maanden al laten merken hadden, Benjamin heeft het prima naar zijn zin, toch heeft vorige week al huilende zijn beklag gedaan en hoe hij alleen naar Belgie wil terugvliegen en er bij zijn vriendje wil gaan wonen, het zou er naar het schijnt zo veel beter zijn dan hier, ook Helena heeft het emotioneel wat moeilijker, ook zij koestert het verlangen naar haar vertrouwde tuin en vriendjes.
Dan komt weer die filosoferende mama in me boven: komt het doordat het allesoverweldigende 'nieuwe' er af is of omdat we door het bezoek van ons Belgisch nichtje met onze neus op de feiten worden gedrukt? Ze doet ons weer veel aan 'thuis' denken, hoe we iedereen daar missen en hoe zij straks weer terugvliegt en wij hier 'achter'blijven?

Maar het is zo fijn ze hier te hebben, van 's morgensvroeg is ze met de kids in de weer, in de keuken, in de badkamer, in de slaapkamers, op weg naar school, met huiswerk maken, in het zwembad, aan het strand, om dan 's avonds doodmoe samen met hen onder de wol te kruipen. We genieten tenvolle want het is maar voor even.