rikketikketik

Ik kan me inbeelden dat dit jullie maar vreemd in de oren klinkt, maar ge kunt niet geloven hoe vol verwachting de mensen rondom me naar deze dagen uitgekeken hebben. Niet enkel omdat er donderdag Thanksgiving wordt gevierd, maar vooral omdat er regen voorspeld was en die ondertussen ook langzaam goed op gang aan't komen is.
Zelfs ik vind het getik op het dak (dat ondertussen nog geen halve minuut duurde, maar kom, ze voorspellen meer voor vannacht en morgen) al best erg gezellig. Het vroege donker worden en eindelijk een keer die lange broek met slobbertrui kunnen uithalen, welliswaar nog met flipflops aan de voeten, maar straks haal ik toch zeker ook die comfy sokken uit hoor!
Hoe kan het gezelliger, Thanksgiving is voor de Amerikanen een groot familiefeest, waarvoor velen een heel eind reizen, waarop reuzekalkoens a'la Mr. Bean op tafel komen, met gestampte patatjes, rode bietjes, appelmoes, zoete aardappelen (yams) en een pompoentaart met slagroomtoefjes. Voor een keer staat de Amerikaan een hele dag in zijn keuken, helpen de gasten mee en eten het later samen op. En op de koop toe krijgen de Californiers dit jaar ook lekker echt gezellig winterweer.

Wij trekken er deze keer voor het eerst eens helemaal op uit, geen familiebijeenkomst of een vriendenonderonsje voor ons en zeker al geen geknoei in de keuken. We maken een echt minitripje, we zijn er nog niet geweest, het is maar enkele uren met de wagen en we kijken er allemaal al heel erg naar uit. Met zijn zeven naar ...

Zumba

Iedere dag hetzelfde doen, week na week, brengt je in een sleur, zowel psychisch alsook lichamelijk. Als je telkens opnieuw dezelfde bewegingen of oefeningen doet dan wordt je lichaam eraan gewoon en oogst je nog amper verbetering. Door constant dezelfde spieren te gebruiken krijg je ook soms overbelastingsblessures, daarom is "variatie" het toverwoord om het plezant te houden, om je lichaam te verrassen en om zoveel mogelijk spiergroepen te oefenen.
Daarom loop ik niet alleen, ook al is trails lopen mijn grote passie en kijk ik iedere week weer uit naar die lange mijlen in de wildernis in de vroege ochtend. Maar om dat uren te kunnen volhouden moet ik fit en sterk zijn. Zo doe ik naast een drietal midweek looptrainingen ook minstens twee keer per week een klas enkel voor de rug, lenden- en buikspieren te versterken, doe ik twee keer een gewichten klas op muziek en doe minstens een keer traditionele Pilates.
Maar sinds kort hebben we ook een Zumba klas en die valt net op het zwemuurtje van de kinderen dus ben ik er toch al. Dat is fitness dansen op Latijns-Amerikaanse muziek, zoals aerobics maar veeeeel plezanter. De vertaling van 'zumba' is 'bewegen en lol hebben'. Onze lesgeefster is een echte toffe, waarschijnlijk ook wel een klein beetje zuid-amerikaans bloed en ze mengt heel veel de "Cumbia" en "meringue", "salsa", "mambo", "rumba" en "calypso" in de bewegingen. 't Is weer een van die dingen waar ik telkens naaruit kijk, zonder te moeten investeren in kitch dansrokjes maar gewoon in mijn lopershortje staat het zelfs sexy.
En lol heb ik, ook al was mijn coordinatie de eerste lessen een echte ramp maar zelfs dat kon de pret niet bederven. Het begint nu al stukken beter te gaan, sinds twee klassen kan ik al meer mijn armen mee bewegen zonder in de knoop te geraken en reken maar dat ik zweet!
Zumba, het is een work - out maar zonder het "work" (of werk).

Vlaams gestommel

Q-Music ken ik nog maar het programma ‘Ornelis en Rogiers’ klonk me al een beetje vreemd in de oren, toch heeft Elke Van Mello me gevonden en vroeg om een radio interview voor in hun ochtendprogramma. Nooit een probleem zolang ik maar niet uit mijn bed hoef te kruipen. En hoefde ook niet hoor, maar om tien na tien lig ik anders al te soezen, nu was ik nog klaarwakker voor hun telefoontje dat live ging om tien na zeven, al dinsdagochtend, in Vlaanderen.
Vlaamse in Californie.
't Is er wel aan te horen dat mijn hersencellen al in rust-mode waren, want hoe moeilijk is het nu om uit te leggen dat bij luchtverontreiniging buiten je de airco binnen enkel op intern circuit laat draaien zodat je de vuile lucht niet binnenzuigt? Eigenlijk had ik ook gewoon willen zeggen dat die zeer droge lucht het best in je neus te voelen is, die raakt daar zo geirriteerd van dat enkel ouderwetse vaseline in je neus smeren verlichting brengt. Dat van die buurman zijn bbq, moet eerlijkheidshalve zijn: de buurman raakt rap in paniek als zijn buurvrouw (ik) worsten op de bbq bakt, want door haar 'multi tasken' raken die wel eens aangebrand en door hun open ramen riekt dat ongelooflijk straf omdat zijn huis hoger op de helling staat dan dat van de buurvrouw en de rook dus recht bij hen binnenwaait.

En dan doe ik zo hard mijn best om geen engelse woorden te laten vallen en netjes 'vlaams' te klappen dat het gonst van de stopwoorden en dan maakte ik toch nog een foutje. Foei. Luister maar.

Ik moet er eens serieus werk van maken dus, want het viel me al op hoe 'lui' we worden in taal thuis, hoe gemakkelijk het toch is in het nederlands te praten en dat te mengen met de vertrouwde engelse woorden waarvan we de nederlandse versie niet direct klaar hebben. Weer foei, want op deze manier ga ik de moedertaalkennis van mijn kinderen niet beschermen natuurlijk.

(P.S. Vanaf vandaag werk ik ook de vanbrandekesgazette weer bij.)

geen excuses

Ik zou wel willen, maar het lukt me niet altijd zo goed tegenwoordig. Toch weet ik dat vooral mijn familie graag wat up-to-date blijft met hoe het met ons gaat. En het is niet omdat ik wat te verbergen heb, niet omdat het moeilijk gaat, niet omdat we onder de finaciele crisis te lijden hebben, niet omdat, omdat, omdat, ... dat ik weinig op de blog geschreven krijg, maar gewoon omdat:

Ik het gewoon ontzettend druk heb met allerlei dingen, zo erg dat ik zelf niet meer begrijp waar de tijd naartoe gaat en dat Bert me nu de raad geeft aan 'tijdmanagement' te gaan doen.

De werkweek:

• Okay, ik geef toe, ik sta als laatste op om kwart voor zeven. (Maar dat maak ik tijdens de weekends ruimschoots goed met 'als eerste' tussen vijf en zes.)
• Om kwart voor acht rijden we door naar school en om kwart na acht zijn ze afgeleverd. Naast de school is de gym en volg daar een klas van een uur en combineer dat met ofwel voor ofwel na een uur tot anderhalf uur lopen.
• Tussen elf en twaalf kom ik weer thuis en eet ik lunch en ga douchen. Dan volgen huishoudelijke taken voor anderhalf tot twee uur.
• Tegen drie uur ben ik weer aan school, combineer ik het vaak met een snelle boodschap, komen we thuis, maak ik de kinderen een vieruurtje klaar en is het huiswerk maken.
• Halfzes rijden we door voor het zwemclub uurtje voor Ben en Helena om pas weer om halfacht thuis te komen.
• Avondeten klaarstomen, eten en de keuken opruimen en we zijn negen uur 's avonds.
• Als afgevaardigde van de "Engels lerende kinderen" op school, heb ik nu regelmatig een vergadering aan mijn been, op school en in het district met alle andere scholen, altijd overdag, gelukkig.
• En dan wou ik nog zoveel doen 'vanavond' maar ben gewoon veel te moe.

Het weekend:

• Hier hebben we het! Dan sta 'ik' als eerste op (tenzij Eveline me te vlug af is).
• Met vijf kinderen zijn er altijd wel verrassingen op de dagen dat ze 'thuis' zijn, dat ook die twee dagen voorbijvliegen in een zucht.
• Zaterdagochtend probeer ik Pilates niet te missen (om mijn natuurlijk corset sterk te houden) en daarna zit het meestal vol met kind-activiteiten.
• Zondagochtend is dan 'mijn' lang loopmoment, tegenwoordig altijd in gezelschap. Lid worden van de trailrunnersclub was een zeer goeie beslissing, ik moet er enkel soms wel erg vroeg voor opstaan. Bij zonsopgang beginnen lopen op een locatie op soms meer dan een uur rijden van huis, maar meer dan de moeite waard voor twee tot drie uur loopplezier door de wildernis van Californie!
• Tegen zondagmiddag ben ik weer helemaal klaar voor het gezin en staat er altijd wel nog iets op hun programma. En zondagavond? Dan moet niemand me nog wiegen hoor. En dan beginnen we weer met dag 1 van een veel te korte werkweek.

California Wildfires

Of "Bosbranden in Californie".

Het is al oud nieuws natuurlijk en het is er ieder jaar opnieuw, vooral tijdens deze maanden.

Maandenlange complete droogte na weinig winterse neerval, een natuurlijke vegetatie van oliehoudende planten, extreem hoge temperaturen, rukwinden en een amper 5% luchtvochtigheid. Dit soepje heeft niet veel nodig om in minder dan een uur een ontembare brand te doen ontstaan. Vooral de sterke orkaankrachtige rukwinden dragen hete gensters mijlen ver mee en doen verderop nieuwe branden onstaan.

De natuur kuist zichzelf op deze manier uit, natuurbranden kenmerken de vegetatie en je zou versteld staan hoe snel die zich nadien weer hersteld, sommige zaden liggen zelfs jaren te wachten om door de vuurhitte te worden activeerd. Geen probleem was Californie ondertussen niet zo vol gebouwd, worden niet steeds nieuwe groengebieden verkaveld, wou niet iedereen zijn droomvilla midden in het bos.

Brandweerman zijn is in Californie is een bijzonder en erg hooggewaardeerd beroep, er zijn er heel veel en iedere hoek heeft wel zijn kleine kazerne maar bij grote branden als dit nog niet genoeg. Daarom vallen brandweerkorpsen van elders ook in en kamperen in nabijgelegen open plaatsen en mag je als huiseigenaar tegenwoordig ook actief meehelpen om je eigen huis te helpen beschermen als je je daartoe in staat acht.

Droogte, hitte, wind en vuur en alsof dat nog niet genoeg was hadden we vannacht ook nog een korte en lichte aardbeving.

En toch gaat het leven grotendeels gewoon verder. Voor ons bleef de lucht vandaag nog te ademen en op de zwemwedstrijd van de kinderen deze namiddag waren een aantal geevacueerde families uit Santa Barbara aanwezig want wat kan je beter doen dan gewoon verder doen als je toch niet in je huis kan of mag? Californiers groeien nu eenmaal op met bosbranden en aardbevingen.

Vorige zondag liep ik met de trailrunnersclub nog in het mooie, herfstige en erg groen en natte(!) Angeles Forest, maar voor morgen is de 14 mijler in het Will Rogers park afgelast. Terwijl de lucht zeven dagen geleden nog zo fris en heerlijk naar bos rook, is ze dit weekend bijzonder droog en erg ongezond. Maar in onze woonomgeving valt het allemaal bijzonder goed mee, hopen dat het zo blijft.