geen excuses

Ik zou wel willen, maar het lukt me niet altijd zo goed tegenwoordig. Toch weet ik dat vooral mijn familie graag wat up-to-date blijft met hoe het met ons gaat. En het is niet omdat ik wat te verbergen heb, niet omdat het moeilijk gaat, niet omdat we onder de finaciele crisis te lijden hebben, niet omdat, omdat, omdat, ... dat ik weinig op de blog geschreven krijg, maar gewoon omdat:

Ik het gewoon ontzettend druk heb met allerlei dingen, zo erg dat ik zelf niet meer begrijp waar de tijd naartoe gaat en dat Bert me nu de raad geeft aan 'tijdmanagement' te gaan doen.

De werkweek:

• Okay, ik geef toe, ik sta als laatste op om kwart voor zeven. (Maar dat maak ik tijdens de weekends ruimschoots goed met 'als eerste' tussen vijf en zes.)
• Om kwart voor acht rijden we door naar school en om kwart na acht zijn ze afgeleverd. Naast de school is de gym en volg daar een klas van een uur en combineer dat met ofwel voor ofwel na een uur tot anderhalf uur lopen.
• Tussen elf en twaalf kom ik weer thuis en eet ik lunch en ga douchen. Dan volgen huishoudelijke taken voor anderhalf tot twee uur.
• Tegen drie uur ben ik weer aan school, combineer ik het vaak met een snelle boodschap, komen we thuis, maak ik de kinderen een vieruurtje klaar en is het huiswerk maken.
• Halfzes rijden we door voor het zwemclub uurtje voor Ben en Helena om pas weer om halfacht thuis te komen.
• Avondeten klaarstomen, eten en de keuken opruimen en we zijn negen uur 's avonds.
• Als afgevaardigde van de "Engels lerende kinderen" op school, heb ik nu regelmatig een vergadering aan mijn been, op school en in het district met alle andere scholen, altijd overdag, gelukkig.
• En dan wou ik nog zoveel doen 'vanavond' maar ben gewoon veel te moe.

Het weekend:

• Hier hebben we het! Dan sta 'ik' als eerste op (tenzij Eveline me te vlug af is).
• Met vijf kinderen zijn er altijd wel verrassingen op de dagen dat ze 'thuis' zijn, dat ook die twee dagen voorbijvliegen in een zucht.
• Zaterdagochtend probeer ik Pilates niet te missen (om mijn natuurlijk corset sterk te houden) en daarna zit het meestal vol met kind-activiteiten.
• Zondagochtend is dan 'mijn' lang loopmoment, tegenwoordig altijd in gezelschap. Lid worden van de trailrunnersclub was een zeer goeie beslissing, ik moet er enkel soms wel erg vroeg voor opstaan. Bij zonsopgang beginnen lopen op een locatie op soms meer dan een uur rijden van huis, maar meer dan de moeite waard voor twee tot drie uur loopplezier door de wildernis van Californie!
• Tegen zondagmiddag ben ik weer helemaal klaar voor het gezin en staat er altijd wel nog iets op hun programma. En zondagavond? Dan moet niemand me nog wiegen hoor. En dan beginnen we weer met dag 1 van een veel te korte werkweek.