Kerst

De eerste week van de kerstvakantie is voorbij, het is gevlogen. Kerstdag brachten we in de ochtend door in ons prachtig gebergte en in de vooravond gingen we naar de bioscoop kijken naar de bijzondere film Avatar in 3D. Het was mooi, zowel de film als de dag als onze wandeling, het was mooi om kerstdag op deze manier met zijn allen door te brengen.

Zie de Vanbrandekesgazette

Zalige Kerst!

Vandaag voel ik de spieren die ik graag wou voelen, reden nummer 1 om het zwemmen als deel van mijn wekelijks trainingsregime op te nemen, de spieren die door het lopen niet genoeg worden getraind sterker maken. Joepie, de bovenarmen en een heel klein beetje de bovenrug zijn het die vandaag een heel klein beetje strammig aanvoelen, toch had ik het veel erger verwacht maar goed beter iets dan niets. Kan bijna niet wachten tot maandagochtend want dan is het weer zwemmen in dat heerlijk warme zwembad in onze gym. Twee keer per week is mijn doel.

Door de kinderen thuis te hebben is het weer een beetje inventief zijn met het lopen en vakantie is dan ook altijd de periode waar ik meer in de buurt van het huis blijf. Nu de kinderen weer allemaal wat ouder zijn is het weer een beetje makkelijker om ze een uurtje of langer alleen thuis te laten zonder me zorgen te hoeven maken, zelfs Ben gedraagt zich dan verantwoordelijk genoeg en amuseert zich dan best met een boek of zijn lego.

Zo nadat Bert vertrokken was naar het werk, trok ik mijn loopschoenen aan en ging erop uit voor een 6mijl toerke in de heuvels. Het weer is weer prachtig, toch koel maar best wel ideaal om in te rennen, een dun truitje dat onderweg uit kan en nog steeds mijn korte renshortjes doen het nog steeds prima.

Het is middag en hoog tijd om met de kinderen naar de supermarkt te rijden en onze ingredienten van ons kerstmaal bijeen te kopen, vanavond is het kerstavond en traditievol doen we met zijn allen gourmet rond te keukentafel. Daarna doen we pakjes en dan kijken we samen een film.

Zalig Kerstfeest allemaal!

eerste zwemles

Met goede voornemens moeten we eigenlijk niet wachten tot met het Nieuwe Jaar, ook al dat is dat wel het ideale moment om met een schone lei te beginnen (of is het lij?). In ieder geval besef ik maar al te goed dat ik het bloggen serieus heb verwaarloosd het voorbije jaar en het werd nog erger sinds ik me amuseer op facebook. Toch zijn bijde mediums totaal verschillend en terwijl facebook meer korte en losse gedachten zijn voor vrienden werkt dit blog perfect om uitgebreider en meer tot in detail te verhalen voor familie en vrienden over leven, doen en laten. Dus groot voornemen nummer 1 voor 2010 is weer meer en regelmatiger bloggen te beginnen met vandaag.

Het is nu iets na achten woensdagochtend, klinkt vroeg voor een kerstvakantiedag, maar niet voor ons. Bert is al lang onderweg naar het werk in Culver City, Eveline en Catherine zitten al in het koude water in de High School voor hun waterpolo training, Ben heeft al naar een film zitten (liggen) kijken en Helena zit te lezen.
Ikzelf ben eindelijk vandaag begonnen aan iets waar ik schrik voor had, wat ik steeds achterop schoof en als een verloren zaak beschouwde namelijk eens deftig leren zwemmen. Natuurlijk kan ik zwemmen maar als ik zo mijn waterratten van kinderen in het water bezig zie dan voel ik me maar een watje. Schoolslag is zowat de enige zwemslag weermee ik me goed vertrouwd voel maar hier zie je iedereen vrije slag zwemmen, voor mij de ware baksteenslag. Dankzij mijn vriending Sarah een getalenteerde tri-atlete heb ik vanochtend mijn eerste echt ge-coachte zwemuurtje achter de rug. En man, wat dat uurtje me al niet heeft bijgebracht! Ik ben zo blij hier eindelijk eens werk van te maken, ik deed het uiteindelijk nog niet zo slecht en was een snelle leerster en mijn goeie lichamelijke conditie speelt alleen maar in mijn voordeel. Dus vanaf vandaag is zwemmen een van mijn nieuwe crosstraining bezigheden. Het plan is te zwemmen onder toezicht van een coach op maandagochtend om half zes 's ochtends en op woensdagochtend zelfde tijd of op donderdagavond, twee keer per week. Tesamen met mijn andere fysieke bezigheden zou dit voorlopig meer dan genoeg moeten zijn.
Met dit zwemmen wil ik meer vertrouwd en comfortabel worden in het water, wil ik zo mijn armen en rug sterker maken en hoop ik dat dit enkel maar het lopen ten goede zal komen.

Nu rap de keuken opruimen, was en plas bijwerken en dan weer naar de gym voor een uurtje in Diana's klas te werken met gewichten, altijd zeer plezant want de muziek staat keihard aan een 130bpm, de oefeningen vloeien snel in elkaar over zkdat het met een hele kliek toffe madammen altijd gezellig zweten is. Ik kijk er weeral naar uit, zelfs met reeds vermoeide armen en benen van de zwemles!

marathon mama

Zoals ik net op de Vanbrandekesblog al schreef, heeft een luie zondag zo zijn voordelen. Dan kom je uiteindelijk eens toe aan dingen die altijd maar opzij worden geschoven. Het is nu kerstvakantie voor de kinderen en dan zijn er minder geplande en georganiseerde activiteiten voor hen heb ik zo veel meer vrije tijd over. Hoog tijd dus voor wat nieuws dus. Hoe het met de kinderen gaat kun je op de andere blog weer zien, hoe het Bert gaat kan ik wel even snel vertellen: druk, druk, druk, die werkt zowat zijn eigen marathon door. Er is nog steeds heel wat werk vooraleer Alice in Wonderland klaar zal zijn, maar op 5 Maart 2010 komt die film wereldwijd in de filmzalen dus is het voor hem nog maar een goeie vijf weken doorbijten en daarna even gedaan met de stress.

Hoe het met mezelf gaat? Prima, prima, prima, wie meedoet aan de facebook rage, kan zich 'vriend' met me maken en dan kan je dagelijks wel wat flauwekul in het engels lezen dat ik daar neerschrijf, kort en bondig met focus op mijn loopbezigheden zonder ver in detail te treden.

Maar goed, we zijn nu op mijn blog en ik voel me best wel schuldig dat ik het hier tegenwoordig zo verwaarloos. Weeral foei aan mezelf. Maar sinds we goeie voornemens beginnen bedenken, maak ik deze alvast een prioriteit voor het nieuwe jaar, ik beloof plechtig heel hard mijn best te zullen doen om hier weer wat meer leven te zullen opwekken, kortom, regelmatig wat te vertellen over mijn best wel druk maar leuk leventje hier.

Tijdens de Malibu marathon in november ergens onderweg op de Pacific Coast Highway naar de finish op Zuma Beach.

Tijdens de Santa Barbara marathon drie weken na Malibu op weg naar weeral een PR maar vooral naar een kwalificerende tijd.


Ondertussen liep ik de Malibu marathon in de maand november die als een lange trainingloop diende voor de Santa Barbara marathon drie weken later, waar ik zou proberen een tijd neer te zetten van minder dan vier uur. Een marathon lopen in sub4 -zoals dat in lopersvaktaal heet- is zowat voor vele lopers een mijlpaal, maar voor mezelf betekende het meer dan dat. Als US resident kan je pas in de meest gegeerde, geeerde en oudste US marathon -de Boston marathon- meelopen als je eerst een bepaalde snelle tijd neerzet in een andere gekwalificeerde marathon, een tijd die berekent is volgens je leeftijd en geslacht, als vrouw van 45 zoals mezelf- is dit vier uur. En zoals ik graag een uitdaging met mezelf aanga wou ik dit wel eens proberen. En weet je, het is me nog gelukt ook! Ik haalde de finish in 3u en 56min. Een tijd waarmee ik bijzonder tevreden was en waarmee ik mezelf een entreetje voor Boston heb verdiend, welja ik zal nog wel moeten betalen hoor, maar ik ben nu 'gekwalificeerd', ik heb nu 18mdn tijd om Boston te lopen, doe ik dat niet binnen die tijd dan moet ik me opnieuw kwalificeren. Dit jaar zal Boston niet meer lukken omdat het al uitverkocht is, het wordt dus april 2011 voor dit reisje.
Zie je hoe blij ik hier ben tijdens het finishen van de Santa Barbara marathon. Nog geen vier uur onderweg geweest, het gevoel van een echte kampioen.

Start to Run verjaardagsfeest 3 jaar

Vandaag is het een beetje feest, ik vier mijn derde 'loop'verjaardag. Sinds die eerste keer ben ik blijven verder doen, en zie nu, ook al hijgde ik me toen een ongeluk bij die eerste drie lange minuten 'bergop' lopen uit het tweede lesje, nu hou ik dat lopende klimmen makkelijk mijlen lang vol en zal ik op 6 december dit jaar vier marathon races meegelopen hebben. Ja wie had dat gedacht hey!

Maar zo gaat dat, als we ons doelstelling niet te hoog stellen, maar het stapje per stapje doen, dan raak je verder dan je dacht zonder ontmoetigt te raken. Maar al te vaak willen we teveel ineens, willen we grote sprongen maken, maar zo werkt het meestal niet en eindigen we vaak met grote teleurstellingen.

Nu drie jaar verder ben ik erg blij dat ik ieder lesje heb vastgelegd op mijn blog, zo is het grappig voor mezelf nu om eens terug te blikken, maar ook toen had ik er een mooie houvast aan. Door me bloot te geven in deze trainingen, kon ik het ook niet zomaar opgeven want langzaam aan volgden een heleboel andere start-to-runners mijn vooruitgang en waren ze daardoor gemotiveerd genoeg om het ook te proberen of om het ook vol te houden. Het regelmatig emailtjes ontvangen van vreemden bevestigde dit.

Heeft het regelmatig lopen en de ondertussen ander bijgekomen sportbeoefeningen me verandert. Nee, natuurlijk niet, ik ben nog altijd steeds diezelfde Ann, het heeft me enkel wat bijgestuurd. Zo maakt het me veel rustiger en gemoedelijker, word ik minder boos en zenuwachtig en houden de endorphines me langer gelukkig. Zo hebben de opkomende na de veertig vetrolletjes wat vertraging gekregen en hebben ze gedeeltelijk plaats gemaakt voor spierweefsel. Zo hou ik het geheel onder controle zonder minder te moeten gaan eten. En dan mijn hart, dat is er letterlijk en figuurlijk op vooruit gegaan.

Lang leve het lange afstandslopen. Ik hoop het nog lang te mogen doen. Ik heb nog vele dromen en toekomstplannen, laat het leven me maar tegemoet komen!

(wie het allemaal nog eens terug wil lezen, kan dat via de links aan de rechterkant, je begint bij de maand oktober 2006, het begint bij het eerste lesje van 0 tot 5 kilometer en gaat de komende maanden verder tot de laatste les van 5 tot 10 kilometer)

Yosemite

Me lid maken van de trailrunners is zowat de beste beslissing die ik vorig jaar nam, onder de bescherming van een groep wekelijks op een andere locatie lopen in de wildernis van de Santa Monica bergen en af en toe een speciale uitstap wat verder van huis zoals een weekendje in nabije berglandschappen want in Californie zijn de mogelijkheden bijna onuitputtelijk. Wat een geluk heb ik hier te mogen leven, waar velen jaren voor moeten sparen om de reis te maken, heb ik hier zomaar voor handen, een paar uur in de wagen en ik ben er!

In januari begin dit jaar had ik de kamerreservatie al gemaakt, Yosemite is een erg druk bezocht Nationaal Park met slechts een beperkt aantal verblijfplaatsen en ik wou de trip absoluut niet missen. De keuze uit een tentenkamp, een berghuttenkamp of een duur historisch berghotel. Ik koos voor de middenklasse, de berghut, wat uiteindelijk zeer goed bevallen is, een soort motel of aparte kamers met eigen badkamers gegroepeerd in enkele berghutten verspreid rond een gezellig pleintje met restaurantjes en winkel en een zwembad.

Ik voel me zo bevoorrecht deze uitstappen te mogen ervaren met mensen die deze plaatsen zo goed kennen, zo kan ik op korte tijd de mooiste en meest indrukwekkende vergezichten ervaren zonder de drukte van massatoerisme. Het liefste deel ik die ervaringen natuurlijk met mijn geliefden en daarom was ik zo blij dat Bert met me mee wou reizen, samen met Ben en Helena "en weet je wat?" beloofde ik hen "we rijden niet naar huis voordat we een beer gezien hebben!" Yosemite is berenland, nu maar vingers kruisen dat we er eentje zouden tegenkomen!

Afspraak was vrijdagavond in het cafetaria van onze Lodge (=berghut), dus haalde ik de kinderen op de middag vroegtijdig van school, reden we naar Culver City om Bert op te halen en reden we verder door naar het Sierra gebergte.

Zaterdag was het vroeg opstaan, om zes uur zou het busje aan de Lodge vertrekken die ons naar de start van onze trektocht bracht, Lake Tenaya, een groot bergmeer op anderhalf uur door een bergpas rijden op 8000ft hoogte. Bert en de kinderen reden mee en brachten de uren dat ik met mijn groep de trektocht liep met zijn drietje door, rond het meer wandelen en op ontdekking gaan in het nabijgelegen bos met een heleboel reuzenbomen, de "Sequoia's".

Met de trailrunners liep ik door enorme bossen, over rotsgebergte en beklommen we "Cloud's Rest" waar we uitzicht hadden over geheel Yosemite en na de afdaling op de terugweg beklommen we nog een tweede piek "Half Dome" zowat het kenmerk van het park, ongelukkig genoeg daardoor wel een publiekstrekker en bijgevolg erg druk, minder leuk voor een trailrunner natuurlijk.

Na heel wat uren bereikten we terug het dorpje in Yosemite, aten we pizza, dronken we een goed koud biertje en was ik weer terug bij man en kinderen. Samen hadden we nog een gezellige avond en een super gezellig en bijzonder verzorgde brunch in het alomgekende enige hotel in het Yosemite dorpje de "Ahwahnee" vooraleer we op het gemakje de weg naar huis weer gingen zoeken met nog een paar stops met bezienswaardige uitkijkposten.


En ja hoor, op de terugweg naar de uitgang van het park kwamen we toch nog wel een wilde beer tegen zeker! Wat een geluk. Hij was op veilige afstand, dus uitgestapt en zonder hem te storen hem een poosje gadegeslaan terwijl het dier vollop voedsel aan het zoeken was rond gevallen boomstronken. In deze maanden voor ze in winterslaap gaan, hebben ze zowat 20 000 calorien per dag nodig om vet op te slaan, ja wadde, een hele boel mieren, insecten en bessen zijn dat wel

Het was een korte trip maar we hebben er allemaal veel deugd van gehad, en dat het een uitstap was met de trailrunners was een goeie stok achter de deur om eens weg te geraken, het werk roept altijd harder dan de ontspanning in deze drukke maanden voor Bert, nu was het te nemen of te laten.

tijd voor mezelf

Foei aan mezelf, halfweg september zijn we en dat is precies een maand geleden dat hier nog wat nieuws verscheen. Excuses? Vast niet geldig genoeg, dus nee die zijn er niet.

Het gaat in ieder geval prima met ons, de kinderen zijn ondertussen het schoolgaan weer gewoon aan het worden, ik ook. Bert is super druk en misschien wel veel te stressvol aan het werk, dat is vroeg vertrekken, laat thuis en tijdens het weekend uitgeput neervallen en zo nog tot ergens begin maart volgend jaar. Veel Kerst en Nieuw gevier zal het hier niet worden, zijn we al gewaarschuwd. Maar in deze economisch slechte tijd waarin ik toch wel andere verhalen zie bij collega mamas hier, proberen we het allemaal wat positief te zien.

Het regelmatige leven van schoolgaande kinderen maakt het ook voor mezelf weer helemaal mogelijk van een vast ritme, iets waar ik me altijd het meeste prettig bij voel, een beetje voorspelbaar ingedeelde dagen waarin alles netjes ingepast zit zonder daar al te veel over te moeten nadenken.

Zo is mijn maandag, 'de' poetsdag en 'grote' wasdag.
Begint dinsdag met een uur Core training met daarna Cardio in de vorm van rennen (meestal binnen op de loopband, gecontroleerd met wat snelheid ingeweven) (als mijn 'ik'tijd')

Begint woensdag met een uurtje Cardio in de vorm van elliptical trainer 0f een rondje buiten rennen met daarna een uurtje totale Body workout (als mijn 'ik'tijd).

Begint donderdag net als de dinsdag maar steevast het rennen buiten (als mijn 'ik'tijd).

En is vrijdag idem aan de woensdag (als 'ik'tijd).

Zaterdag is helemaal aan de familie.

Zondag begint super vroeg met de wekelijkse looptocht met mijn loopgroep en de verdere zondag is weer familitijd.

Ik denk dat het belangrijk is dat ik dagelijks een moment voor mezelf heb voorbehouden. Ik voel me er in ieder geval veel gelukkiger mee en ben zo veel sterker om de dagelijkse beslommeringen te verwerken en aan te kunnen. En sporten houdt me (hopelijk) lang jong!

Oh ja, heb ondertussen ook het Facebooken ontdekt, was er al een lange tijd twijfelachtig over aan het bezinnen, heb het uiteindelijk toch echt gedaan en vind het helemaal plezant. Makkelijk om snel even een berichtje te posten. Dat ik dat in het engels doe is omdat een heleboel van mijn 'Facebook vrienden' geen nederlands kennen natuurlijk, en Belgen zijn gelukkig flexibel en taalgierig genoeg om het te proberen verstaan. (mijn contact kan je rechts vinden op deze pagina, maar je moet jezelf ook facebook actief maken natuurlijk)

Ziezo, het is amper halfnegen zaterdagavond en bijna iedereen ligt al in bed. 'k Ga nog snel mijn loopgerief voor morgenochtend klaarleggen en kruip er ook onder. Ja, zo gaat dat als je vroeg en fris uit de veren wil zijn.