Yosemite

Me lid maken van de trailrunners is zowat de beste beslissing die ik vorig jaar nam, onder de bescherming van een groep wekelijks op een andere locatie lopen in de wildernis van de Santa Monica bergen en af en toe een speciale uitstap wat verder van huis zoals een weekendje in nabije berglandschappen want in Californie zijn de mogelijkheden bijna onuitputtelijk. Wat een geluk heb ik hier te mogen leven, waar velen jaren voor moeten sparen om de reis te maken, heb ik hier zomaar voor handen, een paar uur in de wagen en ik ben er!

In januari begin dit jaar had ik de kamerreservatie al gemaakt, Yosemite is een erg druk bezocht Nationaal Park met slechts een beperkt aantal verblijfplaatsen en ik wou de trip absoluut niet missen. De keuze uit een tentenkamp, een berghuttenkamp of een duur historisch berghotel. Ik koos voor de middenklasse, de berghut, wat uiteindelijk zeer goed bevallen is, een soort motel of aparte kamers met eigen badkamers gegroepeerd in enkele berghutten verspreid rond een gezellig pleintje met restaurantjes en winkel en een zwembad.

Ik voel me zo bevoorrecht deze uitstappen te mogen ervaren met mensen die deze plaatsen zo goed kennen, zo kan ik op korte tijd de mooiste en meest indrukwekkende vergezichten ervaren zonder de drukte van massatoerisme. Het liefste deel ik die ervaringen natuurlijk met mijn geliefden en daarom was ik zo blij dat Bert met me mee wou reizen, samen met Ben en Helena "en weet je wat?" beloofde ik hen "we rijden niet naar huis voordat we een beer gezien hebben!" Yosemite is berenland, nu maar vingers kruisen dat we er eentje zouden tegenkomen!

Afspraak was vrijdagavond in het cafetaria van onze Lodge (=berghut), dus haalde ik de kinderen op de middag vroegtijdig van school, reden we naar Culver City om Bert op te halen en reden we verder door naar het Sierra gebergte.

Zaterdag was het vroeg opstaan, om zes uur zou het busje aan de Lodge vertrekken die ons naar de start van onze trektocht bracht, Lake Tenaya, een groot bergmeer op anderhalf uur door een bergpas rijden op 8000ft hoogte. Bert en de kinderen reden mee en brachten de uren dat ik met mijn groep de trektocht liep met zijn drietje door, rond het meer wandelen en op ontdekking gaan in het nabijgelegen bos met een heleboel reuzenbomen, de "Sequoia's".

Met de trailrunners liep ik door enorme bossen, over rotsgebergte en beklommen we "Cloud's Rest" waar we uitzicht hadden over geheel Yosemite en na de afdaling op de terugweg beklommen we nog een tweede piek "Half Dome" zowat het kenmerk van het park, ongelukkig genoeg daardoor wel een publiekstrekker en bijgevolg erg druk, minder leuk voor een trailrunner natuurlijk.

Na heel wat uren bereikten we terug het dorpje in Yosemite, aten we pizza, dronken we een goed koud biertje en was ik weer terug bij man en kinderen. Samen hadden we nog een gezellige avond en een super gezellig en bijzonder verzorgde brunch in het alomgekende enige hotel in het Yosemite dorpje de "Ahwahnee" vooraleer we op het gemakje de weg naar huis weer gingen zoeken met nog een paar stops met bezienswaardige uitkijkposten.


En ja hoor, op de terugweg naar de uitgang van het park kwamen we toch nog wel een wilde beer tegen zeker! Wat een geluk. Hij was op veilige afstand, dus uitgestapt en zonder hem te storen hem een poosje gadegeslaan terwijl het dier vollop voedsel aan het zoeken was rond gevallen boomstronken. In deze maanden voor ze in winterslaap gaan, hebben ze zowat 20 000 calorien per dag nodig om vet op te slaan, ja wadde, een hele boel mieren, insecten en bessen zijn dat wel

Het was een korte trip maar we hebben er allemaal veel deugd van gehad, en dat het een uitstap was met de trailrunners was een goeie stok achter de deur om eens weg te geraken, het werk roept altijd harder dan de ontspanning in deze drukke maanden voor Bert, nu was het te nemen of te laten.

tijd voor mezelf

Foei aan mezelf, halfweg september zijn we en dat is precies een maand geleden dat hier nog wat nieuws verscheen. Excuses? Vast niet geldig genoeg, dus nee die zijn er niet.

Het gaat in ieder geval prima met ons, de kinderen zijn ondertussen het schoolgaan weer gewoon aan het worden, ik ook. Bert is super druk en misschien wel veel te stressvol aan het werk, dat is vroeg vertrekken, laat thuis en tijdens het weekend uitgeput neervallen en zo nog tot ergens begin maart volgend jaar. Veel Kerst en Nieuw gevier zal het hier niet worden, zijn we al gewaarschuwd. Maar in deze economisch slechte tijd waarin ik toch wel andere verhalen zie bij collega mamas hier, proberen we het allemaal wat positief te zien.

Het regelmatige leven van schoolgaande kinderen maakt het ook voor mezelf weer helemaal mogelijk van een vast ritme, iets waar ik me altijd het meeste prettig bij voel, een beetje voorspelbaar ingedeelde dagen waarin alles netjes ingepast zit zonder daar al te veel over te moeten nadenken.

Zo is mijn maandag, 'de' poetsdag en 'grote' wasdag.
Begint dinsdag met een uur Core training met daarna Cardio in de vorm van rennen (meestal binnen op de loopband, gecontroleerd met wat snelheid ingeweven) (als mijn 'ik'tijd')

Begint woensdag met een uurtje Cardio in de vorm van elliptical trainer 0f een rondje buiten rennen met daarna een uurtje totale Body workout (als mijn 'ik'tijd).

Begint donderdag net als de dinsdag maar steevast het rennen buiten (als mijn 'ik'tijd).

En is vrijdag idem aan de woensdag (als 'ik'tijd).

Zaterdag is helemaal aan de familie.

Zondag begint super vroeg met de wekelijkse looptocht met mijn loopgroep en de verdere zondag is weer familitijd.

Ik denk dat het belangrijk is dat ik dagelijks een moment voor mezelf heb voorbehouden. Ik voel me er in ieder geval veel gelukkiger mee en ben zo veel sterker om de dagelijkse beslommeringen te verwerken en aan te kunnen. En sporten houdt me (hopelijk) lang jong!

Oh ja, heb ondertussen ook het Facebooken ontdekt, was er al een lange tijd twijfelachtig over aan het bezinnen, heb het uiteindelijk toch echt gedaan en vind het helemaal plezant. Makkelijk om snel even een berichtje te posten. Dat ik dat in het engels doe is omdat een heleboel van mijn 'Facebook vrienden' geen nederlands kennen natuurlijk, en Belgen zijn gelukkig flexibel en taalgierig genoeg om het te proberen verstaan. (mijn contact kan je rechts vinden op deze pagina, maar je moet jezelf ook facebook actief maken natuurlijk)

Ziezo, het is amper halfnegen zaterdagavond en bijna iedereen ligt al in bed. 'k Ga nog snel mijn loopgerief voor morgenochtend klaarleggen en kruip er ook onder. Ja, zo gaat dat als je vroeg en fris uit de veren wil zijn.