5k naar 10k les 11
Apetrots ben ik en wie het tabelletje hieronder bekijkt weet waarom, meer dan 8 km heb ik deze ochtend afgelegd en dat zonder stoppen! Bij mijn weten ben ik steeds blijven doorgaan en toch heb ik daar rond de vier km een dieptepunt, dat wil zeggen dat mijn snelheid daar merkelijk trager was, maar zoals je ziet heb ik me blijkbaar weer herpakt.
Hieronder een overzichtje van de laatste twaalf geregistreerde runs sinds mijn nike+ schoenen met sensor, en zo te zien zit er vooruitgang in.
Kletsnat lag het park, door de vele regen van gisteren. Opmerkelijk is de donkerdere kleur met af en toe gifgroene rotspekken, twee coyotes zag ik en ze zagen er zoveel bleker uit, hun camouflagekleur is duidelijk afgestemd op de bleekbruine steppe en niet op een natte omgeving. Eentje van de twee was nog een jong en het liep mank op drie poten, schichtig verdween het tussen het struikgewas.
Ik zou 45 min. lopen met Evy, aan een stuk, ik moest dus een plan bedenken om mijn parcours wat uit te breiden. In gedachten probeerde ik de afstand wat in te schatten en het kwam nog redelijk goed uit ook. Het ging niet echt moeiteloos, maar heb het toch kunnen volhouden, naar het einde toe wist ik zelfs niet meer van ophouden. De vodoening was zeer groot, mezelf overtreffen in afstand en tijd en ondertussen voelen dat mijn spieren duidelijk strakker gaan zitten.
Hieronder een overzichtje van de laatste twaalf geregistreerde runs sinds mijn nike+ schoenen met sensor, en zo te zien zit er vooruitgang in.
Kletsnat lag het park, door de vele regen van gisteren. Opmerkelijk is de donkerdere kleur met af en toe gifgroene rotspekken, twee coyotes zag ik en ze zagen er zoveel bleker uit, hun camouflagekleur is duidelijk afgestemd op de bleekbruine steppe en niet op een natte omgeving. Eentje van de twee was nog een jong en het liep mank op drie poten, schichtig verdween het tussen het struikgewas.
Ik zou 45 min. lopen met Evy, aan een stuk, ik moest dus een plan bedenken om mijn parcours wat uit te breiden. In gedachten probeerde ik de afstand wat in te schatten en het kwam nog redelijk goed uit ook. Het ging niet echt moeiteloos, maar heb het toch kunnen volhouden, naar het einde toe wist ik zelfs niet meer van ophouden. De vodoening was zeer groot, mezelf overtreffen in afstand en tijd en ondertussen voelen dat mijn spieren duidelijk strakker gaan zitten.
Ik ben blij dat ik me niet heb neergelegd bij het snel veranderende verouderingsproces van mijn lichaam. Ik ben blij ontdekt te hebben dat het nooit te laat is, maar vooral, dat langzaam maar zeker ook gaat, beter nog, niets forceren maar blijven volhouden duren het langst.
Labels: iPod, running, start-to-run