Post-race recovery

Ik mag me nu een "marathon mom" noemen en dit "rocks!"

Al de hele week loop ik na te genieten van mijn prestatie, niet dat het lopen van marathon in iets meer dan vijf uur zo bijzonder is (want snel is het zeker niet) maar vooral omdat ik er zo van genoten heb, dat het blijkbaar de beste genezing was voor mijn IT-band blessure want die is helemaal verdwenen, dat ik er gezond en zonder letsels ben uitgekomen (want eens in de tweede helft van de race hoorde ik de ambulances aan en af rijden, zag ik renners plat aan de kant liggen, stonden tientallen lopers te braken langs de weg, zag ik de meest bizarre blaren ooit in omvang en kleur, enz...) en omdat het lopen tussen 22 000 andere renners zo een bijzonder gevoel geeft.

Deze hele actie van trainen, geld inzamelen en in een lange afstandsrace deelnemen heeft me veel bijgeleerd. Niet alleen ben ik mezelf letterlijk tegengekomen en heb ik mezelf beter leren kennen, ook in het leven zelf heeft het me weer veel wijsheid bijgebracht. Ik besef meer dan ooit dat er moet genoten worden van iedere dag die ons gegeven is, dat we voor onszelf en ons gezondheid moeten zorgen en dat daar tijd voor vrijmaken geen verloren tijd is en enkel maar ten goede komt van het hele gezin. Dat wie niets nieuws uitprobeerd of onderneemt, wie niet durft en risico's neemt, ook niets beleefd. Het leven is te kort om op blaren te blijven zitten en we zijn nooit te oud voor uitdagingen.

Zoals beloofd aan de kinderen, kregen ze maandag vrij als spijbeldag en trokken we naar de San Diego zoo. Een bijzonder mooie en grote zoo, het was het rondslenteren met stramme spieren waard. Ik was niet de enige, je kon er zo de marathoners van de vorige dag van tussen halen, achterstevoren de trappen af, een 'rare' wandelgang, het moeizaam gaan neerzitten en weer rechtstaan, best allemaal lachwekkend.

Ondertussen heb ik mijn laatste bezoek bij de fysiotherapeut achter de rug, de blessure blijkt genezen en ikheb de marathon goed doorstaan. Hop naar een volgend event waarbij we zeker nog zullen samenwerken, het liefste zonder blessures .

Maar eerst krijgt mijn lichaam de nodige rust. Twee weken zal ik niet rennen, wel begon ik alweer aan niet belastende crosstraining, Pilates, de fiets in de gym, en ja ook weer de elliptical. Ik dacht nochtans dat ik het ding niet meer zou opkruipen voor een hele lange tijd, maar het toestel is te goed voor rennersbenen, ik blijf er dus gebruik van maken.