zelfbeeld

Vrouwen kennen dat wel, er zijn zo van die dagen dat je een opgeblazen gevoel hebt, dat er plots een dikke puist staat op de meest opvallende plaats van je gezicht en het lijkt alsof je plus drie kilo bent wakker geworden. Dikke miserie dus. Dan zit ik in mijn truck relaxed mijn schooltoerke te doen, kijk ik een seconde nonchalant naar beneden en zie ik daar een dikke rol buik over de autogordel liggen, in een miliseconde is die ingetrokken maar te laat voor mijn blije ochtendhumeur. Grote ontzetting. Dan loop ik sinds meer dan een jaar ijverig een duizend kilometer rondjes, ben ik het meest regelmatige lid van YMCA sinds september, concentreer ik me nog het meest op de buikspieroefeningen en vond ik van mezelf dat ze al aardig stevig aan het worden waren en dan dit!

De motivatie om de trails aan te vallen was dus bijzonder hoog gespannen deze ochtend, zweten zou ik! Door de weeral droge en hete Santa Ana wind was dat niet moeilijk en al snel zaten er stinkende donkere kringen in mijn loopshirtje, trouwens het nike-shirtje dat ik van mijn zusje heb gekregen blijkt nu al maanden mijn favoriet te zijn, iPodje in het zakje en een lekker dun en aansluitend stofje, niet te flashy en te opdringerig, mijn trouwe loopmaatje (de kousen trouwens ook). Maar in deze hete wind had ik net zo goed in mijn sportbh kunnen rennen zoals dat vele vrouwen doen, maar ik dierf niet. Een nieuw doel is dus geboren, als veertiger wil ik dat ook nog kunnen, zelfs na vijf kinderen voldragen te hebben wil ik dat alles toch weer wat strakker wordt, zeg nooit "het is te laat" zelfs niet tegen je buik.

Het was bijzonder mooi in de canyon, op het griezelige pad onder de bomen voelde het zelfs heel magisch. Enerzijds de warme lucht en dan liep ik plots een zeer koele luchtzak binnen, nog koude lucht van de afgelopen natte en frisse dagen die gevangen zit en dan wat verder voelde ik weer een warme bries als van een haardroger over me strijken en wat verder was het weer koud en dan langzaam hoe hoger ik het pad opklom hoe warmer het opnieuw werd, een erg nieuwe en plezante ervaring. En zonder het te merken was het loopuurke weer om en stond ik aan mijn wagen de beentjes te strechen. Content, bezweet en met het (valse) gevoel die drie kilo al kwijt te zijn.