mijn huisdokter gaat V.I.P.

V.I.P. :

Van "Very Impressive Physicians"

Voor "Very Important Patients"

Met "Value In Prevention".

Anders gezegd, als we bij onze huidige huisdokter willen blijven, moeten we ons rap inschrijven in zijn V.I.P. systheem zodat we bij de eerste zeshonderd gelukkigen zijn (meer neemt hij niet) die ieder jaar $1800 (niet terugbetaalbaar) mogen neertellen voor een uitgebreid preventief onderzoek en als we dan eens ziek worden zal hij ons met veel plezier ontvangen aan de gangbare tarieven.

Allemaal schoon en wel maar net iets te veel geld om ons vanaf nu onder de V.I.P. patienten te catalogeren, we zijn dus op zoek naar een andere familiedokter.

Nu zit ik hier dus met een dikke valling en bijna zonder dokter en omdat er deze ochtend nog geen verbetering in zicht was bedacht ik me op weg met de kinderen naar school, dat ik even goed op zijn Amerikaans de Urgent Care voor jan en alleman kon binnenspringen, dat ik dat eens rap zou doen en met een voorschriftje voor antibiotica zou buitenstappen.

En zoals dat in zo'n praktijk gaat mocht ik eerst mijn papieren invullen (Iets waar ik trouwens al heel erg goed in ben! Ik laat me zelfs niet meer imponeren door madammen die hun hand opengesneden hebben en staan smeken voor voorrang en die niet krijgen.). Na mijn beurt afgewacht te hebben kon in binnen waar de verpleegster me op de weegschaal laat staan, een wegwerpthermometertje onder mijn tong schuift, de bloeddrukmeter rond mijn arm legt, mijn pols neemt en ondertussen vragen stelt en mijn antwoorden neerkriebelt op mijn dossier.

Dan komt de dokter binnen die enkel maar volgens een vanbuiten geleerd stramien kan praten en als ik bijkomende vragen stel omdat ik haar niet begrijp, ze helemaal van haar stuk is.

Geen koorts en alle tekenen van een verkoudheid, meer niet. Een microscopisch speekseltestje zegt dat het viraal is, dus krijg ik geen antibiotica maar enkel wat lapmiddeltjes.

Gratis staaltjes nog wel, zit mijn oude met gaten jeansshort daar voor iets tussen?

Maar vanavond heb ik de Advil pillekes (pijnstiller en koortswerend) en gratis staaltjes gelaten voor wat ze zijn en me geworpen op de goeie oude Dafalgan-bruis van mijn mama en pas nu kan ik zeggen dat ik me wat beter voel.

Trouwens, zo'n opgeloste bruistablet opdrinken, de nostalgie alleen al, daar knap je pas van op!