The happy runner

Nog steeds bind ik drie keer per week mijn (nu nieuwe) loopschoenen aan en telkens voel ik me daar bijzonder blij mee. Let wel, ook al kruip ik met moeite uit mijn warme bedje, sleep ik me tot in de keuken waar ik zo goed als zeker als laatste toekom en het met het laatste sneetje brood moet stellen, chocopot leeg maar wel nog een goeie hete kop koffie, kan ik al direct lunchpakketjes beginnen maken voor de schoolkinderen in huis, maar eens ik met hen op de baan ben, komt de goesting. Dan kan ik ze niet rap genoeg afgeleverd hebben om dan recht mijn park in te rijden waar ik tegenwoordig weer als eerste toekom, de herfstig mistige ochtenden doen blijkbaar velen hun dagelijkse wandeling wat uitstellen tot later in de dag. Maar niet met mij, hoe vroeger hoe liever ik het heb, dan is de natuur op zijn puurst.

In de gym zie je me bijna iedere dag en al dat Pilates gedoe, de Work Out klassen en dan ook nog eens het oefenen op de gewichtenmachines tijdens de kinderen hun dagelijks zwemuurtje doen wonderen met mezelf, ik voel me zoveel sterker en dat spiegelt zich in het lopen, ik ben sneller, raak amper buiten adem en loop de hellingen zomaar op en kan dat aan een tempo waarbij ik me de hele weg comfortabel voel en dat terwijl ik geniet van de omgeving.

De gym zorgt tegenwoordig ook voor mijn nieuwe sociale contacten, heel wat toffe andere vrouwen heb ik ondertussen ontmoet, die kom ik tegen in de klas en de dag erna op de trails. Ze herkennen me, maar ik zie amper andere mensen, naar het schijnt lach ik altijd tijdens het rennen en volgens hen moet ik ongelooflijk happy zijn als ik loop, dat is ook zo, wel grappig dat het zomaar af te lezen staat.

Maar het zijn echte Die Hards, ze lopen zich te pletter van de ene race naar de andere, trail-marathons, the Iron man, triathlons en nu trainen ze voor de Lasse Viren 20k in december, op de bospaden in ons park nog wel. Ge kunt wel denken dat ik nu erg veel goesting heb om die ook mee te lopen, maar omdat ik nog maar net een jaar geleden met Start-to-run begonnen ben, reken ik mezelf nog steeds bij beginnende lopers en is er sterke twijfel of dit wel slim is.

Vanmorgen liep ik in tachtig minuten 12 km trails op en af met grote hoogteverschillen, het zware werk dus, comfortabel maar wel moe. Negen december is nog vier weken, als ik reken dat ik slechts 1 mile (1,5 km) in afstand mag toenemen per week, dan is dat 12 + 6 = 18 km, dan kom ik twee kilometer te kort. Maar ook, twee en een half uur trailrunning is een hele uitdaging. Ik hoef geen bijzonder eindresultaat, als ik maar binnenkom voor ze het hek sluiten en ik happy de eindmeet haal, al de rest is een extra bonus. Maar ik wil niet geblesseerd raken en daarom blijf ik voorzichtig en bouw nog steeds langzaam op.

Momenteel doe ik het zo:

• Zondag(vroege)ochtend: het pad boven ons huis heen en terug ( 5k) in goed tempo.
• Maandag: rustdag maar ook poetsdag, 's avonds een kwartiertje elliptical om los te lopen en 45 min. gewichten.
• Dinsdag: in de ochtend een rustige duurloop van een uur in het park, 's avonds een uurtje gewichtenmachines in de gym.
• Woensdag: in de ochtend: "Body Works" klas van een uur, 's avonds een uurtje rustig strechen in de gym.
• Donderdag: in de ochtend: lange duurloop in matig tempo in het park, 's avonds een uurtje gym.
• Vrijdag: in de ochtend "Body Works" klas van een uur als er geen andere dringende afspraken zijn, een optionele dag dus.
• Zaterdag: rustdag maar start de dag toch eerst met een "Traditional Pilates" klas van een uur (werkt erg ontspannend, versterkt alle ruggegraat ondersteunende spieren en rekt terwijl alle andere spiergroepen).

Ik begin Happy, ik doe het Happy en eindig steeds bijzonder Happy en verder voel ik me zoveel beter in mijn vel. Lopen is ook hier erg in, vooral ook bij vrouwen en naar het schijnt is dat in Belgie ook zo? zie DeStandaardOnline