Stunning: "Overlook Trail"

't Is alsof ik er maar niet echt vanaf geraak en dat is echt lang, heel lang geleden, meestal vecht ik een opkomende verkoudheid weg in een dag, maar deze keer is ze blijkbaar hardnekkig. Maar ondertussen word ik ontzettend ongeduldig en was het sinds zondagochtend geleden dat mijn loopschoenen nog dienden, dus trok ik er deze ochtend toch maar op uit. Voorzichtig, geen vooropgestelde doelen, enkel op het gemakje en kijken hoe het loopt.

Met een prikkelbare neus, waterige ogen en een vol gevoel in mijn hoofd op pad, pet goed voor mijn gezicht en mijn ondertussen iet wat stijve benen los gejogd. Al bij al deed het deugd, maar de huidige (weeral) hete en erg droge wind werkten tegen, net nu ik liever goed vochtige lucht zou inademen blaast er een haardroger in mijn neus. Heb dus half om half gestapt en gejogd, ja nu schrijf ik niet 'lopen' want het leek echt meer op joggen.

Toch heb ik na een uurtje in het park te zijn geweest een voldaan gevoel en niet omdat ik een goeie prestatie heb neergezet, verre van, maar omdat ik weeral een nieuw pad heb ontdekt en ik plots vol verbazing zomaar in de verte de oceaan zag liggen, de booreilanden zag staan en de Channel Islands in al zijn glorie, had er nu ook net een walvis gepasseerd, ik had hem zeker ook kunnen zien. Wat een bijzonder klare dag, net als alle vorige deze week trouwens. Dat pad neem ik nog, in mijn eigen favoriete park, een goeie 3 mijl stevig bergop wat ik vandaag gewandeld heb maar op een goeie en frisse dag ga ik het oplopen, al is het in stukken. Maar ik vraag wel een loopmaatje mee want door de pure stilte en de absolute eenzaamheid daar vanboven, brak me we wel het angszweet uit voor wilde dieren.