Le Blog de la Douce Lande

Iedereen kent het wel, met sommigen heb je maar weinig nodig om toch een soort verbondenheid te hebben, niet altijd duidelijk verklaarbaar. We kennen elkaar sinds een jaar of elf, zij kwamen een keer bij ons in Doorslaar en wij een keer bij hen in Deftinge. Een tof koppel, hij franstalig en zij nederlandstalig, hun eerste kippen hebben ze bij ons in de tuin gevangen en het lekkerste vers gebraden lam op spit in de gietende regen ooit aten we bij hen in de tuin.

Hun eerste kindje is enkele dagen na de geboorte overleden, hun tweede oudste zoon is enkele weken ouder dan onze jongste Benjamin en daarna kwamen er nog een broertje en een zusje, de vier jaargetijden waren toen rond.

Door toeval hebben ze ons enkele maanden geleden teruggevonden, net op het moment dat hun huis bij Geraardsbergen te koop kwam te staan.

Op dit moment zijn ze naarstig de hele inboedel aan het inpakken want na 11 jaar Vlaamse Ardennen wordt het vanaf volgende week een oude boerderij in de Auvergne (midden Frankrijk) die ze zullen ombouwen naar Chambres d'hotes, gite en een kleine camping à la ferme tegen zomer 2008. Het zal nog spannend worden want raken alle dozen wel in de vrachtwagen? Hoe lang zullen ze nog in eigen tuin moeten kamperen omdat de woonst verre van klaar is? Hoe zullen de kinderen het doen in het schooltje van de kleine en verouderde leef- en woongemeenschap?

Van ons hebben ze alvast de zegen en we wensen hen alle geluk toe voor hun nieuwe leven, en dat je aan gelukkig zijn moet werken kan je bij hen nu eens letterlijk nemen! Wie weet, raken we ooit wel eens tot bij hen en zij nog wel eens tot bij ons, in ieder geval is het weeral eens dankzij internet dat de link gelegd is en het contact weer gemaakt.

Le Blog de la Douce Lande
of het verhaal van Adelheid, Christophe, Alec, Elise en Cedric.