dieren aan de macht

Als ik in de ochtend door het beschermd natuurgebied ga rennen, dan parkeer ik mijn wagen op de voorziene parking, daarvoor rij ik op de kronkelige geasfalteerde weg een goeie kilometer lang. Je mag daarop maar 20 kilometer per uur rijden, maar velen rijden er een stuk harder, jammer, want het is niet de eerste keer dat ikzelf moet stoppen voor overstekende dieren. Al is het maar een konijn of een eekhoorn, langzaam kom ik afgetuft en zal stoppen en wachten zolang tot het diertje uit de weg is.

Zo stond er bij het verlaten van het park plots een pasgeboren hertje op het midden van de weg, bijna niet te zien, wankel op zijn dunne pootjes en piepend naar zijn moeder. Deze stond angstig aan de kant te kijken. Wat had er kunnen gebeuren als ik sneller had gereden en niet oplettend was geweest zodat ik niet snel tot stilstand had kunnen komen? Ik mag er niet aan denken.

Snel trok ik mijn handtas vanonder de zetel, nam mijn cameraatje en ondertussen was het kleine wonder al tot bij zijn moeder gelopen maar had ik toch nog de kans voor een foto, zo ontzettend lief en schattig.

Een beetje verder stopte ik weer tot bij de Indiaanse biddende vrouw en vertelde haar over het pasgeboren diertje, zijn moeder en de weg en over de vele te snel rijdende autos. Oh ja, ik moest er haar niets over vertellen, ook zij kan er niet mee overweg, "dit is de dieren hun land en wij mensen zijn slechts bezoekers, wij moeten ons er ook naar gedragen." Nog de hele weg naar huis was ik onder de indruk, van beide ontmoetingen.