Sycamore to the sea, en terug.

Vandaag heb ik gedaan wat ik al lang eens heel graag wou doen, met de fiets door de canyon tot aan de zee, daar op een bankje wat oceaanbreeze insnuiven en dan weer terug, helemaal op mijn eentje, geen iPod in mijn oren en enkel het geluid van mijn zoemende fietsbanden, klikkende versnellingen, de vogels, het geritsel door het struikgewas en de wind. Bang ben ik niet, dat weet je al lang, ik voel me er thuis en op mijn stalen ros trotseerde ik met voorzichtigheid de talrijke creeks en als volleerde mountainbiker vloog ik de putten door en trok ik ook weer met volle kracht toch in de kleinste versnelling de berg weer op naar huis. Puf, twee uur en een half voor heen en terug, eens wat anders dan al die kilometers lopen, op mijn verjaardag mag dat.

"Bedankt voor alle leuke kaartjes en andere verrassingen!"
Ik had het niet door, de voorbije dagen liepen de kinderen eens graag tot aan de brievenbus, toch wel een kleine wandeling aangezien die aan het begin van de straat staat. Blijkbaar hadden ze alle verdachte post achter gehouden want deze ochtend had ik een bord vol. Lief he!