start to run les 17

Hoe meer ik er ga rondrennen, hoe meer ik er verzot op raak, het park dat me zo vertrouwd wordt dat ik er niet meer zo vaak verloren loop en me er steeds beter thuis ga voelen.

Zelfs na de buurman zijn bezorgde raadgevingen heb ik me nog nooit zo veilig gevoeld, de omgeving schept zo'n danige rust over me heen dat ik de hele wereld aan kan. Coyotes zullen me niet aanvallen en ratelslangen vinden de koele ochtend te koud. Bij mijn aankomst iets na achten ben ik meestal de bijna enige aanwezige, onderweg kom ik af en toe een andere jogger of wandelaar of natuurliefhebber of mountainbiker tegen en als ik terug kom op de parking staat mijn auto er niet meer alleen.

Vanochtend was het opvallend drukker, het was ook zo'n prachtige dag, staalblauwe lucht, ideale temperaturen en windstil, wat een verschil met een week geleden! Ik heb er zo van genoten dat ik er niet van over kon, ik voelde me in het paradijs.

Toch had ik er bij het wakker worden helemaal geen zin in, "bah" dacht ik, het zat me niet in de benen, maar zoals de routine het wil, trok ik mijn loperspakje aan, zorgde ik voor de kinderen, bracht hen naar school en stopte op de parking van Satwiwa. Zonder nadenken de iPod aan en Evy zou me wel zeggen wat te doen. Nog geen twee stappen had ik gezet of ik was er plots helemaal klaar voor, het ging zelfs super goed vandaag, al zeg ik het zelf maar ik heb het schitterend gedaan die 34 minuten.

Het begon met de opwarming van 2 min. lopen en 2 min. wandelen. Ook wel nodig, want je voelt dat die spieren en de ademhaling nog niet vlot genoeg mee willen, ik noem die eerste minuten dan ook liever het wakker maken van mijn lichaam.

Daarna mocht ik 3 min. lopen en weer 2 min. wandelen en toen heb ik twee keer 6 min. moeten lopen met daartussen 2 min. wandelen en als laatste een stukje van 7 min. en wat uitwandelen.

Ongelooflijk, maar het ging als koek, niets geen moeite, niet buiten adem, geen hoge transpiratie, bijna ging het helemaal vanzelf. Wel moet ik bekennen dat ik de extra stijle stukjes wat heb vermeden en dat ik een stuk op harde baan gelopen heb. Maar op het einde had ik zodanig spijt dat het gedaan was en ik zat nog vol energie dat ik van die 7 min. stiekem een 8 gemaakt heb. Ik ben best wel fier op mezelf (en Evy zegt dat dat mag!)

Ondertussen heb ik virtuele loopmaatjes gekregen met dezelfde podcast, met een mp3 speler of een iPod, leuk toch! Laat maar van jullie horen hoe het gaat!