Tuesday, November 14, 2006

start to run les 8


Ik weet het, een veertiger als ik die slechts twee jaar van haar leven echt aan sport heeft gedaan en dan nog het eeuwenoude floret schermen. Dat het al sinds mijn tienerjaren geleden is en dat ik zelden of nooit over sport en gezond leven schreef op mijn blog. Maar als je me hierboven in volle actie ziet aanvallen, kan niemand toch nog ontkennen dat er geen pit in me zit, niet?
Net zoals ik het toen niet kon laten om er een spreekbeurt over te geven, met blozende wangen vooraan in de klas, kan ik het nu niet laten na elke les er een klein stukje over te schrijven, hoe saai het voor jullie misschien wel wordt, voor mij blijft het nog steeds iedere keer een belangrijk moment, het is mijn manier om ermee om te gaan, mijn manier om erover te kletsen met anderen. De hele wereld mag het weten: "de de podcast van Evy heeft mijn leven even grondig door elkaar geschud!", een prachtig initiatief van Vlaanderen Sportland waar ook eens die uitgeweken Vlamingen wat aan hebben.
De achtste les al en deze was een intensievere training vol afwisseling, niet langer maar meer stukjes met kortere rustpauzes.Een totaal van 25 min waarvan 16 min. effectief lopen is.
Het begon onmiddellijk met 2 min. lopen met daarna een rustpauze van 2 min. als opwarming, daarna begon het zwaardere werk. Zeven keer een stukje van 2 min. rennen met daartussen slechts 1 min. wandelen.

Weer koos ik voor het Satwiwa park onderweg van de school, waarom zou ik de harde baan kiezen tussen de uitlaatgassen als het ook kan tussen de geuren van droge salie en andere kruiden en struikgewas.
Er is ook een wandelpad dat tot aan de oceaan gaat, 8 mijl of 14 km, dat wil ik binnen enkele maanden kunnen lopen, zolang het nog niet te heet wordt, moet een zalig gevoel zijn.

Het ging vlot, leuker ook om maar even de tijd te krijgen om weer op adem te komen, ik voel dat ik mijn grenzen heb mogen verleggen, hoe kan het ook anders op die hellingen, ik geef het niet op, ook al is het de hele tijd stijl bergop, "doorzetten" zeg ik tegen mezelf, "je kunt het" en ja, dat helpt. Ook Evy herhaalt regelmatig om niet te snel van stapel te gaan, "doseren", niet te snel maar ook niet slenteren, gewoon doorgaan en hetzelfde tempo aanhouden en de ademhaling controleren. "Hou vol, je doet het echt goed!" gooit ze er af en toe tussen en dat werkt nog echt ook.

Labels: