De week na Catalina.

Wat hield ik ervan om het stadje Avalon binnen te stormen als een losgebarsten Bizon. Hier de eindstretch door de Botanische tuin net voor we de straten indoken voor de aankomst. Door alle concentratie had ik niet eens gemerkt dat ik door deze mooie setting liep!

We zijn vrijdag, zes dagen na en sinds gisteren ben ik weer 'back to earth'. Is het hiervoor dat wij lopers het dan doen? Voor dat ongelooflijk zweverig gevoel nadien? Voor die 'runners high' dat dagen blijft naslepen na een geslaagde marathon race?

Content en volledig relaxt, nagenietend op een roze wolk.

"En hoe voelt je lichaam dan zo na een marathon?"

Natuurlijk was ik moe en blij de finish te zien. Maar nu was het werken om het herstelproces in gang te zetten en dat doe je door onmiddellijk te eten, blijven rondlopen, een ijsbad in de oceaan en na een douche een goeie voedzame maaltijd met een frisse pint en weer wat rondslenteren (naar de after party en terug). En dan vroeg in bed (half acht sliep ik al!).

En zo stapte ik zondagochtend zonder stramme spieren uit bed, was ik helemaal uitgerust en na een goed ontbijt was ik klaar om met Kathy de Botanische tuin van Avalon te gaan bezoeken, een rustig wandeltochtje van een paar uurtjes. Want ja, het beste is ik ook nu weer de bloedstroom in de benen goed op gang te houden voor verder herstel. En daarna kwam de beloning, een super ijsje van de plaatselijk Cold Stone cremerie met ne grote koek erbij! 's Avonds namen we de boot terug naar het vaste land en tegen het donker was ik thuis en blij om weer in het nest te zijn.

Ik voel me dus bijzonder goed, al de hele week, een week die toch wel als herstelperiode moet blijven gezien worden, het is dus voorzichtig de wateren testen om nu geen blessures te ontwikkelen. Op dinsdag ging ik rustig lopen in het park en alles voelde goed, ook gisteren donderdag weer hetzelfde rustige tochtje, ook toen weer voelde alles goed en zondagochtend loop ik weer met de Trailrunners mee, als dan nog steeds alles goed blijft gaan ga ik weer over naar mijn gewone routine.

"Wat is het volgende big event?"

Er is er nog geen, wel loop ik de Malibu Creek Challenge 14 mile van de XTerra trailseries begin mei en misschien train ik wat meer doelgericht naar deze zware trailrace. Daarnaast loop ik af en toe nog een keer een zeer lange zondagtocht mee met de madammen die eind mei een 50k, ultramarathon, zullen lopen in Yosemite National park, de 'Shadow of the Giants'. Een race waarvoor ik oorspronkelijk ook zou inschrijven maar omdat mijn zusje bijna komt met haar dochtertjes, wou ik me niet vastleggen op de (lange) trainingen omdat ik alle tijd met hen wil doorbrengen natuurlijk. We zullen de kat nog een beetje uit de boom blijven kijken en zien wat er nog opkomt. Voorlopig maak ik me er niet druk over, races en gelegenheden genoeg om uit te kiezen.