Postrun zondag

En natuurlijk ben ik dan moe na zo'n drie uur lopen, zelfs al besteed ik voldoende aandacht aan regelmatig wat bijeten en heel regelmatig bijdrinken, mijn energietankje is dan toch zo goed als leeg. Voor ik in de auto stap eet ik eerst de meegebrachte snacks op, want nu ik die lange kilometers onderweg ben, is de trailrunnersgroep met hun tafeltje met snacks en drankjes al lang vertrokken. Ik vul dus nu de avond voordien mijn knapzakje op met allerlei post-run lekkernijen. Mijn absolute favoriet is een banaan, chocomelk en een boterhammetje met pindakaas, maar altijd eerst een handvol met peanut gevulde zoute pretzels en een goeie slok water. Eens onderweg in de auto, forceer ik nog langzaam een fles zelf aangemengde post-run recovery sportsdrink naar binnen.

Eens thuis was ik eerst al mijn drinkflesjes uit en zet ze te drogen. Dan de douche in, en dat doet dan zo'n deugd om dat warme propere water over mijn zoute gezicht en rug te voelen lopen, nadat ik stilletjes erg koud begon te krijgen van al die natte bezweette kleren, dat ik er geen woorden voor heb.

Eens in droge en propere kleren gaat de vuile was in de wasmachine, dan gaan we meestal samen uit eten en daarna verlang ik naar niets liever dan een goeie middagdut. En geloof me, dit is het voordeel van het (zeer) vroege opstaan voor die (zeer) lange natuurlopen, je hebt de beste namiddagdutjes ooit!

Morgenochtend vertrek ik hier thuis om halfzes en rij ik via kronkelige donkere bergwegjes naar Circle X Ranch. Daar heb ik afgesproken met een andere vriendin van de trailrunnersgroep, ook een M., ze heeft mijn leeftijd en een dochter van zestien die waterpolo speelt net als die van mij, ze is ook betrekkelijk nieuw in het lopen net als mij, maar ze loopt enkel ultra marathons. Dat is alle afstanden langer dan een marathon. De dag dat ik mijn Catalina trailmarathon loop, zal zij beginnen aan haar 100kilometer trailloop in de heuvels van Ojai door de volle maan nacht. Keihard is deze dame, ze gaat niet voor snelheid, wel zoekt ze manieren om haar de nacht door te helpen en te blijven doorgaan. Samen lopen we morgen, door de regen (ah ja, ondertussen is het hier met bakken uit de hemel aan't vallen) langs de hoogste bergtoppen van de Santa Monica mountains naar onze vertrouwde canyon en weer terug. Het is een bikkelhard parcours, het wordt kruipen over rotsformaties en het wordt op de terugweg een zware en lange klim, we zullen door het natte struikgewas manouvreren met zware bemodderde loopschoenen, waarschijnlijk blij als we een bergstroompje mogen oversteken om de modder te kunnen afspoelen. We beginnen eraan een half uur voor zonsopgang, halen we de hoogste piek van deze bergketen tegen dat de zon opkomt?

Het wordt een avontuur dat ongeveer 20-22 mijl (32 tot 35 kilometer) lang is en ons tussen de 5 en 6 uur zal kosten. Maar ik heb er bijzonder veel zin in.