ratelslang gevaar

Er wordt me wel eens vaker gevraagd of ik nu veel wilde en gevaarlijke dieren tegenkom als ik in de vroege ochtend door de parken loop. Maar meer dan wat herten die wegspringen, een bende kwartels in de struiken, wat konijnen, veel hagedissen, roofvogels in de lucht, af en toe een roadrunner en de coyotes ben ik nog niet echt opgeschrikt geweest.

Wel zie ik nu heel wat sporen op de stoffige paden van slangen, maar buiten een kleintje zag ik nog geen grote. Misschien niet verwonderlijk, want als ik daar loop wijkt mijn blik niet af van het pad, kwestie van de rotsen en boomwortels van het oneffen terrein niet te missen, kwestie van de hellingsgraad goed in te schatten en mijn evenwicht en snelheid onder controle te houden. Een omgeslagen voet of een val is wel het laatste wat ik wil daar in mijn eentje.

Na een lange vakantie zonder de Body Works klassen heeft die van gisteren zijn tol geeist, sommige spieren voelen werkelijk stram en pijnlijk aan, de Pilates klas van deze ochtend heeft deugd gedaan maar het geplande uurtje in het park was geen goed idee meer. Toch wou ik nog even buiten in beweging zijn en heb gestapt, naar de waterval heen en terug. En als je wandelt dan kan je beter rond je kijken, hoor je scherper de natuurgeluiden rond je en kan je de omgeving goed in je opnemen. Zo zag ik op de terugweg een spoor van een grote slang dwars over het pad en omdat ik wist dat die er daarnet nog niet was, keek ik toch eens benieuwd van links naar rechts of ze nog in de buurt was. Ja hoor, ik hoefde niet lang te zoeken, daar zag ik de achterste helft van een groot volwassen exemplaar in het struikgewas. Nieuwsgierig als ik ben, wil ik natuurlijk weten welke soort het is en kom ik een stapje dichterbij, maar daar val ik bijna om van het schrikken. Valt dat beest me gewoon direct aan en doet het ratelen van haar staart het haar op mijn armen stijf gaan rechtstaan. DJeezes, was dat even schrikken. Ik wou al niet meer goed de kop bekijken, ik wist al genoeg, een ratelslang die me daar snel weer weg wou.

Toch hou ik van slangen, ze zijn echt bijzonder mooi. Soms vinden we kleintjes aan onze voordeur, ja zelfs ratelslangen. Dan pakken we ze op met een schop met een lange steel en doen ze in een gesloten bak en brengen ze ergens ver weg en laten ze weer vrij in het midden van een lange verlaten canyon. Ze doen zoveel goeds, je moet er alleen goed voor opletten. Ogen en oren open houden.