Wat na die eerste marathon?

Natuurlijk heb ik de smaak te pakken. Mijn doel bij die eerste keer was om te kunnen eindigen in glorie. Als mama van een groot gezin moet ik mijn prioriteiten stellen en een marathon winnen in mijn leeftijdscategorie zit er toch niet in, waarom zou ik me dan kapot rennen?

Mijn algemene gezondheid is het allerbelangrijkste en dit in onmiddellijke weerspiegeling naar mijn kinderen toe. Want wat is er fijner dan je mama al lachend en wuivend de eindstreep te zien passeren, wat is er beter als je mama daarna nog energie heeft om met je rond te wandelen, wat is er gezelliger om met die mama daarna nog rap even naar de Mc-Donalds te trekken, zelfs al heeft ze haar met zoutranden besmeurde rennersoutfit nog aan, na vijf uur supporteren heb je reuzehonger in een snelle hap.

Wat ik maar wil zeggen, ik loop voor mijn ontspanning en welzijn, ik race voor een goed doel, maar op die eerste plaats staat mijn gezin waarvoor ik altijd klaar wil staan, zelfs na het rennen van een marathon.

Vorige vrijdag (de 13de!) begon bij ons de lange zomervakantie, het hele regelmatige schooluren schema is dus niet meer. Daarenboven voel ik dat zelfs na twee weken die marathon nog niet helemaal uit mijn kleren is. Ik voel me prima, maar na een eerste loop afgelopen zaterdag, (trouwens voor een allerlaatste keer met het Team in Training team) voelde ik 's avonds toch dat mijn voeten intern behoorlijk hebben afgezien, een pijntje hier en een zwellinkje daar. Het rode licht signaal dat ik het best nog wat langer rustig ga aandoen. Geen nood, want nu het net vakantie is ligt mijn hele oefenschema toch in de knoop.

Ik neem dus officieel een korte zomerrust. Tussendoor probeer ik wel de Pilates klassen niet te missen, duik ik wel eens kopje onder in het zwembad, pik ik eens een cycle klas mee of ga ik gewoon een uurtje op de elliptical wat staan huppelen, kwestie van de hele opgebouwde conditie ook niet volledig te verliezen.

Nog een tweetal weekjes geduld en dan kruip ik wel een keer extra vroeg uit bed en trek bij zonsopgang de bergen in voor een rustig en kort tripje al joggend, kwestie om weer langzaam op te bouwen om in augustus weer volop te kunnen rennen en eens het schooljaar terug op gang is opnieuw in een vast schema te vervallen.

Deze eerste marathon was zeker niet de laatste, waar hoe en wanneer, daarvoor heb ik tal van mogelijkheden. Misschien doe ik het wel weer met Team in Training maar nu als een mentor of hulp coach, misschien trek ik dan wel met hen naar Honolulu in December, of stel ik het nog even uit. Misschien loop ik nog enkel een marathon op trails? De harde baan bevalt me niet zo goed als trainingsondergrond, de marathon zelf was dan wel weer goed te verteren, vooral de fantastische sfeer van die massa supporters en marathoners. Maar op de trails doen ze enkel ultras, dat is dan geen 42km maar ga je voor 50km. (of 50 mile, 100 km , 100 mijl , enz...)

Of misschien hou ik het voorlopig gewoon bij halve marathons op de trails, de perfecte lange afstand.