wie is er nu zo gek?

Al wie me al lang gek verklaard heeft omdat ik mezelf wil gaan pijnigen door zo'n lange afstand te gaan lopen kan ik geen ongelijk geven, vandaag heb ik net hetzelfde over mezelf zitten denken.

Het was al behoorlijk warm als ik het park inreed, bijna tien omdat ik eerst de Pilates klas niet wil missen en met waterige ogen, een prikkelende neus, kriebelende oren, of beter een beginnende verkoudheid dus. Geen ideale conditie om hard te gaan lopen en dat kwam net goed uit want mijn loopmaatjes hadden voor vandaag ook al forfait gegeven, de ene moest dringend met haar paard het park in, de andere ging helpen in het klasje van haar zoontje en tri-atlete S. moest vandaag echt op haar fiets springen doordat het door de voorbije twee winderige dagen niet gekund had. (Ja zo gaat dat in Californie, als de weerscondities niet meezitten dan stel je het gewoon even uit, je weet toch dat het morgen weer beter is.) Donderdag hebben we afgesproken voor ons avonturenuitje dat vandaag had moeten doorgaan.

Maar wie in training zit naar een marathon mag toch niet gelijk alles laten schieten en omdat ik niet echt ziek ben, enkel maar wat voel opkomen trok ik mezelf toch de bergen in, beladen met mijn sportdrink en enkele energiesnacks. Een uurtje op het gemakje had ik mezelf opgedragen, maar de stukken bergop in de zon vielen me zwaar, mijn lichaam is duidelijk met wat anders aan het vechten want de ademhaling was moeizamer en recuperatie in de stukken bergaf ging langzamer. Heb dus weer sinds lang een heel stuk gestapt, geluisterd naar de vogeltjes en het geritsel tussen de struiken en vollop genoten van de natuur die wakker is. Tientallen kleine hagedisjes liepen me voorbij op de grond en grote groepen kraaien in strijd met gigantische roofvogels in de lucht, verder enkel nog het geluid van de stilte met ver onder me in het canyon het stromende water.

Op dagen als vandaag zou je al snel gaan opgeven, wie is nu zo gek zich vrijwillig tot het uiterste te gaan pushen waarbij je weet dat het afzien wordt. Maar door het goede doel weet ik waarvoor ik het doe en zal ik ook niet opgeven, ik blijf ervoor gaan.

Deze week wordt trouwens doorslaggevend, dan moeten we beslissen of we doorgaan of niet, tot dit punt konden we nog terugkrabbelen indien nodig, deze week zetten we definitief ons handtekening onder de overeenkomst, dan worden het hotel en inschrijving van de race geboekt.