de "kick off"

Een mens moet "doelen" hebben, of "goals" zoals dat in het engels veel beter klinkt, plannen maken en ergens naartoe werken en als je dat eindelijk hebt bereikt dan voelt dat ook erg goed.

Zo geniet ik enorm van het lopen in de natuur maar merk ik ook dat ik toch steeds dezelfde rondjes begin te doen, uit gebrek aan initiatief maar vooral ook uit schrik om in mijn eentje te ver door te dringen in de wildernis. (Ja hoor, ik gebruik nog steeds mijn moederlijk verstand en wil natuurlijk op tijd en vooral ongedeerd thuiskomen.)

Een loopmaatje van mijn kaliber zou perfect zijn maar dat blijkt moeilijker gevonden dan gezegd, toch ken ik ondertussen dankzij de gym en spontane ontmoetingen op de trails al heel wat andere loopsters, met dezelfde passies als ik maar met andere dagindelingen, tot hiertoe lukte het nog niet echt om af te spreken, zelfs niet na ettelijke telefonische pogingen. Maar het lukt wel eens een keertje, zeker weten.

Daarom zat ik al een tijdje te broeden op manieren om toch af en toe eens in groep te kunnen lopen maar vooral ook om persoonlijke tips en raadgevingen van een coach te krijgen. Een dozijn gespecialiseerde boeken heb ik al uitgelezen, met veel plezier zelfs, maar daar heb ik nu even genoeg van. Ik droom ook wel eens om voor een serieuze race te gaan trainen, een marathon bijvoorbeeld, iets wat hier erg populair is bij vrouwen en iedere omliggende stad organiseert er wel een, maar op mijn eentje kan en wil ik dat niet doen. Er zijn een aantal clubs in de wijde omgeving, maar geen enkele die echt bij me past en/of binnen redelijke rijafstand ligt.

Behalve dan die ene organisatie, ik heb er lang over gepiekerd en de pro's en contra's van elkaar afgewogen en heb deze ochtend met het motto in mijn achterhoofd "wie niets onderneemt beleeft ook niets" de knoop doorgehakt, ik ga er gewoon voor.
Een prachtig DUBBEL doel heb ik nu, maar nog heel eventjes geduld.