grumpy

Ik loop zo humeurig dat het niet meer schoon is en dat komt allemaal door:

Die onophoudende regen, alstublieft! En dan probeer ik wat medeleven van mijn medemens te krijgen zo bijvoorbeeld aan de winkelkassa en dan wordt die bij het woord 'regen' ontzettend goedgezind en vallen er woorden van 'eindelijk regent het eens goed' en 'oh binnenkort zal alles zo mooi groen zijn' en 'best gezellig' dus druip ik eenzaam en onbegrepen af met een kar vol boodschappen, voor de zoveelste keer deze week door een goeie regenbui terwijl ik helemaal geen jas heb en mijn sponzen truitje zeiknat is tegen dat alles in de koffer ligt en ikzelf in de auto zit.
Dat het vriendinnetje vanachter in mijn auto helemaal content is met al die regen want dat ze dat toch zoveel interessanter vindt dan altijd maar de saaie zon. Bah, ik wist niet van mezelf dat ik regen zo verschrikkelijk vervelend vond.

Maar ook door een dozijn zeventienjarigen die iedere dag, ja iedere dag na school bij ons komen oefenen voor hun theaterstuk. Dat ze daarbij altijd serieus buiten de vooropgestelde uren gaan door een stel dat veel te vroeg komt en omdat het altijd zo gezellig is dat ze langer blijven hangen dan strikt noodzakelijk. Dat ze ook hele dagen gaan komen in de weekends en dat nog tot 21 februari want dan is hun eerste voorstelling van de drie. Dat het groepje steeds hechter wordt met als gevolg ook wilder, dat ze meer en meer plaats nodig hebben en ze bijgevolg naar de koude (sorry gasten) garage zijn moeten verhuizen. Maar dat ze daar niet kunnen afblijven van mijn voorraadkasten en ik opgeslagen drankjes en snacks zie verdwijnen als sneeuw voor de zon.

Dat de "director" van dat stuk beslist had wat soepeler om te springen met zijn lesuren, zoals wat later beginnen en wat vroeger stoppen en dat ik daardoor nu almaar telefonische boodschappen krijg van zijn school om zijn afwezigheden te wettigen, zodat ik telkens maar meer en meer slechtgezind wordt en uiteindelijk beslist heb dat hij nu maar zijn eigen mag gaan verdedigen. Terwijl ik me daar ook best wel schuldig om voel.

En zo kan ik nog wel even doorgaan hoor, maar mag ik het ook op hormonale schommelingen steken? Want inderdaad, ik heb helemaal niets om over te klagen, de natuur die herademt en jonge gasten die zich rot amuseren waar zit ik me nu druk over te maken hey!