loopmaatje gezocht

Om het lopen wat meer pit te geven ga ik voor kleine uitdagingen gaan. Eind oktober vorig jaar liep ik met volle moed de eerste start-to-run les via de podcast van Vlaanderen Sportland, niemand die wist of ik het zou volhouden, zelfs ikzelf had mijn twijfels, maar het langzaam opbouwend van les naar les beviel me wel en zo eindigde ik niet enkel de eerste serie van 0K naar 5K maar ook nog de reeks van 5K naar 10K en toen was het gedaan, we waren toen exact 6 maanden verder. In mijn eentje ben ik het hele verdere jaar keurig drie keer per week op pad blijven gaan, meestal op de paden in beschermd natuurgebied, soms eens stukjes langs de baan en deze zomer in het mulle zand langs de waterlijn aan de Stille Oceaan.

Als groentje liep ik mijn allereerste race ooit tijdens de Firecracker Run door de straten van Chinatown Los Angeles, een 5K die ik als beginneling behoorlijk eindigde, maar de harde straten bevielen me niet.

En daarnet registreerde ik mijn tweede officiele race, dat wordt de Boney Mountain Trail Run op zaterdag 27 oktober, bij ons achter de hoek in het park waar ik me thuisvoel. Ik ga niet voor de half-marathon, daar voel ik me niet klaar voor want met zijn hoogteverschil van 1600 feet is dat behoorlijk zwaar, maar voor de 4mile (of 6K) met een hoogteverschil van 600 feet ben ik wel klaar.

Trouwens gisteren heb ik het eens doorgelopen, eerst een steil stuk de Canyon in, na het brugje naar links, dan een lang en erg smal pad langs de bergflank onder de hoge bomen (waar ik mezelf behoorlijk heb bang gemaakt en blij was op het einde een wandelaar tegen te komen) en door de droge met rotsen bedekte creek en dan langs de wandelweg van de waterval weer naar boven en nog een heel eind door het park. Ik heb het niet onafgebroken al lopende kunnen halen en heb een paar stevige stappauzes moeten inlassen, mijn hartslag was teveel op hol geslagen, door de schrik voor een mountain lion, maar morgen doe ik het opnieuw en concentreer ik me op het lopen, maar neem dan toch maar mijn cellphone mee en misschien wel een goeie stok, want het idee dat die beesten zich daar overdag verschuilen maakt me toch wel bang.

Maar trailrunning is niet voor mietjes en tot hier toe ging het goed zo in mijn eentje, maar ik wil langere stukken gaan doen, verder de wildernis in, want ik voel dat dit echt is wat ik graag doe, de straat kan me niet boeien, de rust en de kracht van deze natuur wel. Maar zo alleen kan ik dat niet, het is te gevaarlijk, ik zoek dus een loopmaatje voor langere tochten door de stilte van het ontwakende Santa Monica bergenmassief op een vroege ochtend.