meer "running"

"En, zou ze nu nog lopen?" hoor ik je al vragen.

Ja hoor, zo rap geef ik het niet op. Na de pijnlijke looptocht van afgelopen woensdag heb ik volledige 'loop'rust genomen, al de rest en daarmee bedoel ik het op en af hotsen in ons huis en daarbuiten ben ik gewoon blijven verder doen, al ging dat soms een heel klein beetje als mankende. Eergisteren, maandagochtend ben ik dan weer voorzichtig begonnen, drie kwartier was mijn doel en heel voorzichtig op het gemakje ben ik van start gegaan, ik zou wel voelen hoe het ging en of ik de vooropgestelde tijd en afstand wel zou uitlopen. Niet meegerekend dat het door de nieuwe vlaag Santa Ana winden uitzonderlijk warm -lees heet- en droog was, moest ik willens nillens af en toe eens afremmen voor een slok water uit het flesje in mijn hand, mijn lichaamsvocht werd bij deze droogte ruim dertig graden zo uit mijn lijf gezogen en diende op tijd weer bijgevuld en dat al om half negen in de ochend.

En het ging goed, langzamer maar zeker legde ik een dikke zeven kilometer af op de paden in mijn favoriete park.

Zo vertrok ik vanochtend weer met veel goesting, kort en luchtig loopbroekje aan en mijn nieuwe super sexy Victoria Secret's Shock Absorber loperstopje erboven en met zijn twintig graden een beetje frisser dan gisteren en eergisteren, ging het prima. De pijn in de kuit blijkt nu toch helemaal weg te trekken en het langzaam lopen in het begin doet deugd aan de spieren en gewrichten, daarbij merk ik dat een tempo van 155 BPM me zeer goed ligt. Iets meer dan een uur had ik nodig om tien kilometer af te leggen, waarna ik kletsnat verfrissing zocht aan de waterkraantjes. Tijdens het lopen bedacht ik me zo dat ik een echte trailloopster ben, op de baan en dus een harde ondergrond voelen mijn benen en voeten veel sneller vermoeid, op de hobbelige paden met de niveauverschillen waardoor ik op en af hellingen moet rennen, worden alle spiergroepen en gewrichten wisselend belast en hebben ze niet de tijd om vermoeid te gaan aanvoelen en dat voel ik. De pijn in de kuit was trouwens ook begonnen na een half uurtje op de baan. Toch wil ik het straatlopen niet helemaal gaan uitsluiten, als ik ooit wil verder gaan en trainen voor een half-marathon of marathon zal ik het toch moeten kunnen.

Oh ja, het speelt ondertussen in mijn hoofd, maar nog niet voor nu, na de zomer of wat langer. Ondertussen heb ik via active.com een mooi overzichtje van alle komende activiteiten en het project "Team In Training" interesseert me wel. Zoals ik al eerder zei, dromen mag en geeft je energie, vooraleer de verveling zou beginnen toeslaan moet ik verder gaan.