een klein beetje paradijs

Zesendertig uren ben ik van huis geweest, waarvan zeven achter het stuur in druk toch vlot verkeer en negen al slapende in bed, schieten er nog twintig over waarvan er enkele al supporterend voor de wedstrijden van een van dochters, maar alle andere waren puur verlof.

Uit de hele rij mogelijkheden om online nog een lastminute overnachting te boeken hadden we keuze genoeg, het is nog niet echt toeristisch seizoen en dit weekend staat ook niet tussen de drukkere of duurdere. Zo sprong dat ene toch wel in ons ogen, de bijhorende fotos, de beschrijving, de ligging en vooral ook de verminderde prijs.

Zo kon ik met mijn bende kinderen heel eventjes genieten van een luxe resort, geen gewoon hotel, maar een schiereiland met minihuisjes met terrasjes en privestrandjes. Het hele eiland is hotel, alle kamers liggen verstopt tussen tropisch struikgewas, vijvers, bruggetje, uitkijktoren, fontijnen, zwembaden en spas. We zagen een opossum over de straat in het schemerdonker en 's ochtends vlogen wilde papegaaien al schertsend boven onze kamers.

Terwijl de kinderen het zwembad of de 'hottub' niet meer uitkwamen, lag ik languit te luieren onder een palmboom en dat was alles wat ik nodig had.

Iedereen content en voor een keertje waren we nog eens compleet met ons zevenen samen op stap, een zeldzaamheid met al enkele jonge toekomstige bijna volwassenen in huis.

"Dat moeten we maar eens vaker doen, zeker weten!" Met deze slagzin reden we zondagavond weer naar huis, ik in mijn wagen en Bert in de zijne en dat laatste was dan ook het enige minpunt