strijd tegen het verouderen

Dezer dagen ren ik door de gele bloemetjes met af en toe witte ertussen en op sommige plekjes piepen er ook paarse en blauwe boven, te schoon om echt te zijn. Sommige paadjes zijn zo smal geworden door de overhangende kruiden dat het me moeite kost ze niet te raken, niet dat ik het gevoel van bloemetjes en blaadjes eng vind aan mijn benen, maar dit seizoen wemelt het van de teken (ticks) en die wil ik nu wel niet onder mijn sokken krijgen. Gelukkig hebben die beestjes enkele uren nodig om hun mond in je vel te boren en zo je bloed te zuigen en ben ik dan meestal al lang gedoucht en zijn mijn kleren in de wasmachine, maar toch, beter voorkomen dan genezen.

Ik heb het gevoel dat ik weer op dreef kom na een korte tijd dat het wat moeilijker ging, zowel psychisch als fysisch ben ik weer de sterke. Ooit las ik iets over onze levenscyclus die grafisch voorgesteld in pieken en dalen verloopt, maar het is me momenteel zo vaag dat ik echt niet meer weet hoe dat zat, 'k zou het wel weer eens graag terugvinden want ik denk dat er veel waarheid in zit, zo voel ik het toch persoonlijk aan.

In de hoop nu een 'normale' week tegemoet te gaan, liep ik deze ochtend alvast mijn eerste rondje. De iPod stelde ik in op 45 min. en met 152 beats per minute van Podrunner ging dat heel comfortabel, het was het perfecte ritme voor me bij deze afstand. Zo liep ik 8.20 km met een pace van 5.54 min/km en verbruikte daarbij 460 calorieen. Bijna alle ondertussen zo bekende paadjes ben ik op en af gerend, zelfs de lastigste hellingen die voor mijn nichtje ook zo'n een uitdaging waren, nam ik vol zelfvertrouwen en zonder haperen. Oneindige blik op het zand, het goeie ritme en mijn gedachten bij haar zorgden ervoor dat ik slaagde.

Yey A.S. !!!

Heel mijn leven vond ik 'lopen' erg saai maar dat heb ik nu grondig moeten herzien, ik opper nu voor de prijs van de meest perfecte sport. Het is gratis, je hele lichaam heeft er baat bij en in de juiste omgeving, met de ideale loopmuziek en de extras van iPod en Nike+ is het echte fun.

Vandaag is het de laatste dag van april, dat wil zeggen dat ik net een volle 6 maanden bezig ben, drie keer per week. Het is pas de laatste weken dat ik wat ben gaan afvallen, twee kilo welgeteld, meer niet. Wel voel ik het verschil goed aan mijn kleren, zelfs mijn loshangende bovenarmen, waar mijn kinderen altijd om moeten lachen, zijn slanker dan ooit. Niets perfect aan mijn lichaamsbouw, maar ik ben in ieder geval weer op goede weg en als ik het verouderen wat kan tegengaan dan ben ik al heel content.

En Eliane, als je ooit een illustratie te maken hebt van vrouwen boven de veertig die verwoed aan hun lichaam gaan werken in een strijd tegen de tijd wil ik gerust model staan, want als ik mezelf zo vanop afstand bekijk zie ik het wel zo, toch niets belachelijk mee he!