the Zoo shoot

Ik was best een beetje nerveus deze ochtend en dat omdat ik vandaag mijn eerste filmrolletje zwart-wit ooit met een manuele reflexcamera zou schieten. Dat ik alle instellingen zelf zou moeten gaan instellen, rekening houdend met het licht en het beoogde effect bracht een pakje faalangst in me naar boven. De theorie snapte ik wel maar of ik het in de praktijk zou kunnen brengen?

De eerste zenuwen waren er al bij het laden van de camera. Dat het lipje door het sleufje moest en dan zachtjes doordraaien tot alles goed vast zat, camera sluiten en dan nog een keer doordraaien en kijken of het wieltje wel de goede kant ging opdraaien. Wat een spanning.

Nog een keer de instellingen en hun verhoudingen besproken en toen gingen we met zijn allen te voet naar de zoo van de school, een "teaching zoo" letterlijk vertaald een "een zoo om te leren" zowel voor de verzorgers als voor de dieren die gebruikt worden in -vooral- de filmindustrie.

Pal op de middag met een straffe zon, niet de meest ideale omstandigheden voor een fotograaf, maar met de nodige kennis over belichting en trukjes zou het toch moeten lukken.
Voorzichtig schoot ik de eerste foto en meteen viel alle spanning van me af en toen nog een en nog een, en na een aantal kwam ik helemaal goed op dreef, niet te snel, een beetje denken ook, wat draaien hier en dan daar, scherpstellen en klik, of niet, want af en toe vergat ik het hendeltje eerst door te draaien, want zo gaat dat met manuele cameras. Het was ook helemaal niet zo eng als ik dacht en eigenlijk voelt deze camera wel goed, net alsof ik met mijn handen een foto schilder. Ik ging helemaal op in mijn actie zodat ik iedereen ben kwijt gespeeld in deze piepkleine zoo, ik was de allerlaatste en heb niemand meer gezien.

Nu nog een lange week wachten op de eerste resultaten in de donkere kamer.