virus alert

Een klein vuil virusje doet de ronde in het gezin.

Alexander bleef vorige donderdag al noodgedwongen in bed, Catherine bleek het zaterdag vast te hebben en maandagavond had ik het te pakken.

In de ochtend had ik nog zo optimistisch de vierde les van de tweede start-to-run reeks gelopen, slechts 30 min aan een lang stuk doorlopen, niet echt moeilijk meer, dus zo geklaard. Meestal heb ik daarna altijd stevige trek, deze keer niet. Goed zo, dacht ik, eindelijk eens wat afvallen. Toch heb ik samen met de anderen als lunch tomatensoep met brood gegeten, daarna ging het langzaam mis. De hele namiddag bleef ik onherroepelijk geeuwen, een zwaar moe-gevoel hing als een last over me, toch heb ik al mijn taakjes als mama afgewerkt, kinderen van hot naar her voeren, binnenspringen in de Target en naar de supermarkt. Steeds hing ik loom over mijn karretje in een waas van dwaasheid. Aan de kassa, bij het inladen begon ik pas te voelen dat het goed mis zou lopen, als ik hier niet snel ging wezen dan zouden er ongelukken gebeuren. Met veel geluk ben ik proper thuisgeraakt, de boodschappen vlogen net voorbij de deur en dan een spurt tot onze badkamer. Daar ben ik de eerste drie uur niet meer buiten geweest, een tekeningetje hoeft wel niet zeker?

Na een douche ben ik mijn bed ingeploft en gisteren voelde ik me alweer wat beter, toch de goeie gezonde eetlust is er nog steeds niet, slappe benen zullen er dan wel bijhoren.

Nu heb ik net weer wat poetshulp in huis, laat ze nou net gisteren afbellen, heb me dus zelf door de was en de opkuis van ons zevenen gesleept.

Weer vroeg in bed en vandaag gezond weer op.