start to run les 24

Nog drie te gaan en de eerste reeks zit er al op, wie had dat gedacht?

Ingepakt tegen de -bijna- vriestemperaturen, 4 graden celsius! M.a.w. een muts en mijn jacket met goed lange mouwen waar mijn handen ook nog bijpassen en mijn bril tegen de lage verblindende ochtendzon.

Slechts een enkele coyote heb ik gezien, dan nog wel een dode, aangereden langs de kant van weg op enkele meters van de ingang van het park, zonde.

Het begon met een opwarmstukje van 10 min., niets aan, ik had zo verder kunnen rennen, maar nee, ik volg netjes de podcast, dus mocht ik een minuutje wandelen om daarna er stevig in te gaan vliegen, 20 min. alstublieft, zonder stoppen, geen wandelingetje tussendoor, gewoon doorgaan op mijn eigen tempo! "Morning! You go forth and back?" roept de man me toe die daar telkens ook zijn stukje loopt. Natuurlijk, hij kwam me al tegen in zijn wagen toen hij het park inreed en ik het park uitliep op de lange kronkelige baan, eens aan de uitgang draai ik een rondje en loop weer helemaal terug naar de parking, dat is netjes 10 min, ideaal dus om op te warmen. Daarna loop ik het park dieper in en zo rende ik hem voorbij, ik voelde me meteen een beetje sullig, "heen en terug" terwijl er een schat aan paden voorradig is. Dat komt er nu van, hoe langer ik loop, hoe kleiner dat park wordt, bijna alles heb ik gezien, de zeer stijle en rotsige stukken probeer ik te vermijden, dus heb ik zo ondertussen een eigen uitgestippeld parcours. Toch ga ik eens opnieuw dat kaartje bestuderen, een andere route, in een loup en niet forth and back.

Jieha! Die 20 minuten liep ik zo uit, geen ademnood, geen pijntjes, helemaal op mijn gemak, ik riep wel zeker tien keer "morning!" naar passerende wandelaars, relaxed kwam het er telkens uit, terwijl ik het voorheen krampachtig fakete. Ik voel het dat we er bijna zijn, het gaat lukken, zeker weten!

Oh ja, "zoek nu maar iemand om die benen eens te masseren" eindigde Evy vandaag haar les "want volgende week vliegen we er nog eens goed in."