start to run les 23

Nog vier lessen te gaan en ik zou de 5 kilometer zo kunnen uitlopen, net voor het einde van 2006. Het lijkt voor mij nog onoverkomenlijk, 5 kilometer moet zo'n een half uurtje in een stuk doorlopen zijn, het langste tot hier toe was twee keer vijftien minuten , een totaal van dertig en de korte pauze tussendoor was nog steeds meer dan welkom.

Vandaag deden we daar 4 minuten bij, maar nu weer verdeeld in drie stukjes. Ik begon met 10 minuten lopen, omdat die eerste stukken nu ook zo lang zijn loop ik die nu eerst uit op harde baan, in het park uiteraard, zo kunnen mijn spieren rustig opwarmen en maak ik minder kans om mijn voeten om te slaan op de hobbelige, stoffige paadjes. Na die eerste tien minuten mocht ik 1 minuutje wandelen en toen werden het 2 stukjes van 12 minuten met enkel een minuutje wandelen tussendoor. Wonderwel ging het zeer vlot, ik had zelfs die minuut niet zo erg meer nodig om op adem te komen, het lijkt of mijn ademhaling en zuurstoftoevoer zich steeds beter stabiliseerd. Enkel op de lange stukken bergop, raak ik wel eens buiten adem, maar als het dan weer wat afdalen wordt hap ik eens goed naar lucht en dan komt alles snel weer in orde, het zuurstofverbruik is duidelijk minder als je niet moet klimmen.

Ik had er wel mijn twijfels over deze ochtend met een slechte nacht achter de rug, sinds gisteren zit er een sluimerende kopvalling klaar, lichte hoofdpijn achter mijn linkerslaap, oren die suizen, sinussen die gezwollen aanvoelen en kouwelijker dan anders. 'k Wou nu niet opgeven want ziek ben ik niet, wel was het deze ochtend nog behoorlijk koud, 7 graden celsius, mijn lange joggingbroek met vestje heb ik de hele tijd aangehouden, met een mutske op mijn hoofd en zonnebril voor mijn ogen, dat deed deugd, zo heb ik eens goed alles uitgezweet en hoop ik er morgen al vanaf te zijn.

Want donderdag wordt wel een mijlpaal denk ik, dan loop ik eerst een stukje van 10 min. en dan eentje van 20 min. , toch is dat vier minuten minder dan vandaag, maar dat lange stuk is toch wel eventjes spannend.

En voor wie nog twijfelt om er ook aan te beginnen: zeker doen, het is keitof en het bouwt zodanig langzaam op dat je enkel maar wat stukjes moet lopen op muziek en helemaal niet voelt dat je aan je conditie aan het werken bent, het gaat vanzelf, niet een enkel spierpijntje heb ik moeten voelen, toch tof he! En laat je niet afschrikken door het winterweer, goed ingepakt moet toch ook lukken?