start to run les 22

"Weeral over dat lopen!" hoor ik al zuchten. Toch blijf ik er maar over rapporteren, ik had het beloofd en het is zo leuk voor mezelf om eens terug te gaan lezen in die eerste lesjes, hoe ik toch puffend sommige stukjes heb doorgeworsteld en wat een verschil het is met nu!

Twee keer een stuk van 15 minuten, zomaar aan een stuk met enkel 1 keer een rustpauze -wandeling- van 2 minuutjes. Ik zou liegen als ik zeg dat het goed ging, het is me gelukt, maar sommige momenten moest ik toch eens flink doorbijten. "Volhouden, kom aan!" sprak Evy me moed in, "nog eventjes". Toch wel raar hoe je soms een tweede energiescheut krijgt nadat het even moeilijk ging, het is net alsof er een potje reservevoorraad van energie opengaat, want hoe lastig het soms werd, zo vlot gingen dan weer bij die laatste loodjes.

Het leuke van dat kwartier lopen is dat ik net van de ene kant van het wandelpad tot aan de andere kant kon geraken, daar even wat "rond"gewandeld, letterlijk, dan weer terug. Heerlijk!

Het heeft gisteren weer een paar buien geregend, regenseizoen weet je, deze ochtend was de lucht nog blauwer dan blauw, zo zuiver en fris, prachtig gewoon. Oneindig ver kon je zien, de bergketens in de verte, bedekt met verse sneeuw van de nacht, lagen scherp afgetekend, hemels mooi. Dan die frisse lucht, zo zuiver en geurend naar natte kruiden.

Toen ik bijna thuis was kwam de halve buurt me tegen, ook zij wilden genieten van dit ochtendlijke gloren, mijn meisjes waren er ook bij en later zijn Bert en Benjamin hen nog met de fiets achterna gecrost. Dit is California en daar geniet je vanin de vroege uurtjes van het buitenzijn want dan is het op zijn mooist en aangenaamst, eens de klok drie uur voorbij is, voel je deze dagen de avond binnenvallen, terwijl we zelfs nu nog in de winter al vroeg daglicht genieten.