start to run les 21

Whaauw, ik kan er niet van over, had ik het op voorhand geweten had ik het misschien al opgegeven. Zegt die Evy daar aan het begin van de les, dat we eventjes drie stukjes gaan lopen, twee keer 10 min. en eentje van 12 min.! Schrok ik me daar een aap als ik onmiddellijk met die eerste tien mocht beginnen. (Narekenen, tijdens het lopen, deed me wel beseffen dat we exact dezelfde tijd zouden gaan lopen als vorige keer, een totaal van 32 minuten.)

Nu sta ik tegenwoordig altijd op de parking midden in het Rancho Sierra Vista/Satwiwa park, omdat ik om acht uur daar de eerste ben en mijn buurman me een keer bang heeft zitten maken, loop ik nu eerst het hele stuk terug op de baan tot aan de ingang en dan terug, geen auto die me tegenkomt, veel te vroeg, maar ik voel me daar tenminste net iets veiliger. Alhoewel ... vorige dinsdag liepen daar schoon twee coyotes de baan over, niet zo ver van me weg, die dag zag ik er zelfs in totaal 5! Toen begon ik zelfs te bedenken dat ik zo weinig konijnen zie hier, stel je voor, als die beesten geen konijnen meer hebben om te pakken en ze honger krijgen?

Vandaag heb ik er zeker drie zien wegspringen, ik voelde me gelijk een stuk meer op mijn gemak en ik zag maar een coyote. Eens ik terug van de baan ben en mijn weg verderzet op de paden door het park, zie ik steeds meer mensen, het is nu bijna elke keer dat ik hetzelfde bejaarde koppel met hun verrekijker tegenkom, een andere loopster en nog een oudere man die ook loopt. Af en toe nog een wandelaar en een mountainbiker, maar veel zijn het er niet. Ik heb dat graag zo, rustig zonder je gestoord te moeten voelen door anderen, alleen samen zijn met de natuur, zachte temperaturen en de zon aan een staalblauwe hemel, wat wil een mens nog meer?

En ja hoor, het ging goed, die drie lange stukken, bij het laatste was ik op tien minuten al weer aan de parking en ik had nog twee minuten te gaan, toen heb ik nog een mooi pad genomen dat opberg is, ik wou mezelf nog een extra uitdaging geven, "als ik neerval dan val ik tenminste niet ver van de auto" stelde ik mezelf gerust. Ik geloofde er niet in, ik was op het einde buiten adem maar ik heb het gehaald, eens een paar keer diep en uit geademend en ik was er weer helemaal door, de wandeling terug naar beneden gaf me tijd om af te koelen. Heerlijk die lessen, ik denk dat ik verslaafd ben.