Mountains to Ocean

Je ziet het, ik ben in mijn nopjes, wat verscholen voor de zon en het frisse windje, geniet ik van de heerlijke stilte in het verlaten western-dorpje "Paramount Ranch". Daar zijn we deze namiddag even naartoe gereden, via Hidden Valley in de Santa Monica Mountains. Het is er buitengewoon prachtig, vooral nu alles mooi groen staat en de bloemen in bloei, je rijdt de ene ranch na de andere voorbij, huizen die ver van elkaar verdoken liggen, heerlijk. Hier zou ik best mijn nestje kunnen bouwen, middenin de natuur, de kinderen kunnen dan wel niet te voet naar school zoals nu, de winkels zijn best nog verder uit de buurt, maar het is daar zo rustig ... ze zouden eindeloos kampen kunnen bouwen in de eeuwenoude eiken op de heuvels. Langs de kustweg zijn we teruggereden.

We zullen snel eens terugkomen, voor een hele lange wandeling, als Eveline's voet genezen is, met fototoestel, verrekijker en natuurgids in de aanslag en een boordevolle pic-nic mand.

We zijn ook weer een flink stuk vooruit met het uitpakken, de grafische computer heeft nu zijn plaatsje, de bijhorende software en boeken zijn terecht en het draadloze netwerk functioneerd, een must als je met zevenen bereikbaar wil blijven met het thuisland. Zo kan ieder ongestoord chatten met zijn vrienden zonder in de rij te hoeven staan met de eindeloze discussies: "nu is het mijn beurt", "hij is al lang genoeg geweest, nu mag ik", "mijn vriendin gaat nu online zijn, nu wil ik!", enz...

Maar telkens ik alles wat geordend heb, komt er weer wat andere 'rommel' boven die een plaatsje moet krijgen, ik blijf vast nog een hele poos bezig voor alles achter de rug is. Met weinig voldoening want ik weet dat dit niet definitief is, zelfs al zouden we ooit beslissen in California te blijven, dan nog zullen we weer moeten verhuizen, we huren dit huis en ik voel dat dit hier nooit mijn stekje zal worden. Geef mij maar een oude ranch in het midden van verdoken vallei.