Hoe overleef ik zo een dag?

Wanneer je baalt van al hetgene je dwars zit, wanneer je ziek bent van weemoed, wanneer je het even niet meer ziet zitten, dan doet het deugd om dat neer te schrijven in dit blog, daarna de laptop dicht te gooien, iets te nemen tegen de hoofdpijn en je languit in de zon te leggen met je (nieuwe) cowboy- hoed over je gezicht, dan liggen zweten tot je het niet meer uithoudt en terug naar binnen gaat om een dikke boterham met veel beleg op te eten, daarna drink je ettelijke glazen ijskoude cola, om dan niet meer aan de verleiding te kunnen weerstaan van 1 der dozen om die traag maar zeker toch nog leeg te maken. Met een voldaan gevoel wandel ik de kids tegemoet, eten samen een lekker cookie en drinken cola-limoen en eten 's avonds heerlijke pizza uit de diepvriesrekken van de Albersons, om daarna zeer vroeg te gaan slapen.

De dag daarna (vandaag) kom ik langzaam op gang, even eropuit om daarna toch nog een paar (8) dozen leeg te maken, de kids waren op zoek naar sandalen, slippers en rekkertjes, speldjes en haarlintjes, ondertussen kwamen we nog zoveel spannende dingen tegen dat we ze allemaal leeggemaakt hebben. Deze avond heb ik gehaktballen klaargemaakt en ze waren nog lekker ook, nu is het avond en lees ik de vele comments. Thanks for sharing this with me.

Ik heb er jaren over gepiekerd om het te doen, maar ik heb de keuze gemaakt, ik heb voor mijn gezin gekozen, na hier 2 keer op vakantie te zijn geweest wilden alle kinderen graag naar hier komen, het proberen, ze weten dat we binnen 2,5 jaar terug gaan, ofwel voor even ofwel voor goed. Als mama is het voor mij het belangrijkste dat zij gelukkig zijn en dat zijn ze, je zou ze hier moeten zien, allen zijn ze gebleven wie ze zijn.
Alexander is de coole boy die het wat vanop afstand bekijkt, hij heeft een goeie vriend in de straat, heeft op al zijn vakken A's en B's. Eveline doet het ook schitterend op school, heeft een hele harem leuke vriendinnen waar ze vloeiend engels mee spreekt. Catherine is de meest stille, maar is dat altijd geweest, loopt steeds liedjes te zingen en rijdt de straat de hele dag op en af met haar step. Helena heb ik vandaag amper gezien want die heeft al een heleboel vriendinnetjes in de straat waar ze gewoon gaat aanbellen of ze mag komen spelen, vanavond kon ik ze met het lezen niet meer bijhouden, een grappig amerikaans accentje. En Benjamin, die is content, speelt nu met zijn autootjes en duplo en kraan en had gisteren ook zijn vriendje uit de straat op bezoek, grappig hoe hij engels en vlaams met een hollands accentje door elkaar haspelt.

En ja, het is ik alleen die zich vaak te veel zorgen maakt, gelukkig is er nog Bert die het allemaal veel rustiger bekijkt en alles 1 voor 1 oplost en zich eigenlijk alleen zorgen in ons maakt. En gelukkig zijn er veel fijne mensen hier en in Belgie die het beste met ons voor hebben, dank u.