Met spanning de container openen.

Het viel best nog wel mee vandaag. Het was toch spannend om die vertrouwde spullen weer te zien en vooral in welke staat dat zou wezen.
Deze ochtend had ik nog ruim de tijd om alle luchtmatrassen leeg te laten lopen en netjes op te bergen, de slaapzakken waren gisteren ruimschoots gelucht in de volle zon, vandaag nog eens goed uitgeschud en dan ook allemaal netjes de zakken in. Zo liggen deze dingen klaar voor ons eerste week-endje uit, als Eveline's voet weer helemaal ok is tenminste, met de Chevy, de bergen in of de woestijn of de zee...
Na een paar keer vals alarm horen we dan toch het trekken van een enorme truck, het is toch flink klimmen, ja, daar zag ik hem om het hoekje piepen... Snel de eerste foto, want mijn plan was wel, desondanks de drukte, toch een heleboel foto's te maken. Dit is me gelukt, en die drukte viel nog best mee. Niet te vergelijken met het inpakken in Belgie, wel de mannen de juiste weg opsturen en zelf al zoveel mogelijk dozen leegmaken zodat die dan toch al weg zijn, want een recycling-center is niet echt in de buurt.

Mijn hart jubelde toen ik de drie jongsten in de verte hoorde aankomen, ze waren vol van vreugde, net alsof na lang tevergeefs wachten, eindelijk Sinterklaas was geweest. Van huiswerk maken heb ik niets gezien, zal ik morgenvroeg toch even navragen en indien nodig een nota-tje inschrijven.
In alle drukte zijn we natuurlijk Eveline vergeten ophalen, gelukkig heeft zij reeds een hele harem leuke vriendinnen die allen gezellig met haar samen stonden te wachten aan de schoolpoort, 1 van hen had ons met haar 'cellphone' moeten opbellen, sorry!!! Ik ben blij voor haar, want het is toch wel mijn grote tienerdochter die haar belgische vriendinnen het hardste mist, gelukkig maakt ze er hier ook veel nieuwe bij.
Alexander, 'mister Cool', bekijkt het allemaal een beetje rustiger en had dringend nood aan een stevige hap, nu hij na de lessen telkens een uurtje basket heeft met de ploeg van de school en die trainingen vallen niet mee, ook heeft hij er bij thuiskomst een stevige, klimmende fietsrit opzitten en heeft hij ook nog zijn dagelijkse uurtje P.E., sport genoeg dus voor deze jongen.

De avond is snel gevallen, maar ons bed staat klaar, dat is voorlopig het belangrijkste. Iedereen ligt al lang in bed als ik hier nog ijverig aan de laptop zit, maar ik weet dat ze daarginds nieuwsgierig zullen zijn en wil jullie niet langer laten wachten dan nodig, daarom toch nog snel bloggen en de foto's uploaden. Je ziet: alles is prima verlopen.