Nieuwjaarsresolutie

Al twaalf dagen ver in het nagelnieuwe jaar zijn we, een blanco vel of een onbeschreven blad is het nog. Het oude hebben we achter gelaten en na vele goeie wensen aan de medemens en de beste voornemens aan onszelf zijn we begonnen aan 2009. Zo lang het januari is mag het nog (zeiden ze bij ons thuis altijd), dus alsnog een Happy New Year!

Tweeduizendenacht was het jaar waarin we ons doorslaarhuisje hebben verkocht en tweeduizendennegen wordt het jaar waarin we onze GreenCard zullen hebben.

Nog enkele dagen en we wonen hier als gezin een volle vier jaar, voor Bert zijn het er al zes. Met tienerkinderen in huis is die vaste verblijfsvergunning dan ook erg belangrijk. Zelfs als mama en papa zouden wederkeren naar Belgie, dan hebben zij toch de keuze om te blijven, maar ook vanaf nu mogen we allemaal legaal werken en hoeven de centen niet enkel van papa meer te komen.

Tweeduizendenacht was het jaar van mijn eerste marathon, in tweeduizendennegen wordt het mijn tweede en als alles goed blijft gaan misschien ook nog een eerste ultramarathon. Maar het jaar is nog vers en vol verrassingen.

In ieder geval heb ik net mijn eerste halfmarathon race in de bergen achter de rug, de meest winderige, droge en hete beklimming van onze eigenste Boney Mtn., met loeiharde Santa Anawinden in de rug, op kop of van opzij de canyons door, soms letterlijk omvergeblazen in de cactussen.

En alsof dat niet genoeg was voor een weekend, liep ik de dag nadien een andere halve marathon en iets meer met mijn nieuwe vrienden de Trailrunners in Malibu canyon, de wind was een beetje minder, het was nog steeds even warm maar de beklimmingen en afdalingen van de oneindig lange Bulldog route en de vele kunstige rotsformaties moesten zeker niet onderdoen.

Het goeie aan die vroege en lange ochtenduitjes is het deugdzaam moe zijn in de namiddag, het volledig stressvrij zijn en geen spanningen meer in dat hele lichaam te vinden.

En als ik dan toch een goed voornemen mag noemen dan is dat relaxed het jaar door te willen gaan, elke dag genieten van mijn gezin en van alle kleine dingen in het leven, van hetgeen voor me ligt en zomaar voor het grijpen is. Klinkt dit nu melig?