de elliptical trainer

Het typische aan de voorbereiding van een lange afstandswedstrijd of 'endurance'race is het aankweken van 'endurance' of uithouding, dat wil zeggen dat je iedere week een lange afstand gaat lopen en dat je die langzaam opbouwd met om de paar weken een lichte terugval om het lichaam en geest wat rust te geven om dan weer hogerop te klimmen. Om het allemaal compleet te maken, doe je dezelfde dingen die je rond je racedag ook zal doen, zo breng je routine in handelingen die erg belangrijk zijn voor je algemene gezondheid maar ook brengt het minder stress op de dag zelf, je bent het trouwens allemaal al goed gewoon, het klaarleggen van kledij en wedstrijdssnacks en drinks, de perfecte maaltijd voor de avond voor de wedstrijd, het vroeg in bed kruipen en het erg vroeg opstaan.

En toen was het zover, zaterdag werd ik wakker voor de wekker, goed uitgeslapen kroop ik in mijn kleren en tegen half zeven zat ik op mijn fiets. Ik had het allemaal keurig gepland en was best benieuwd wat deze uitzonderlijke uitdaging met mijn lichaam zou aanvangen. Met zware rugzak op de rug en mijn witte helm op het hoofd vloog ik hard remmend onze hellende straat naar beneden, beladen met de draagbare dvd-speler uit de auto en twee volle sportflessen energiedrinks en enkele snacks had ik er bijzonder veel zin in, vooral benieuwd wat me te wachten stond.

De fietstocht op zich was al een unicum voor me, de tien kilometer enkele rit legde ik al honderden keren af met de wagen en ook een tiental keer al lopende, maar nog nooit met de fiets. Net na zonsopgang was het nog heerlijk rustig op de baan, ik genoot van de omgeving die met deze fietssnelheid er weer helemaal anders uitziet, een snelheid die steeds wisseld was door de soms serieuze klims en afdalingen, een enkele keer gaf ik het tijdens de steilste klim bijna op maar een strenge blik tegen mezelf deed me toch verder trappen in de kleinste versnelling tegen de zwaartekracht van mijn fiets en ik.

Al goed bezweet en een half uur later aangekomen, wisselde ik de fietsbroek om in een loopshortje, riemde ik de dvd-speler vast op de display van de ellipticaltrainer (had ik de dag voordien allemaal keurig uitgeprobeerd op aanraden van een fitnessinstructor), plaatste ik de sportdrink in het houdertje, hing ik mijn zweethanddoekje klaar en plugde de iPod oortjes in. Alles lag klaar en in een nog bijzonder rustige gym begon ik aan mijn eerste sessie.

De ellipticals zijn maar voor maximum 1 uur programeerbaar en dat was prima, want dit gaf me de gelegenheid die lange drie uur in drie blokken te verdelen. Eens het eerste halfuur verstreken was bootste ik een fartlek na door een halve minuut tot het uiterste te sprinten om daarna weer in mijn normale ritme te vallen van speed 6 met weerstand 7, dit hield mijn hartslag op een keurige 150 bpm, wat mijn cardio nabootst tijdens goed doorrennen. Als een uur verstreken was, volgde nog een keurige cooldown van 5 minuten en daarna stapte ik even af, wandelde tot de badkamer en friste even op om na enkele minuten weer verder te gaan voor het volgende uur.

Ondertussen bekeek ik filmpkes op mijn dvd-tje, zag ik het zwembad vollopen met kindjes en hun ouders, zag ik de ellipticals en andere fitnesstoestellen naast me vollopen, zag ik mensen weer verdwijnen en weer andere toekomen, luisterde ik wat naar muziek, zag ik de zweminstructeurs na een hele tijd bedenkelijk naar me kijken (staat die daar nu nog??? die moet wel gek zijn!!!), kwam Bert met de kinderen toe en gingen die zich ook wat amuseren in de gym en toen was het al deel drie.

Het derde uur werd moeilijk, vooral dat laatste half uur moest ik echt alle moed bijeen rapen om verder te doen. Mijn voeten werden meer en meer 'numb' of slaperig van de constanste druk, mijn bilspieren begonnen pijnlijk stijf te worden en geestelijk had ik toch ook gehad. Maar daar komt nu net die uithoudingstraining te pas, hier train je niet enkel het lichaam om verder te doen maar ook je hersenen om tegen de lichaamssignalen in te gaan en nog even wat verder te duwen.

Maar dan eindelijk kwam aan dat derde uur ook een einde, nog even de extra 5 minuten voor de erg belangrijke 'cooldown' en dan was het over. Yey, ik heb het toch maar weer gedaan, drie uur elliptical en de cijfertjes gaven voor ieder uur een dikke 6 mijl in afstand aan, dat geeft me dus meer dan 18 mijl. Het zag en voelde hetzelfde maar zonder de pijn.

Het voordeel van een gym zijn de douches bij de hand en Bert was zo lief geweest zeep, handdoek en schone kleren mee te brengen, zo konden die drijfnatte sportkleren uit, liet ik eerst ijskoud water over mijn benen stromen vooraleer al het zweet weg te wassen en zag ik er na tien minuten weer als nieuw uit.

En wonder boven wonder, hoe zeer ook mijn spieren deden van vermoeidheid de uren nadien, vandaag voelde ik daar helemaal niets meer van, zelfs bijzonder fris had ik best Mount Boney kunnen beklimmen. Maar in de plaats daarvan ben ik gaan shoppen met Catherine, een feestjurk voor haar 'Graduation', met succes nog ook want we hebben alles gevonden 'van kop tot teen' zoals ze dat zelf zo blij glunderend wist te vertellen.