Team in Training: week 6

We zitten een beetje achterop, nee niet met de training maar met het opschrijven ervan. Geen goesting, geen tijd, geen wat zal ik nog bedenken, gewoon een weekje vakantie genomen samen met de kinderen, geen twee weken durende paasvakantie maar een kort weekje "lenterust" zoals ik het met mijn eigen woorden wil vertalen. Uiteindelijk zijn ze al weer een lang stuk bezig sinds de kerstvakantie en is dit de enige echte (korte) vakantie tot de komende (lange) zomervakantie. Maar we klagen niet en we zuchten niet maar rusten in de letterlijke betekenis.

Ondertussen loopt mijn training stilletjes verder, bijna halfweg naar de marathon op 1 juni maar nog slechts een weekje te gaan tot de half-marathon op de heuvelachtige trails in Agoura, spannend.

De groepstraining vorige zaterdag liepen we in Westlake Village om 7u in de ochtend, op het schema stonden 12 mijl (= 19,3 km) maar drie vrouwen alleen kunt ge duidelijk niet vertrouwen want zelfs met een uitgestippelt plannetje in de hand zijn we ons nog mislopen, een ommetoertje van een extra 2 mijl en zo kwamen we na twee uur en een kwartier terug waar we begonnen waren met 14 mijl (= 22.5 km) op onze kilometerteller. Toch waren we als eersten terug en hadden we nog wat extra speedkracht over om de laatste mijl te eindigen met een lange sprint.

En toen was het tijd om een rondje af te koelen, voedsel en drank bij te tanken, wat te stretchen en gezellig na te babbelen.

Gedurende de afgelopen week heb ik keurig mijn mijlen gelopen telkens in de vroege ochtend, nog lekker stil in huis en buiten heerlijk koel, een keertje 7 (=11,2 km), een keertje 6 in goed tempo en nog een keertje 7. Van cross-training is niet veel in huis gekomen, helemaal ontregelt door de kinderen van school en het veel te schone warme zomerweer, maar voor een week heb ik me dat toch een keertje gegund.

Geen vertrouwd natuurpark maar mijn eigen woonomgeving, een paar gezellige straatjes door en dan ben ik zo in een heel ander natuurgebied, nog nooit was ik zo diep en ver doorgelopen, tot helemaal de berg over, een ongekende vallei in uitbundige bloei. Bij thuiskomst haalde ik onmiddellijk mijn boekje over bloeiende planten in de Santa Monica Mountains boven want na een natte maar korte winter die volgde na een super droog lang jaar bloeit de natuur als nooit tevoren, een weelde aan bloemen en planten. (Nog even want tegen mei staat alles weer dor en droog.)

Morgen is het weer vroeg op, om kwart voor zeven worden we verwacht voor onze wekelijkse groepstraining, nu zullen het echt 14 mijlen worden, lekker dicht bij huis, geen kans op verloren lopen!