firecracker 10K

Ik wou het allemaal al gisteren vertellen, maar eens weer thuis vroegen de kinderen alle aandacht tot ze 's avonds in hun bed lagen en toen was ikzelf veel te moe om ook nog maar 'pap' te schrijven.

Vijf uur dertig zondagochtend liep de wekker af, zoals gewoonlijk is Bert eerst uit bed en mag ik nog even blijven liggen, iets na zessen rijden we de straat uit met Ben op de achterbank in pyama, de meisjes en Alex liggen nog te slapen, richting Chinatown in Los Angeles. Hoe dichter bij de stad hoe drukker en voor we er erg in hebben staan we geparkeerd lekker dichtbij de start en aankomstplaats van de race. In geen tel heb ik mijn bib.nummer en goody bag wegens de beginletter O niet zo populair onder de Angelinos en in het bijzonder bij de vele Aziaten, je moet maar 'Lin' of zoiets heten bij je familienaam en je hebt een lange rij.

Goed op tijd en geen zenuwen, wie had dat nu gedacht? Vorig jaar stond ik hier nog minstens drie keer aan de Porta Potties aan te schuiven, nu gewoon enkel even snel net voor mijn opwarmingsloopje. Het vertrouwde van toen in de regen maar dan nu wel in volle lentezon, wat een verschil, wat een sfeer en wat een volk. Het begint natuurlijk allemaal met het nationale volkslied, daarna de traditionele drakendans waarna de 100.000 firecrackers worden afgestoken, whooo zelfs met onze vingers diep in de oren klinkt het oorverdovend en oneindig lang, we zijn blij als het laatste ploft.

Niet veel later wordt het startschot gegeven voor de 5K, de eerste loper komt terug binnen na 15,34 min. en de oudste man van 91 op 1hr,7min. Opvallend veel oudjes, ik kan niet genoeg respect opbrengen voor zo'n mensen, meedoen is belangrijker dan winnen toch?

Een half uur later is het aan ons, de 10K rond het Dodge stadium, de eerste helft bergop met halverwege een prachtuitzicht over Los Angeles, de tweede helft wat meer bergaf (natuurlijk!) met af en toe nog een kleine klim. En al dat hellingenwerk dat ik hier in het park doe werpt zijn vruchten af want bijna moeiteloos ren ik op de steile stukken, zowel bergop als bergaf tientallen lopers voorbij, heel wat mannen wat een heerlijk triomfantelijk gevoel geeft. Ik hoopte te eindigen binnen het uur maar geloofde er niet in omdat ik wist dat het parcours een behoorlijk hoogteverschil had, maar groot was mijn vreugde bij de aankomst toen ik merkte dat het me welgeteld maar 56 min. 16 sec, had gekost. (zonder chip getimed)

Blij kom ik afgezwaaid!
Van de 1198 renners geeindigd op de 434 st plaats, ik ben dus best wel fier.

En nu even tellen. Als ik door een aangepaste training in de komende maanden dezelfde pace (9.05) kan aanhouden over meer dan 40 km. (wat best snel is), dan kan ik misschien de marathon van 1 juni uitlopen in 4 uur. Of zal ik het maar bij vijf uur houden?