water brengt leven

Met modderschoenen ben ik daarnet thuisgekomen (zaterdag ook al trouwens), met momenten moest ik zelfs halt houden om de dikke pakken slijk gemengd met fijne steentjes vanonder mijn loopschoenen te halen, het bleef met grote klodders tussen de ruwe zolen kleven zodat het gewicht me echt hinderde. De paden zijn sterk uitgesleten door de waterstromen dus was het goed uitkijken, maar verder was het heerlijk lopen in het opnieuw tot leven komende natuurpark.

Sensaties van de dag:

• De waterval, whaauw! Het water stroomde luidruchtig in de beken naar beneden, een paasvantiegevoel in Oostenrijk overviel me! De iPod vloog dus uit mijn oren en ik heb de hele weg genoten van het ontspannende 'lawaai' van het kabbelende frisse water uit de bergen tussen de rotsblokken door een weg zoekend naar de zee.
• Heerlijke buitentemperatuur, het moet een zestien graden zijn geweest want mijn jasje vloog al snel uit en zelfs in mijn superdunne loopshirtje was het nog veel te warm, en dan dat lekker zonnetje!
• Een huilende coyote boven me op de heuvel! (Wordt ook wel de "Prairie Wolf" genoemd.) We horen wel vaker coyotes huilen bij valavond of 's nachts en als het echt van heel dichtbij is turen we soms door het slaapkamerraam om toch maar eens een glimp te kunnen opvangen van het dier in actie zoals we het kennen uit de films. Het gehuil van dit wild dier wordt ook wel eens "het lied van het Westen" genoemd en is veel gehoord tijdens nachten in de heuvels. En daar, zo maar op korte afstand van me vandaan, bij klaarlichte dag krijg ik een show voor mij alleen. Niemand anders was in de buurt te bekennen, even twijfelde ik of ik verder zou rennen in dezelfde richting (recht op het dier af), ben toch gewoon verder blijven lopen, en het mannetje (kon ik heel duidelijk zien) liep rustig in het struikgewas weg.
  Een geluidsfragmentje van het typische huilen in maanlicht,
  een tweede bij het opjagen van een prooi (klinkt als een hele bende maar zijn er maar twee!)
• Gras, er groeit weer overal fris groen gras tussendoor. De anders zo bruine en dorre heuvelruggen hebben al een mooie lichtgroene schijn. Ik sprak nog maar net over winter en een fantastisch energiek lentegevoel overviel me al vandaag. Heerlijk! Ik wil hier nooit meer weg.