testloopje

Het begint hier net een lopersblogje te worden, wat oorspronkelijk een heimwee- en aanpassingsblogje bleek te zijn heb ik daar niets meer over te vertellen en deel ik nu liever mijn geneugden des levens. (In zoverre ze "appropriate" zijn natuurlijk.) Want genieten doe ik, wat een luxe dat ik zomaar iedere ochtend aan sport kan doen, de ene dag lopen en de andere een plezante workout klas in de gym, en daarna wat huishoudelijke klusjes om na school samen met de kinderen huiswerk te maken en met hen te gaan zwemmen, en dat in een ideaal klimaat en met optimistische mensen om je heen.
Wie zou dat nu nog willen omruilen?

Ben net weer fris uit de douche na de 6K race voor 27 oktober helemaal uitgelopen te hebben, omdat ik niet zeker ben van de plaats van de start en aankomst, liep ik het traject vanop de parking tot weer aan mijn wagen, mijn Nike-iPodspeeltje registreerde 8K, dus ofwel werkt die niet helemaal juist wat goed mogelijk is trouwens aangezien ik het systheem nooit heb gecalibreerd (omdat het voor mijn toch niet zoveel uitmaakt of die precies is), ofwel liggen de aankomst en startplaats een eindje in het park, wat ook zeer goed mogelijk is. Mijn tijd was 46 min. wat beter moet aangezien ik twee keer heb moeten stappen om op adem te komen na een lange klim, die "breaks" moeten eruit. Heb tijdens het rennen wel even tijd gemaakt om een foto te maken van het stuk waar ik me het minst veilig voel, weten dat dit midden in de wildernis is ver weg van alle civilisatie, het paadje is daar vrij plat dus kan ik er gelukkig goed doorrennen!

Het ging verder bijzonder goed, ook al was ik goed bepakt met een truitje, fuel belt met daarin mijn gsm, identificatie en water, wat me al een beter gevoel gaf, zo zouden ze ten minste weten wie ik ben als ze mijn resten zouden terugvinden en het water klutste heerlijk op en neer zodat ik lekker veel lawaai maakte. Ha ja, nu denken jullie dat ik overdrijf he, maar het gebeurt wel eens heel af en toe hoor dat er iemand wordt aangevallen en overal staan er borden met wat je wel en zeker niet moet doen bij een ontmoeting met een van die roofdieren, nu ik dieper de wildernis intrek ben ik beter voorbereid. In begin van mijn tochtje net voorbij de parking liep er een coyote letterlijk voor mijn voeten, maar voor die beesten ben ik al lang niet meer bang, ze zijn zelfs zo schuw dat ik er bijna de slappe lach van krijg. Of ik moet maar mijn voet omslaan bij het doorkruisen van de rotsige creek, of gebeten worden door een ratelslang, dan kan ik toch iemand opbellen, tenminste als er gsmontvangst is want tussen dit rotsmassief is dat ook niet altijd het geval.

Ik heb er zin in, nu zondag is er al een trainingsloop in groep, juist nog de verantwoordelijke emailen dat ik er ook wil bijzijn en klaar is kees. Deze zondag is het voor de half-marathon maar je mag ook onderweg weer omdraaien als je niet zo ver wil of kan lopen, de zondag daarna doen ze de 6K en dan kan ik wel bij de frontgroep blijven. Zo ontmoet ik weer nieuwe gezichten en heb ik meer kans op een toekomstig loopmaatje hey!