ochtendgloren

't Is niet dat ik iemand jaloers wil maken, maar ik ben verliefd op de zee, de bergen en deze hele omgeving en zijn klimaat. Hoe vroeger in de ochtend je me buiten krijgt, hoe intenser het gevoel is en hoe gelukzaliger ik mijn dag begin. Nee hoor, ik ben niet manisch, het klinkt nu misschien wel zo, maar dat is het niet.

De kinderen moesten al om half acht klaar staan op het strand om daar op de bus te stappen die hen naar Santa Barbara zou brengen, iedere vrijdag hebben ze met het Junior Life Guard kamp een competitiedag tegen de andere JG groepen uit de regio, spannend. Netjes in uniform dat ze de van de stad kregen, board shorts en t-shirt voor de jongens en badpak met t-shirt voor de meisjes, heb ik ze afgeleverd en vertrok kort erna de bus. Nog vroeg in de ochtend maar met het spreekwoord "de ochtendstond heeft goud in de mond" trok ik mijn Nikes aan en vertrok voor mijn looptochtje aan zee. Het plan was om de weggetjes te volgen, maar die bleken veel korter en in een wip had ik ze allemaal gehad, nog geen drie minuten was ik bezig, op straat lopen doe ik niet graag, dus trok ik maar weer het zandige witte strand over tot aan de waterlijn en weg was ik weer, op goed geluk was het laag water en was er een mooie harde loopstrook.

Eerst in de richting van de zon tot ik aan een afrastering kwam van militair gebied, rechtsomkeer dus en op de terugweg liep ik wat koeler met de zon in mijn rug maar een frisse bries recht in mijn gezicht, ideaal dus om al dat zweet te laten verdampen. Geen mens, ook geen verkeer of huizen, enkel een electriciteitscentrale in de verte, of zoiets toch, ongelooflijk om je zo alleen te voelen een met de natuur. Onderweg vond ik de ene perfecte 'sand dollar' na de andere in het natte zand, erg moeilijk om ze zo zonder schade te vinden want ze zijn echt zeer broos. Het is familie van de zeesterren en de zeeegels. De dode zijn wit en leeg en de levende hebben minitentakels, voelen harig aan en zijn donker paars gekleurd. Aangespoelde exemplaren zijn doorgaans dood of stervende, anders begraven ze zich vliegensvlug in het zand bij laagtij en krijg je niet de kans ze te zien.